Czy można zostać książkoholikiem?

Jakiś czas temu uświadomiłam sobie, że jestem książko-holikiem. Dziwne! Bo czy można uzależnić się od papierowych kartek? Fikcyjnych wydarzeń? Historii, które narodziły się w umysłach autorów?

Kiedyś, moja dopowiedź zapewne brzmiałaby "Nie" jednak od tego czasu wiele się zmieniło...

Gdy byłam dzieckiem lubiłam bajki opowiadane przez dziadka, z wiekiem takie historie przestały mi wystarczać. Coraz częściej sięgałam po książki z biblioteki. Cóż w szkole nie wszystkie lektury potrafiły zaciekawiać...

Jako nastolatka wybrałam inny sposób umilania sobie czasu.  Żyłam i tworzyłam własną historię.  Ten czas, tak jak wszystko w życiu - minął...ale to już inna historia.

Najbardziej cenie sobie książkę młodzieżową "Zmierzch" bo to właśnie dzięki tej historii, na powrót zakochałam sie w fikcyjnych bohaterach, fantastycznych przygodach i baśniowych klimatach.  Z każdym kolejnym dniem, moja fascynacja coraz to nowymi tytułami zamieniła się w coraz większą obsesją.

Czytanie jest dla mnie pokarmem duszy. Dzięki książkom na chwilę zapominam o problemach, zmartwieniach. Na chwilę przenoszę się w inny świat, gdzie odpoczywam. Później, gdy wracam do rzeczywistości - potrafię zmierzyć się, że swoimi problemami. Potrafię  cieszyć się czasem z dziećmi i przyjaciółmi. Jestem zadowolona z życia realnego i duchowego.

Jednak temat dotyczy uzależnienia od książek, bo takie mam czasem wrażenie, że nie wyobrażam już sobie życia bez papierowych, pachnących drukiem kartek. Odłożenie rozpoczętej książki, jest dla mnie czymś bolesnym i trudnym. Ciekawość jest coraz silniejsza. Mało sypiam, gdyż pragnę dowiedzieć się jak potoczyły się losy bohaterów, płacze, gdy któryś z nich umiera, śmieje się wraz z nimi i tęsknię do tych, których polubiłam.

Tak więc, moja odpowiedz brzmi TAK, można zostać książkoholikiem...