w starożytnym Rzymie
z ciężką gałęzią na szyi chylą głowy robotnicy

od czasów Marka Aureliusza
wykształciła się ta nieśmiertelna odmiana społeczna proletariat

jego przedstawiciele cierpią często męki pro publico bono
to znaczy dla zawiedzionych przez sekciarzy i charyzmatyków

chcieliby na pewno coś powiedzieć lecz nie mogą dojść do głosu
są wszak chrześcijanami jeszcze nie czas by wykształcać teorię materializmu

anioły drzemiące pod cieniem oliwek
słuchają nieprzyjemnych hymnów końca świata śpiewanych przez wielu
strażnicy nie muszą strzec słabych dlatego
teraz odpoczywają przed ciężką pracą
paruzja musi odbyć się ekonomicznie

z ciężką gałęzią na szyji chylą czoła robotnicy
a patrycjusze przechodzą obok z dumną kokieterią bez oczu
matrony zaś filuternie poszarpują wzrokiem bez postawy

dziś nie potrzeba nam nowej rewolucji
już dość mamy starych barbarzyńców
na czapce frygijskiej piszesz myśl pradawną

Romulus Augustus wprowadził jednak
ostatecznie demokrację
ruch spowodowany przez wysyp biedoty
senatorzy masowo popełniają samobójstwa

reszta ci odważniejsi chylą czoła na gałęzi
nad ich zgonem czuwają dumni proletariusze

[20 sierpnia 2008 r.]