Dlaczego nie można żyć tak, jak gdyby nie można się było w prosty sposób rozgrzeszyć?... Przeraża sprzeczność pomiędzy pocieszeniem płynącym z oczyszczenia a kaprysem skruchy, kiedy okaże się, forma wcale nie czyni lepszym.

Zasmakowawszy w poznaniu, tułacz zapytać chciałby o owoc odpowiedzialności.

Nie znaczy to, że jest śmiałkiem, co marzy, by stanąć przed rzędem uzbrojonych w karabin żołnierzy, zobaczyć, czy jest jedynie statystą, czy spotka go ratunek godny bohatera. Nie jest na tyle pyszny, by przyznać się do chęci bycia wyjątkowym. Nie czuje potrzeby skoku ze spadochronem, by skłamać przez chwilę, że może go nie otworzyć, odkryć ostatni możliwy moment na konstatację, że zimno, i poczuć chęć na herbatę. Pewnie za bardzo ceni jej smak.

Kiedy lekkoduch spada z drzewa, zboże faluje na wietrze, biedronki tłuką o szyby. Niezastąpionym będąc, upadłszy nie wie, co jeszcze, co jeszcze wynika z tej formy.