Oj, tak, to bardzo ważne, żeby tak potrafić. We współczesnym świecie nietrudno się zagubić i wcale nie jest łatwo przystanąć w sobie, porozglądać się... Zatem i wybory nie zawsze podejmujemy słuszne; a jest ich tak wiele... Na każdym kroku trzeba potrafić się odnaleźć, nie zboczyć ze ścieżki, chyba że celowo. A czasem stajemy między przysłowiowym młotem a kowadłem.
Ładnie wiersz płynie, Kamyczko.

Pozdrawiam ze słoneczkiem (które mogłoby się już obudzić z zimowego snu).

tu pięknie i trafnie ujęłaś moje własne credo życiowe - nie martwić się na zapas, nie snuć urojeń odnośnie "problemów", które nimi być może lub nawet na pewno nie są, nie rozdrabniać się na "małostkowość", która zabija dalekosiężne i perspektywiczne postrzeganie przyszłości, plącze człeka w nici małych, bzdurnych sprawek, w końcu być "tu i teraz" i w tym się spalać.
I znaleźć chwilę na własną wędrówkę w głąb siebie, wyciszenie i refleksje dotyczące świata i ludzi.

A nasze wybory zawsze będą nasze - raz dobre, raz złe, ale to już weryfikuje czas.
Najważniejsze, by mieć świadomość potrzeby zmian, skoro podjęło się błędną decyzję.
Życie czasem wymaga od nas wyborów trudnych, gdzie każda opcja jest trudna... a momentami wręcz wyborem między złem i złem.

Siłą wiersza jest jego prostota i jasność przesłania.
To o nas utwór, o zwykłych ludziach.
Bo to dzieje się każdego dnia i nie widać końca.
Utwór bardzo naturalny i poprzez to bliski.