Walburga jeszcze
przez pierwsze dwie zwrotki sądziłem, że piszesz o miłości
Ktoś może zarzucić mi jak miłość może być zgniła i robaczywa? No ależ tak, bo ma swoje dwa oblicza, tej motylkowej i tej robaczywej. Kochania i zdrady.

czy aby nie literówka w grubasie? cały czas Używasz 3 osoby, a tu raptem 1 osoba.
zastanawia mnie też brak konsekwencji w powtórzeniach
(...) ona jest...(...)-I,II zwrotka, 1 wers
Jakby zabrakło konsekwencji w prowadzeniu myśli, prowadzenie i nagły teleport do rozciągniętego morału. Dwie myśli. Zbyt rozbudowana pointa. Ja szukałbym rozwiązania w jednym wersie.

Poezja to nie tylko piękne metafory którymi Czarujesz, to także zgnilizna. Wykrzyczenie emocji nie rzadko w brutalnym przekazie. Jednak Walburga i ja i wielu innych nie opanowała tego. Trzeba wpleść w tekst brzydotę by zachwycić czytelnika. Nadal jesteśmy po ciemnej stronie księżyca, ale drepczemy ku jasnej w pisaniu obrzydliwości w poezji.
Cmok Smok

Dragonie. Przecież każdy ma prawo pisać jak chce i co chce. Wyraziłem tylko swoje zdanie że dla mnie taka poezja nie jest poezją. Być może z moim "bla bla bla"już się nie mieszczę w jakiejkolwiek ramie współczesnego pisania. Teraz rozmawia się jaśniejszymi przekazami typu "zgnilizna, robak, kanibal...."
Jakoś też mnie nie przekonuje Twoja uwaga o "wplataniu w tekst brzydoty, aby zachwycić czytelnika".
Piszmy zatem jak komu wygodnie - jedni z góry na dół, drudzy z dołu do góry. W poczuciu dobrze zrozumianego powiedzenia - "wolność Tomku w swoim domku". Pozdrawiam.

Turpizm (łac. turpis = brzydki) - w literaturze zabieg polegający na wprowadzeniu do utworu elementów brzydoty w celu wywołania szoku estetycznego. Tendencja występująca w niektórych kierunkach poetyckich 2. połowy XX wieku, której cechą jest antyestetyzm i swoisty kult brzydoty.

To tytułem wstępu.
A nasz ukochany Wojaczek to o czym pisał?
O cipie, spermie, gównie, i krwi, ale takiej czarnej.

Jestem na TAK na każdy rodzaj poezji.
Natka, masz prawo do własnego świata.
Jedni o kwiatkach i wiosennym wzdychaniu, tu o letnim... (niech se każdy dopowie).
A twój turpistyczny pazur drapie
I wiem, że przeżywasz swoją poezję, nie piszesz pod kotleta, ani by spłodzić cokolwiek.
Masz w sobie wiele buntu i bólu (mylę się? jeśli tak, popraw), ale przynajmniej brzmi to wiarygodnie, czytelnie i jasno.
Bez pudru.
Bez lipy.