Jest 01.01.2459 roku.

Na Kuli Ziemskiej – zgodnie ze stuletnią tradycją – obchodzi się Dzień Wymiotny.

Dekretem Ciała Zjednoczonego – organizacji o ogólnoświatowym charakterze – 01.01.2359 roku Dzień Wymiotny zastąpił dotychczasowy Nowy Rok.

Stało się tak na wniosek 87 % populacji – która przez przyciśnięcie przycisku i podniesienie ręki – wymusiła na Ciele Zjednoczonym ten krok.

Bezpośrednią przyczyną takiego zachowania – były, ogólnie rzecz biorąc – mdłości, które od roku 2251 towarzyszyły witaniu każdego następnego roku.

Mdłości te miały swe źródło w cykliczności, a raczej ( co byłoby właściwszym określeniem) w monotonii, która – jeżeli chodzi o czas, jest przecież czynnikiem dominującym.

Mówiąc prościej – wszyscy mieli już po dziurki w nosie witania Nowego Roku po raz 2251, 2252, 2253 itd., itd...

U zarania myśli – która już wkrótce miała dokonać tak rewolucyjnych zmian – legły liczne przypadki samobójstw.

Ludzie strzelali sobie w łeb korkami od szampana lub upijali się tylko w jednym celu – aby zarzygać się na śmierć.

Wówczas to powstała Partia S (samobójców) – z której już wkrótce wykrystalizowały się dwa odłamy:

Korkowców (tych od szampana) i Klozetowców (nazwa przyjęta od miejsca, gdzie zszedł był pierwszy - legendarny już – przywódca zapijających się).

Symbolem Partii Korkowców stał się korek na tle 85 bąbelków.

Bąbelki owe symbolizowały 85 samobójców – którzy jako pierwsi użyli do tego celu korka od szampana.

Symbolem Partii Klozetowców stał się stylizowany paw. Później - na wniosek większości – dodano jeszcze spłuczkę.

Już wkrótce doszło między obu partiami do ostrej rywalizacji.

Partia Korkowców – której hymn zaczynał się od słów:

„bul, bul, bul – czujemy ból”

zarzuciła Partii Klozetowców, że jej hymn – o początkowych wersach:

„bee, bee, bee – rzygać nam się chce”

jest plagiatem.

Było to oczywiście nieprawdą, ale „bitwa o hymny” - jak to później określili historycy – rozgorzała już na dobre.

Po trwających 76 lat zmaganiach – które skutecznie przetrzebiły szeregi dawnej Partii S – zwycięstwo przypadło w udziale Klozetowcom.

U podstaw ich sukcesu legła taktyka.

Każdą butelkę szampana – z których Korkowcy strzelali sobie w łeb – opróżniali do dna, przyprawiając się następnie spirytusem, w efekcie czego liczba zejść po ich stronie znacznie przewyższyła liczbę takowych po stronie wroga.

Korkowcy – uznając klasę przeciwnika, zawarli z nim w 76 roku konfliktu t.zw. „pokój na obie nóżki”.

Pierwszym posunięciem zwycięskiej partii był zakaz produkcji szampana na rzecz spirytusu.

Tym sposobem liczba jej członków gwałtownie wzrosła. Czasy te określono mianem: „narodowej erekcji”.

Sprawnie prowadzona polityka, posiłkująca się ideologią opartą na niepodważalnych aksjomatach – doprowadziła do tego – co w statucie Partii Klozetowców określono mianem: „Celu Nadrzędnego i Jedynego”, w skrócie CNIJ.

W historycznym – 2359 roku, pierwszego stycznia – po raz pierwszy świętowano nie Nowy Rok, lecz Dzień Wymiotny.

Z tej okazji – ścisła czołówka polityków Partii Klozetowców – zapiła się na śmierć.

Zamieszanie spowodowane tym – statutowym w końcu czynem, doprowadziło do tego że u steru władzy znalazł się reakcyjny odłam Klozetowców – Sedesowcy, którzy pod płaszczykiem kontynuacji – faktycznie zainicjowali przełom.

Przede wszystkim z symbolu partii zniknęła spłuczka a pojawił się sedes.

Diametralnie zmieniono hymn.

Zaczynał się on teraz od słów:

„klap, klap, klap – bul, bee, buap”

Zawieszono statut, wprowadzając jednocześnie t.zw. „mały statut”.

Celem Nadrzędnym i Jedynym stało się teraz to, aby nazwa kolejno następujących pierwszych styczniów była losowana publicznie w ubikacji szefa partii – i ograniczała się do nazw części wchodzących w skład klozetu, będąc jednocześnie poszerzona o przymiotnik: „Nowy” lub „Stary” - o wyborze którego decydowała Rada Naczelna.

Przegłosowanie przymiotnika „Nowy” oznaczało iż u steru władz partii stanie nowy człowiek – co było jednoznaczne z otrzymaniem przez dotychczasowego szefa pojemnika spirytusu z Kancelarii Zejść.

Przegłosowanie przymiotnika „Stary” oznaczało pozostawienie na stanowisku Generalnie Generalnego – dotychczasowego Generalnie Generalnego.

Co do numeru kolejnego mijających lat – statut stanowił:

„Numer mającego nadejść roku

podziel przez dwa, dodaj 879

wyciągnij pierwiastek kwadratowy

część całkowitą pomnóż przez liczbę populacji

wynik podziel przez sumę lat członków partii

i przedstaw go do zatwierdzenia Radzie Naczelnej”.

Zapis ten stał się przysłowiowym gwoździem do trumny Partii Sedesowców.

Oburzony lud pod hasłami: „NIC NIE KAPUJEMY” i „ŻĄDAMY KALKULATORÓW” - przypuścił atak na siedzibę partii.

Nawet argument Generalnie Generalnego – który tłumaczył zbuntowanym:

„ nie musicie nic kapować, my wam podamy wynik” - nie trafił do przekonania.

Zbeszczeszczone zwłoki przywódców partii długo jeszcze leżały na dziedzińcu Pałacu na Sraczu.

Dzień ten zyskał u historyków miano: „Dnia Przełomu”.

Wtedy to powrócono do nieugruntowanej w zasadzie jeszcze tradycji Dnia Wymiotnego.

W tydzień później Ciało Zjednoczone zakazało używania sedesów.

W miesiąc po tych wydarzeniach przegłosowano Zasraną Ustawę – zakazującą używania klozetów.

Na cześć zwycięstwa – a jak twierdziła opozycja – z konieczności, równocześnie z uchwaleniem powyższej ustawy – podjęto decyzję o budowie kopca – z wiadomego budulca.