Oj, jak delikatnie, Kamyczko. I forma ładnie współgra.
Jak kołysanka (wszak kołysanki mruczy się czy szepce nie tylko małym dzieciom) do uszka, do poduszki, jak subtelne wspomnienie z mglistą dróżką w tle i ciepłymi doznaniami.
Metafory obrazowe, poruszają. Jak na przykład ów most z najtrwalszych włókien mówi tak wiele...
Zręczne rondo, ładnie się snuje i szemra pod duszą.

Pozdrawiam z nieśmiało wyglądającym słońcem.

Kamyczku, prześlicznie utkane to Twoje rondo, ukołysana słowami sama wracam pamięcią do tych dziecięcych dni i tyle obrazów przed oczami.

Pod wpływem Twojego ronda wersy pisały się same, dlatego podsyłam z dedykacją dla Ciebie od smoków : )

'ukołysania'

przytul ukołysz zapleć w warkocze
myśli niesforne zagładź w aksamit
zanim się zgubię nim lęk mnie dorwie
w dłonie zatrzaśnij

mrok który wtłacza ciężki kontuar
i pod powiekę wdziera się kantem
przytul ukołysz zamknij w ramionach
pozwól mi zasnąć

a kiedy ufna odpłynę żaglem
strzeż by się mątwy brzegiem nie wkradły
przytul i zagładź ukołysz zapleć
zostań na warcie


Pozdrawiam cieplutko : ) Buziaki***