Rozpalili ognisko, bo już się chłodno zrobiło. Siedzieli sobie i tak gaworzyli;

- Perech a ty masz  wybrankę serca-rzekł książę Bolesław do swojego giermka.

Ten zaskoczony, zmieszany, trochę się wystraszył i nie wiedział co odpowiedzieć, ale wreszcie wydusił z siebie;

-No jużci.

-A czemu jej nie zabrałeś ze sobą?

-Bo mnie książę tak nagle zerwał i wydal tyle poleceń, nie śmiałem nawet o to zapytać.

-A ślub macie?

-Nie jeszcze.

-To ty jeszcze młody kawaler.

-A już 31 wiosen będzie.

-Wiesz co? Jutro zastawimy wereżkę i nałapiemy ryb, a potem pójdziemy w doł rzeki, może spotkamy jakowychś ludzi. Tu pewnie już Litwini mieszkają, co prawosławie wyznają, choć tu książę mazowiecki ma swoje włości. To tu się mało kto zapuszcza i niedaleko stąd do Beresteczka.

My z Litwinami to w komitywie.

Rudka

Tak się nazywa rzeka nad którą obozowali.

A to się wzięło od koloru rdzawo żółtej wody niosącej rude osady gliny i żółtych piasków.

Rankiem ruszyli w dół spływającej wody. Po kilkunastu metrach zauważyli stado saren przebiegające w poprzek strumienia spłoszone obecnością ludzi.

Widok rozbryzgiwanej fontannami wody zapierał dech w piersi.

Sarny popędziły przez łąki do pobliskiego Borku i tam dopiero się zatrzymały

w bezpiecznej odległości od ludzi.

Prowadzący Jeleń z pokaźnym porożem patrzał w ich stronę.

Po jakimś czasie stadko znikło w gęstwinie

a oni jeszcze podziwiali bujną dżunglę.

Obfitą i bogatą krainę lecz bezludną zupełnie.

 2019-VII-2 Wtorek godzina 5.20

autor ; Kazimierz Siłuch

Wyobraźnia historyczna połączona z obserwacją natury.

Ciąg dalszy nastąpi.