co ma się zdarzyć to i tak będzie
choćbyś gryzł kopał łamał paznokcie
albo postawił pod ścianę pręgierz
nie zmusisz pstrąga by płynął z prądem

ani dziewczyny żeby kochała
co dzień i każdej nocy namiętnie
nic nie poradzisz na nic ten hałas
choćbyś otoczył zaklętym kręgiem

wsłuchał się chłopak w kwietną gałązkę
między drzewami przysiadł w ogrodzie
jabłoń szumiała językiem prostym
i zaczął pisać – strofa po strofie

a słowa zwiewne na białych kartkach
tańcząc z lekkością biorą w ramiona
tango bolero – toczy się akcja
pewnej historii niedokończonej

zastyga miłość w szkarłatnym pąsie
uwierz – to wcale nie koniec przecież
chociaż byłoby może najprościej
kiedyś dystychem dopowiem resztę