Lubię mistrza Ingmara, ale kilka małych uwag:


to nie brzmi dobrze, to brzmi lekko nielogicznie.
Wiary nie wyznaję się w stopniach, ale może tak: "niezależnie od stopnia wyznawanej wiary"
To co innego niż "wyznawanie stopnia", stopnia nie wyznajemy, tylko wiarę.


pierwsze "i" zupełnie zbędne, czyni niepotrzebny zamęt i powtórzenia, które tu nic dobrego nie wnoszą.


oj, tu nie jest dobrze: "wrócę po brzytwę".
Nie wracamy się, po prostu wracamy.

Wiersz mało finezyjny, dosłowny.
Język dość potoczny, niepoetycki.
Brak metafor.
Nie używasz lirycznych układów słownych, dominuje forma prozatorska.
Trudno odnaleźć się w wierszu - nie pozwalasz na zadumę, na własne przemyślenia.
Wszystko jest oczywiste, konkret wypełnia całość.

Intrygująco brzmi, Ewo, i całkiem niezły obraz stworzyłaś.
Ale mogłoby być jeszcze lepiej.


Raczej:
- nie­za­leżnie od stopnia wy­zna­wa­n­ej wiary


- i tylko mama i tata nie de­ne­r­wo­wa­li się wi­e­czo­rem
Trochę mi nie gra następny wers w połączeniu z określeniem "i tylko" - jakby mało spójnie się robiło. Rozważ uproszczenie:
- mama i tata się nie de­ne­r­wo­wa­li wi­e­czo­rem
a bratu nie przychodziło nic głupiego do głowy


"Się" do kosza.


Ze wszech miar aktualny.

No to miłego