Bardzo ładny wiersz - czuły, bezpośredni, prawdziwy. Podobają mi się szczególnie "wskazówki rozhuśtanych tęsknot" I jeszcze "jesteś ze mną tylko między nocą a świtem" - znam ten stan, szary od tęsknoty.. Jak zawsze u Ciebie, pięknie i ciepło

Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję, Dziewczyny, nie jestem poetą, czasem mnie jakoś tak najdzie i coś palnę
Tym bardziej cieszy miłe słowo.

Pozdrawiam warszawskim deszczem

Chyba wiosenka Cię dopadła i przepuściła przez łoże swojej weny. Uroczy wiersz i taki ciepły, że aż babski, ale jak takie coś dopadnie faceta, to ulepi jak ciasteczko. Znowu Mike na fali? Trzymaj pion i co nowego w poczekalni?

Witaj Mike,
I mnie się bardzo podobało. Chyba przez ta wiosnę aż chce się czytać o takich uniesieniach. Pięknie opowiedziana historia, kojarzy mi się z piosenką "Przemoknięte serca miast" <3 I najbardziej porwał mnie fragment:

Pozdrawiam ciepło

Widzę Ciebie w Poezji Mike
Maluj nam więcej takich obrazów, są naprawdę piękne
Dla siebie zabiorę:
nocne krople dzwonią deszczem o szyby
spłukując rozsiane owoce dnia
zardzewiałe wskazówki rozhuśtanych tęsknot
drgają jeszcze pod czułym szeptem - bo cudowne
Pozdrawiam rozmarzona i coś zostawię

http://www.youtube.com/watch?v=ZKf6SHu6Nkk

Kasiu, ciągle w drodze, ciągle się uczę, ale już wiem, o czym chcę w przyszłości wierszować.
Zaznaczyłaś fragment, nad którym długo dumałem (poważka), ale ta forma mi już odpowiada, zwłaszcza że i Wam przypadły te wersy do gustu.
Lubię osobliwe metafory, zależy mi na stworzeniu onirycznego, sennego, odrealnionego świata.
Te ciche godziny, rozpięte między nocą a świtem to tło "dziania się".
Super, że we mnie wierzysz, dziękuję za czytanko i tak wysoką notę

Jula, nie zgodzę się z Tobą - to zamknięta i przemyślana całość, nie ma tu miejsca na przypadkowość, jest konsekwencja narracji i pointa, która jasno mówi, że wszystko "mogło" być jeno urojeniem, zwidem, omamem...
O taki klimat mi chodzi.
A temperatura i moc jest ciągle ta sama, zwrotka wynika z poprzedniej - wiersz uważam za spójny, skończony (wiem, ile mnie, amatorowi, zajęło spłodzenie go) i niczego już w nim nie zmienię.
Z komentarzy wynika, że utwór się podoba, ale "nie ma jednego wiersza dla wszystkich", czyż nie?

Pozdrawiam Was piosenką "Strangers in the night" Franka Sinatry

Kształty grzechu, nie kasztany
"Rozhuśtane tęsknoty" to pokrętna metafora, wiem, ale jakoś tak mi pasowała do klimatu tego "innego świata", poza tym lubię grę słów a la nasza Zdolna Gwiazdka, od której mogę się wiele jako "zielony" uczyć, i od innych też, włączając w te zacne grono Ciebie
A "okna ziewają szarością" nie "ziewające", oj, bo pomyślę, że nie czytałaś - nigdzie nie użyłem słowa "ziewające".

Mnie się nic do końca nie podoba, bo jestem wybredny i okrutny dla własnej tfurczości.

Pozdrawiam latem w kwietniu

Ale jak Ci coś nie pasi, wal, Jula, ja na klatę biorę, jak będziesz mieć rację, rozważę, możę pozmieniam, ale jak nie, to do upadłego będę bronić moich tforów

Miłego Jula

Cmok, Jula, i do zoba, pod moim lub pod twoim wierszem
A kocie oko... hm... to pewnie inspiracja twoim avkiem.

Walburgo, dziękuję Ci za tak piękny komentarz
Bardzo mi miło, że mój utwór przypadł Ci gustu i że dostarczył głębszych przeżyć, o których piszesz, zwłaszcza że nie jestem poetą, tylko okazjonalnie coś tworzę.
Wpadaj, kiedy chcesz, wiesz, że zawsze moje drzwi stoją dla Ciebie otworem

Kisski

Ja się dopiero uczę, Darku, żaden ze mnie poeta
Dziękuję za czytanie, miło mi, że wpadłeś

Dziękuję, Al, za tak przychylne słowa i za to, że wtedy na niego głosowałaś
Staram się jak mogę, by coś z tego wychodziło i miło mi, że się podoba.
Lubię wyzwania i sięganie po "nieuchwytne", a tym jest prawdziwa poezja, jaką piszą wybitni poeci, od których warto się uczyć.

Miłego popołudnia

Dziękuję, Beatko, za tę wizytę, za czytanie mojego wiersza i wejście w mój senny świat
Chcę pisać w atmosferze oniryzmu, irracjonalizmu, zmysłami, nie konkretem.
Chcę malować wizję.
Uczę się i jest to bardzo trudne dla mnie, ale się nie poddaję
Interesują mnie tylko relacje między kobietą i mężczyzną i to będzie tematem tych wierszy.
Cieszę się, że zabrałaś coś dla siebie, to dla mnie ważne.

Pozdrawiam popołudniem warszawskim

Dzięki wielkie, Margareto, za czytanko mojego wiersza
Tak, moim założeniem było, aby były bardzo liryczne, jakby z innego wymiaru, jakby wszystko się przyśniło, a prawda leży gdzieś między tym światem a krainą cieni... i ludzkiej wyobraźni.
Zapraszam częściej!

Pozdrawiam sobotnimi mgłami

Dzięki wielkie, Iwonko, za czytanie mojego wiersza - miał być ciepły, liryczny i czuły, pisany z pozycji kobiety, i oddający coś, co czasem mi w sercu gra, szkoda, że tak rzadko, bo wierszy w zasadzie nie pisuję, wolę dłuższe formy, ale jak czasem mnie najdzie, to coś tam skrobnę, takie tam, wierszyki
Nie jestem żadnym poetą, więc tym bardziej cieszy mnie twój odbiór i wysoka nota.

Pozdrawiam wesoło w tę środę

Bo w miłości jest wszystko: nasz świat, rodzenie się i spełnianie, my, kochający "pomimo", a nie "za", bo miłość cierpliwa jest i jeśli już zapukała do drzwi, trzeba ją wpuścić i wyrzucić klucz.
I każdego dnia dziękować za coś, co się nam przydarzyło, choć wcale nie musiało...
Życie bez kochania to śmierć.

Dzięki, Gab, za piękny wiersz, tak mnie on w zupełności wystarczy

Pozdruffki wesołe

Jest mi bardzo ciężko, Aronio, pisać wiersze, może dwa na rok, a co to jest?
Czasem coś najdzie człeka i tyle.
Tym bardziej się cieszę, że komukolwiek się to podoba.
Nie lubię komentować moich wierszy, bo sam ich do końca nie znam.
Staram się być wszechstronny, stąd i na tym polu próby.

Dzięki za czytanie i docenienie amatora

BlueRiver piszę kilka wierszy na rok, więc ciężko u mnie z weną
Za to mogę napisać 5 miniatur miłosnych
Ale nie znaczy to, że nie będzie nowych wierszy - będą!
Tylko muszę się spiąć w sobie i wypuść je z siebie.

Bardzo Ci dziękuję za wiarę we mnie i miłe słowo.
To dla mnie bezdenne

Pozdrawiam wesoło!

Dziękuję, Violu, za Twoje ciche kroki w moim wierszu
Piszę sercem, stąd moje utwory są bardzo intymne.
Cieszę się, że miło spędziłaś czas z moim światem.

Pozdrawiam Cię