fajny, dalo się poczytać.
koty...hmm, dlaczego koty? mam jednego ancymona - uczę sie dopiero kotów...są inne niz psy
pzdr

Witaj Julando,

jak zawsze u Ciebie, nastrojowo, pastelowo, pięknie, "kiełkująco" czasem, z posmakiem legendarnym... Kominek śpiący kamiennym snem, koty jak chińskie figurki - wyłapane cudeńka Pozdrawiam serdecznie porannym słońcem

Gwiazdeczko, dziękuję, nastrój pokornie poddaje się myślom, słowom, lubi poezję i pięknie się w nią wpisuje. Ta, już prawie popołudniowa, kawa smakowała wierszami, a ja tak naprawdę chciałabym kiedyś złożyć cykl opowiadań. Być może stałyby się rozwinięciem Rozmów. Ale, póki co, jeszcze układam dzień do dnia, tylko geometria brzegów załamuje linie.
Pozdrawiam śpiewem muranowskich ptaków.

Akacjowa, może to nie drut, a silny magnes, który strzeże grawitacji? Dziękuję za ten komentarz, kilka linijek więcej, a oznaczyłabym, że pomocny. Coś jest bowiem na rzeczy.
Pozdrawiam.

Koniecznie, Julando... nawet te miejsca, które miejscami być zamierzają, albo dopiero się nimi stają. Bo jeżeli chociaż trochę mają być, to już są ważne.
Jak zwykle pięknie i miękko. Po prostu po julandowemu

Pozdrawiam lśniącą niedzielą

Julando,



- pięknie!

Ta i inne metafory, jak to u Ciebie, proponują mi rozliczenie z czasem, wspomnieniami.

Pozdrawiam, odchodzę zauroczona kolejną Rozmową...

z.

Jak trudno oddychać o ważnym - to jeden z wersów, które wpadły we mnie najgłębiej. A przecież nie mogę pominąć ślicznego zestawienia kamiennego snu z kominkiem czy... A zresztą, wcześniej już też wymieniano, więc zostawiam cięcia wiersza i zapadam się w całość.
Metafory i obrazy wypełniają przestrzeń, można posmakować i odczuć, co też czynię - przy kolejnej już dziś kawie.

Pozdrawiam więc zapachem kawy i słońca.

Zaglądam serdecznie podziękować, aż tyle komentarzy, we wszystkich ważne i dobre, dziękuję!

Bosski, Twoje zauważone jest takie prawdziwe, tak właśnie było... Dziękuję, serdecznie pozdrawiam.

Al, pewnie Jula opowiedziałaby więcej przy kawie, może, jeśli świat się tak filcuje, zbiliży miejsca na mapie, a rozepnie niebo. Bardzo zmęczona, ale uśmiechnięta, pozdrawiam!

Wiolin, jak zawsze poeta, wszędzie, pięknie z tym malowaniem ust jesieniom... Cieplutko pozdrawiam.

Zolu, jak mam dziękować? Jedna z pierwszych zauważyłaś Julię i tak pięknie o niej mówisz.
Całym sercem, dziękuję najpiękniej, pozdro!

Och, Kolbertyno, pewnie dopowiedziałabym więcej o tych miejscach, jak nic dopowiem, miasto siada w kawiarenkach, jeśli Julia zajrzy na filiżankę kawy, opowie. Pozdrawiam cieplutko.

Wasinko, cieszę się, kiedy odwiedzasz Julię. Ona tylko pisze życie, ale przecież to właśnie ono jest tym, co wypełnia. Dziękuję, pozdrawiam zachodem słońca, tym malinowym, bo już wróciły do miasta.

Ekszyn, niesamowite, zaskoczenie, ale się cieszę, a komentarz czytałam i czytałam; poważnie, to wyjątkowe słowa dla poetki , a ja za nie bardzo, bardzo pięknie dziękuję.
Pozdrawiam, prozą, ale poetycznie.

Bardzo mi sie podoba.

Pozdrawiam serdecznie,
Misty