No proszę, jest tekst całkowicie autorski moim zdaniem udany debiut - w każdym razie wyczytuję sobie ciekawy obraz...
Może tylko do tytułu bym się przyczepiła - ciut przyciężki do "skrótowca" i trochę mi się rozmija z treścią, ale to takie marudzenie tylko
Buziaki

Drylowanie wiśni! ZAuważyłem tytuł i już jestem! Toż to moje ulubione zajęcie! Jednak myślę, że automatyczna d. jest lepsza, bo wydajniejsza. Kiedyś to się zagiętym spinaczem biurowym wyciągało pestki...

Poruszony tym pięknym tematem, pokazanym za pomocą poezji, daję piątkę za wykonanie!

Ukłony z działu (nie tak zwiewnej, jak poezja) prozy!


Pozdrawiam,

Dobra Cobra

Krótki wiersz, ale bardzo plastyczny, bo zobaczyłam starą kobietę pochyloną nad koszykiem ze szpilką do włosów w ręce. Tak, ze szpilką - taką długą, staromodną, której sama Domańska sto lat temu używała do drylowania wiśni, tłumacząc małżonkowi-lekarzowi, że jest najwygodniejsza, a poza tym całkiem nowa i zdezynfekowana.
Ładnie to ujęłaś, Lilah, że z każdą kroplą soku odpływa dusza. Ta wiśniowa również...

A co do tytułu, to podzielam jednak zdanie Szalonki, że może inny byłby lepszy, bo ponadto rymuje się "wiśni/myśli", no i te myśli czyje właściwie są?
Ale w sumie nie będę się upierać.

Miłego

Julko,
bardzo dziękuję za opinię. Nad tytułem pomyślę.
Pozdrawiam serdecznie.


Dzięki, Szamanko.

Cobro,
to bardzo miłe, że z prozy przyskoczyłeś do mnie. Dzięki za ocenę.
Pozdrawiam



przyjemnie czytać takie słowa, Violin, dzięki, i za ocenę też

Milu,
interesującą historyjkę przytoczyłaś, uśmiechnęłam się.
Twoja opinia o mojej miniaturce bardzo mnie cieszy.
Co do tytułu - może lepiej by brzmiało: kilka myśli o drylowaniu wiśni?
chociaż rym został. Chwilowo nic innego do głowy mi nie przychodzi.

Pozdrowienia

Slovio,
dziękuję bardzo, pozdrawiam, Lilah

Miło mi.
Antonina Domańska to w ogóle była ciekawa postać, bardzo związana z życiem Krakowa i do wszystkiego wtrącająca się. A to o drylowaniu za pomocą szpilki do włosów znam z jej listu (przytoczonego w pewnej książce), których to listów zresztą napisała setki do różnych osób, zanim jej siostrzeniec, Lucjan Rydel, nie zmusił jej do pisania powieści historycznych.

Zgadzam się z Szalonką - "wiśnie" byłyby w sam raz.

Serdeczności