Najbardziej weszło mi pod skórę:
stygnę wielokropkiem czułych dreszczy
oraz
nie zamykaj oczu beze mnie
Przepiękne. Gdy to czytam sama dostaję dreszczy.
Tak, Mike, Gwiazdka ma rację, wiersz jest pełen ciepła, dla mnie tego samego, które odnalazłam już w "Lecie z Moniką".
Oby tak dalej, doskonalisz się.

Pozdrawiam serdecznie

Wero, na pewno będę szedł tym kierunkiem, chyba już wiem, o co mi chodzi w poezji.
Dziękuję Ci za piękne słowa i wiarę we mnie

Creep, trzy z twoich sugestii zastosowałem i ograniczyłem dopełniaczówki, reszta zostaje bez zmian, dzięki za dobre rady

Al, moja Monia bardzo lubi twoje miniaturki, a ja kłaniam się w pas za twój koment, pełen ciepłych słów i szczerości

Agnes, jak widzisz i amator może pisać
Trzeba tylko wyjść z szuflady i chwycić byka za rogi, a to baaaardzzo lubię robić, dziękuję Ci za słów miłych garść

Nat, ja w ogóle się czerwienię, jak czytam twoje komenty
Wiesz, że rozumiemy się jak łyse konie i każde twoje słowo jest mi pieszczotą mojego amatorskiego pisania, dzięki wielkie

Zolu, wersja, którą właśnie czytałaś jest już po usunięciu trzech dopełniaczówek
Co do sugestii o kolizji czasów w pełni się zgadzam, właśnie miałem to zmienić.
"Ci" też zbędne, więc wylatuje.
Resztę pozostawiam bez zmian, kursywę oczywiście zrobię
Na pointą myślałem długo i fajnie, że się podoba.
Dziękuję za wizytę

Pozdrówki dla Was

Zolu, ja się bardzo ucieszyłem, że potwierdziłaś moje wątpliwości odnośnie kolizji czasów, cytatu z "Wierzę w Boga" (jak mogłem dać to jak własne, brrr!), i miło mi się zrobiło jakoś, kiedy kupiłaś moją pointę - pięć razy ją zmieniałem i coś mi ciągle haczyło, coś nie grało.
Jak coś Ci się nie podoba, wal śmiało, ja się dopiero uczę, więc jak uznam, że rada dobra, na pewno się dostosuję

Pozdrawiam ciepłą Warszawą

Irku, lato z Moniką stało się moim życiem i żaden wiersz tego nie odda
"Lato z Moniką" napisałem sercem, napisało je życie.
Motyw miłości i przyjaźni jest mi wyjątkowo bliski.
W tych moich wierszach staram się tworzyć oniryczną rzeczywistość, irracjonalną momentami, nieokreśloną, zamgloną...
Jak ze snu.
A jeśli choć trochę Ci przypasiłem, tom rad
Jestem ciągle w drodze

Asiu, dzięki za wizytę, i za to, że moja poezja się podoba.
Próbuję z tego owocu wycisnąć nowe soki.
Czy mi się to udaje, nie mnie wyrokować.
Pozdrawiam miejskim czadem

Dziękuję, Kasiu, za miłe słowa, za to, że mnie amatora czytasz, i bardzo się cieszę, że znajdujesz w moich wierszach coś dla siebie - to mnie motywuje
Dzięki takim osobom jak Ty wziąłem się za wiersze


Buziaczki słoneczne

Lilah, co za piękne słowa dla mnie
Niesamowicie się cieszę, to mnie napędza to dalszego pisania.
Może warto?
Kto wie...
Oj, romantyk, ale taki dość życiowy

Pozdrawiam niedzielnie

Amso, zespolenie winno zakończyć się czułością, jaką chciałem tu skromnie oddać, bez dosłowności, niech czytacz dośpiewa sobie resztę, niech poczuje, co czuli kochankowie.
To takie moje okazjonalne próby poetyckie, raz na pół roku
Tym bardziej, jak amator w poezji, bardzo dziękuję i zapraszam pod moje tfory znów!

No to dziś będę spał snem głębokim a szczęśliwym

Ajw, kurcze, no way, wiersz jest już po tylu liftingach, że już dalej nie byłby mój i nie po mojej myśli, a do tego jako autor dopuścić nie mogę
Ta wersja pozostaje, bo w bólach się rodziła...

Ajw, tu już nic nie zmienię, poważka.
To wersja finalna.
Sorry...

Jasne, ale już nic nie zmienię, nie chcę popsuć tego, co jest.

Jako wrażliwiec i człowiek bardzo intensywnie przeżywający świat i ludzi i wszystko wokoło, piszę całym sobą, nie uznając dróg na skróty - u mnie jest albo wszystko, albo nic.
Stawiam na własne, szczere przeżycia i odczucia, na intuicję, mniej na rozum, choć głowy w chmurach bynajmniej nie mam
A ten wiersz to przykład na moje czucie kochania.
Nie chcę tego tłumaczyć, bo wszystko widać jak na dłoni.
To wyszło z wnętrza

Pozdrawiam Cię, Michasiu słońcem warszawskim

Dzięki, Lonely, zwłaszcza że nie jestem poetą.
Piszę jeden wiersz na pół roku i to też najczęściej chałowy.
Tu tak próbowałem, a nuż wyjdzie.
Ciągle się uczę, podpatruję lepszych

Witaj, Vanillivi, dzięki za wizytę i garść spostrzeżeń, ale nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że wiersz jest na siłę upoetyzowany, ckliwy, czy polukrowany, a jeśli pisanie o miłości to banał, to jest to wiersz banalny.
Widzisz, ja mam taką a nie inną wrażliwość poetycką, i jako poeta amator, staram się dążyć do wyrobienia jakiegoś stylu, a do tego jest mi najbliżej.
Myślę, że mylisz pojęcie "czuły" z "ckliwym".
Ja stawiam właśnie na czułość w wierszu, ubraną w starannie dobrane słowa.
Nie masz tu języka potocznego, starałem się go odpowiednio wystylizować.
I to chciałem tu oddać, dodatkowo podparte oniryzmem, który kocham.

Nie każdemu to się musi podobać, wiem o tym i rozumiem.


Pozdrawiam

Nie łatwo mnie wzruszyć ,a Tobie kolejny raz się udało .Takie słowa może napisać tylko ktos kto kocha i czuje się kochany . Miłość uskrzydla duszę i staje się weną .

I tak trzymaj ,to czuć m

Piękny wiersz .Powiedziałbym , że takiego nie widziałem na tym i innych portalach , mówię prawdę
.
.Przenika przez mnie jak neutrina .Pozdrawiam serdecznie

przyjemnie się czytało szkoda, że teraz tak nie piszesz

Opowiadania Twoje są fajne, mógłbyś pisać dobre książki, które czytałabym. Zaczęłam czytać codziennie, a sama nie piszę.