A mnie się podoba przewrotność tego pomysłu, JarkuSmutku. ))
Chociaż nie zakwalifikowałabym tej miniatury do "historii z dreszczykiem".
Może prędzej do groteski?

Natomiast nie podoba mi się interpunkcja, a raczej jej liczne braki.
A ponieważ opowiadanie jest krótkie, to przejadę się po nim nieco.

- Coś ci po­wiem(,) dupku.
Je­steś strasz­nym dup­kiem.
Je­steś strasz­nym, ale za to bar­dzo praw­dzi­wym. Dup­kiem...

Nie pod­nie­caj się, te parę przy­miot­ni­ków ak­cen­tu­ją­cych twoją dup­czy­znę nie (jest) po­wo­dem do eu­fo­rii.
Szcze­rze.
Dup­kiem byłeś, dup­kiem je­steś – i dup­kiem po­zo­sta­niesz.
Nic ra­do­sne­go.

I czego tak wy­wa­lasz gały?! (bez spacji dałam)
Ocze­ku­jesz może ode mnie(,) błaź­nie(,) słów otu­chy. My­ślisz(,) że pod­nio­sę cię na duchu? (bez spacji przed pytajnikiem - poprawiłam)
Pew­nie z tą (nadzieją) tu przy­la­złeś.
Spo­dzie­wa­łeś się zro­zu­mie­nia, gład­kich słó­wek, roz­to­cze­nia per­spek­tyw. Mia­łeś(,) wy­bro­czy­no(,) na­dzie­ję(,) że coś ta­kie­go cię tu spo­tka.
Przy­znaj.
Mia­łeś.

Do­brze, nie przy­zna­waj – widzę(,) że mia­łeś.
Do wyrwy nędzy.
Takie pa­dal­ce(,) jak ty(,) nie­rzad­ko mi się tra­fia­ją.
Za­smar­ka­ne, prze­po­co­ne, zra­mo­la­łe, tę­po­gę­be brud­ne szma­ty.
Nie mam nawet ocho­ty pa­trzeć na tę kre­tyń­ską sztucz­kę z ży­ła­mi.

Co – masz pew­nie na­dzie­ję(,) że za­dzwo­nię gdzie trze­ba? (bez spacji - poprawiłam)
To by było w tym gu­ście.
Pier­do­ła z cie­bie nie­mo­żeb­na.
Rzy­gać się chce.

Wiesz(,) co mnie naj­bar­dziej prze­ra­ża? (bez spacji)
To(,) w jaki spo­sób roz­czu­lasz się nad sobą.
My­ślisz(,) że je­steś kimś wy­jąt­ko­wym, komu w życiu nie wy­szło – bo… trele mo­re­le du­pe­re­le. (bez spacji przed wielokropkiem)
Żal mi cię. Do roz­pu­ku.

Nawet nie po­tra­fisz po­rząd­nie się po­de­rżnąć.
W ten spo­sób prę­dzej ze­srasz się ze stra­chu(,) (niż) wy­krwa­wisz.

Pie­przo­na ro­bo­ta.

NA­STĘP­NY PRO­SZĘ! (bez spacji)



No to miłego