Fajnie jest, taki trochę sarkazm odnośnie śmierci, może realia życia tych, którzy zostają,. Ale zastanawiają mnie dwa ostatnie wersy. Czego świat nie zrozumiał? Emocji, tragedii? Jakis żal na końcu z powodu braku zrozumienia, bo ktoś coś przeżywa, a inni żyją dalej własnym życiem? A może własnie "zrobił to zby dobrze"? Może właśnie o to chodzi? Bo coś takiego jak śmierć wcale nie istnieje? Tylko my, ludzie tak to postrzegamy, bo niczego innego nie znamy?
Podoba mi się, podziałało na myślenie i tak lubię. Pozdrawiam

Pobiegłam za Zolą i słusznie zrobiłam. Ogólnie nie lubię wierszy o śmierci, bo przeważnie są ckliwe, ryczate i celowo dołujące. Twój jest inny. Pokazuje, że śmierć, to tylko część życia. Element, bez którego to wszystko, co znamy w ogóle by nie istniało. Czytając Twój wiersz wyszedł mi do głowy symbol yin-yang. Każde życie ma w sobie cząstkę śmierci i każda śmierć ma w sobie cząstkę życia. Jedno bez drugiego nie ma szans bytu.
Podziwiam i gratuluję kunsztu.