Witaj Al, pozdrawiam ze świata, w którym właśnie burza się stroi w ciemne chmury, a ludzie zmęczeni śnią o spokoju w zaciszu własnych światów, może nad wierszem, w muzyce, która zabierze tam, gdzie minuty są lekkie jak obłoki w wolne południe. Tymczsem ja ugotuję kakao na Poetyckiej, może być bez mleka.
Dziękuję.

Zolu, bardzo dziękuję, pięknie dzielisz się literackimi odkryciami, które nie powinny pozostać niezauważone, tak właśnie jest z O. Tokarczuk. Czytałaś fragment książki, wiersz zapisał się kilka godzin wcześniej w podróży, jakby myśl ożywała w przestrzeni, tak zapewne jest, bo łączy nas jedno, te same pytania i pewna niepewność, że odpowiedź może być najprostrza, ale jeśli tak, piękna jak życie.
Pozdrawiam, wieczorem w strugach wody zmęczonych chmur.

Śliczna zabawa słowem, Inesa. Szczególnie ta tytułowa rzęsa wodna mnie przyciągnęła, choć wewnątrz jej jakby brak, ale i tak mokro

Dziękuję Gipsy, bardzo dziękuję! Pozdrawiam!
Zajacanko, miło, że zajrzałaś do wierszy. Rzęsa w tytule, więc już w wierszu byłoby o nią za dużo. Pozdrawiam deszczowym miastem.
Wiolin, a ja pięknie pozdrawiam i dziękuję.

Gwiazdeczko, piękne obrazy, dziękuję. Tańcząca w chmurach już mi kradnie serce, ona w tańcu składa niebo...
Pozdrawiam, a myśli porywa wyobraźnia w animacje z kolorów i światła.

Bosski, dziękuję pięknie, ponadrabiam i ja zaległości, chociaż czytam na bieżąco, słowa dopełnię w przyszłym czasie, niech tylko go złapię za ogon chociaż.
Cieplutko i pogodnie pozdrawiam.