Zanim zapomnę słońce - julanda
Poezja » Wiersze » Zanim zapomnę słońce
A A A

dziwne jak łatwo się oswaja
wiatr we włosach
światło w źrenicach
kiedy łapane do płuc powietrze
zapomina o ciszy którą mościło do snu
za ścianą lasu

ptaki opowiedzą pisklętom
jak siada rześki świt by ulecieć w przestrzeń
gdy pora przybierze głębię sowich oczu

przeczuwam kolory
chwilę w której wleją się w obraz
jakby od zawsze były zapisanym punktem

może kiedyś znajdziemy czas
na zapatrzenie w siebie
jarzębiną dojrzałą w koralach

chmury znów się śpieszą
brzozy w niezapisanej korze wciąż na biało
milczą o wrastaniu w ziemię

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
julanda · dnia 30.07.2013 17:30 · Czytań: 754 · Średnia ocena: 4,6 · Komentarzy: 15
Komentarze
Zachary Ann dnia 30.07.2013 19:22
Cytat:
jak siada rześ­ki świt by ule­cieć w prze­strzeń
gdy pora przy­bie­rze głę­bię so­wich oczu


Jak tak spojrzałem, to stwierdziłem, że wprowadziłbym jednolity czas
(najpewniej przyszły).

Cytat:
za­pa­trze­nie w sie­bie
ja­rzę­bi­ną doj­rza­łą w ko­ra­lach

bardzo dziwne tworek, nie na moje ucho.


Pozdrawiam,
Ann.
marukja dnia 30.07.2013 20:11 Ocena: Świetne!
Witam :)
Rzeczwiście coś nie brzmi w tej jarzębinie, może za duże nagromadzenie samogłosek nosowych?
Cytat:
ja­rzę­bi­ną doj­rza­łą
a do tego 'korale' - dla wielu ciągle zmora dykcyjna. ;)

Sam wiersz odbieram bardzo pozytywnie, bije od niego ciepło i spokój. Piękne metafory, piękne obrazy, niepowtarzalne i oryginalne skojarzenia:
Cytat:
po­wie­trze
za­po­mi­na o ciszy którą mo­ści­ło do snu
za ścia­ną lasu

'mościć' kojarzy mi się od razu z jakimś zwierzakiem-pluszakiem, a 'ściana lasu' z pewną granicą.
Cytat:
gdy pora przy­bie­rze głę­bię so­wich oczu

pewnie to zamierzone z Twojej strony, aby tak właśnie określić 'porę', bo jest tu swego rodzaju niedomówienie, a sowa otwiera drzwi do jakiejś tajemnicy?
Cytat:
prze­czu­wam ko­lo­ry

zauroczyło mnie szczególnie, może też nawiązanie do tytułu?

Co do tytułu właśnie...hm... trochę zastanawia, intryguje, ale to na plus. Dla siebie słońce znalazłam jako
Cytat:
świa­tło w źre­ni­cach
... i tu kończę, pozdrawiając w ciszy.
:)
kolbertyna dnia 30.07.2013 21:53 Ocena: Świetne!
Cytat:
może kie­dyś znaj­dzie­my czasna za­pa­trze­nie w sie­bie
, zanim zapomnimy jak wygląda słońce. - te słowa odbieram bardzo osobiście.
Brak czasu na kontakt z innymi, z przyrodą, jakie to dziś powszechne. I trudne do pokonania.
Bardzo piękny i malowniczy jest Twój wiersz Julando, przemawia do mojej zaplecionej na kilka supełków duszy, by nie zapomnieć o tym, o tamtym. A wszystko nieważne, jeśli spojrzeć z oddali. Drzewa i tak będą rosły w milczeniu.
julanda dnia 30.07.2013 21:55
Dużo cytatów w komentarzach. Dziękuję, nic tu już raczej nie zmienię, bo czas i metafora takie miały być. Smutno, cieszę się, że pomimo wszystko daje się odczuć ciepło. Jestem pewna, że prozą można to opowiedzieć tak, jak wygląda w obrazach autorki, niestety, na nią nie ma czasu, zostają teksty szkice, jak ten. ;)
Pozdrawiam Ann i Marukjo. A Kolbertyno, widzę, że pisałyśmy równocześnie, dziękuję, że zaglądasz, pozdrawiam zasolona Bałtykiem. :)
Abi-syn dnia 31.07.2013 00:16
Wiesz?
może coś bym wyciął, coś skrócił, coś dodał, byłby to mój wiersz a nie Twój:

W zakamarkach każdego piszącego tkwią myśli obce czytelnikowi, przelewają się na papier i są oczywistością, właśnie tak widzę ten wiersz, wiersz pełen światłocieni i niedopowiedzianych do końca myśli, za to z nieprzeciętną poetyką.

Ukłony
Usunięty dnia 31.07.2013 02:50 Ocena: Dobre
Treść ma potencjał i ciekawy dyszkant, ale sama w sobie potyka się o nieuwagę autorską. Smuci deklaracja zamknięcia szkicu w takiej postaci. Co to jest szkic?
Dobre to to szkicowanie i tak pozostanie w mojej ocenie, a szkoda.
Siema.
julanda dnia 31.07.2013 07:13
Abi, dziękuję, ta poetyka..., a jeśli wspominasz o obcych myślach, to tak w ogóle uważam, że nie powinno się komentować wierszy, jeśli nie przylegają do duszy. I tu się zaczyna problem, bo czasem powinno się coś napisać, tu na Portalu, na sztukę, tymczasem, jak to zrobić, kiedy światy to ogległe galaktyki? Tak jak z wiekiem marzę o ciszy, unikaniu zbędnego gadania, również czuję, że dotykanie przestrzeniu innych powinno być nieinwazyjne. Publikowane teksty są światem autora, chce o czymś powiedzieć i mówi, zgodnie ze swoim rytmem, pulsowaniem energii w konkretnym momencie. Jednego dnia coś pasuje, drugiego już wyda się inne, obce. Tak mikroewolucyjny jest człowiek. Każda sekunda staje się zapisem, szumem lub decydującym dźwiękiem. To zrozumiałe, że chociażby istotna różnica między nami, jaką są życiowe role (on, ona ;), już stanowi inny wymiar wypowiedzi. Tak też Twój wiersz byłby jang, mój jin, chyba, że próbowałabym mój zjangizować, a Ty swój pozbawić energii. Widzisz jak uchyliłeś drzwi małym rozważaniom? Obce myśli? Te o śmierci, daj Boże, niech będą obce. Pozdrawiam, już się kończy lipiec, ale ten czas pędzi, jak tu nie myśleć o umieraniu... Nie ma co, na razie słońce!
Borek707 dnia 31.07.2013 07:18
Twoje wiersze są dla mnie czymś w rodzaju odpoczynku, kominka, przy którym mogę się ogrzać. Poczucie estetyki, jakie posiadasz znajduje się na innym biegunie, niż moje, może dlatego tak mnie tutaj ciągnie, do ciepłoty i miękkości :). Światłocieni jest dużo, utwór drży niczym impresjonistyczny obraz, widzę dywizjonizm, niesamowitą świetlistość i pełnię. Bardzo tutaj miło :). Pozdrawiam, julando.
julanda dnia 31.07.2013 08:15
... Borku, mogłabym się rozpisać, opowiedzieć-odpowiedzieć, tak bardzo Twój komentarz poruszył we mnie dawno nieotwieramy świetlik, nieprawdopodobne, ile można jeszcze w duszy, ile słowem, dlatego są takie ważne. Dziękuję i ja pozdrawiam.
I jeszcze, że dostrzegłeś "impresjonistyczny obraz"... :)
Zola111 dnia 01.08.2013 02:31
Cytat:
dziw­ne jak łatwo się oswa­ja wiatr we wło­sach
świa­tło w źre­ni­cach
kiedy ła­pa­ne do płuc po­wie­trze
za­po­mi­na o ciszy którą mo­ści­ło do snu

za ścia­ną lasu
ptaki opo­wie­dzą pi­sklę­tom
jak siada rześ­ki świt
by ule­cieć w prze­strzeń
gdy pora przy­bie­rze głę­bię so­wich oczu

prze­czu­wam ko­lo­ry
chwi­le
w któ­re wleją się obrazy
jakby od za­wsze były za­pi­sa­ne

może kie­dyś znaj­dzie­my czas
na za­pa­trze­nie w sie­bie
ja­rzę­bi­ną doj­rza­łą w ko­ra­lach

chmu­ry znów się śpie­szą
brzo­zy w nie­za­pi­sa­nej korze
wciąż na biało mil­czą o wra­sta­niu w zie­mię


Julando, tak sobie połamałam ten tekst, z niewielkimi zmianami.
Zobacz, jak tekst zyskuje na kompozycji.

Może się mylę. Ale tak jest wg mnie przejrzyściej.

Co nie zmienia faktu, że wiersz mi się bardzo podoba, i jestem z niego bardzo zadowolona.

Buziaki i pozdrowienia,

z.
julanda dnia 01.08.2013 08:32
Zoleńko, tak! Takie łamanie również było. Ten pisany w telefonie przeszedł ich kilka, zdarza mi się łamać do nastroju czytania, poprawności geometrycznej, długości oddechu. Jako laik, bawię się jak dziecko, które nieświadome narzędzi i technik, sięga po intuicję. Jednym z przykładów łamania poprawnie równego wiersza i stworzenie czegoś zupełnie wizualnie jest jeden z moich rytmicznych do antologii. Poetka połamała dokładnie w miejscach moich oddechów, doprawiając dużymi literami i dekoracyjną interpunkcją. Tymczasem ja wybrałam wersję "pod sznureczek", z powodów estetycznych. Podsunęłaś teraz myśl, aby dawać czytelnikowi... rozsypane słowa? Oczywiście w pierwotnej kolejności, później może eksperymentować. Chyba warto to opatentować, zanim jakiś producent zaproponuje takie puzzle z... chińskimi wierszami!!! (Zdaje się, że u mnie pora na prozę, jeśli już mam takie pomysły;)
Pozdrawiam pięknie!
bosski_diabel dnia 01.08.2013 12:18 Ocena: Świetne!
bez wchodzenia w szczegóły techniczne ?brak uprawnień/ skupiłem się na tym co chce mi przekazać autorka a przekazała te klimaty które sa mi bardzo bliskie dla mnie bardzoooo...
al-szamanka dnia 01.08.2013 23:03 Ocena: Świetne!
Nie zapominaj słońca, Julando, a przynajmniej zatrzymaj w sobie jego wspomnienie jak najdłużej.
Bo jeśli ma Ciebie inspirować do takich wierszy... :)
Twoje chmury, co się spieszą i brzozy milczące o wrastaniu - po prostu cudne.
Jak zawsze.

Pozdrawiam :)
gitesik dnia 04.08.2013 13:36
Mi też się podoba tekst a zwłaszcza nadawanie przyrodzie ludzkich cech.
Cytat:
brzo­zy w nie­za­pi­sa­nej korze wciąż na biało mil­czą o wra­sta­niu w zie­mię

dla mnie te brzozy tak jakby cos mówiły nie tylko o wrastaniu ale cos więcej. Kiedy ja tak obcuję z naturą to przychodzą mi rożne myśli i czasami się zastanawiam co takie drzewo mrówka czy źdźbło trawy chciałoby mi powiedzieć. W ogóle to uwielbiam roślinki i zwierzątka różne.
Upalnie i serdecznie pozdrawiam.
julanda dnia 05.08.2013 20:50
:) Gitesik, właśnie tak, każda rzecz, najmniejsze stworzenia są elementem całości i chociaż nie znają słów, odbieramy ich świat, a one nasz, bo jest on jeden, wiecznie do końca niepoznany.
Dziękuję i pozdrawiam. :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
pociengiel
10/11/2024 00:48
Dzięki, to dla mnie ważne sugestie. Przemyślę to. Dzięki. »
przyszycguzik
10/11/2024 00:00
Ładny obrazek. Nostalgiczny. Nie sposób się do tego nie… »
przyszycguzik
09/11/2024 23:36
Niby fajne, ale mam trochę takie poczucie, że czytałem… »
przyszycguzik
09/11/2024 22:58
To na pewno jest utwór na wysokim poziomie, ale skojarzenia… »
przyszycguzik
09/11/2024 22:56
Podoba mi się wejście w ten wiersz i chyba całość też. Choć… »
Dar
09/11/2024 17:29
Faktycznie ta niezamierzona spacja zmieniła wydźwięk… »
Jacek Londyn
09/11/2024 11:08
Dzień dobry. Przyciągnął mnie tytuł. Sądziłem, że… »
Janusz Rosek
02/11/2024 09:18
Kazjuno Dzień dobry. Dziękuję bardzo za Twój komentarz i… »
Kazjuno
01/11/2024 20:44
Janusz Rosek Lubię prozę z akcją, a w "Przemianach… »
ajw
01/11/2024 19:17
Cieszę się, ze przypadło Ci do gustu. Dziękuję Kushi :) »
Janusz Rosek
01/11/2024 18:00
Darcon Dzień dobry. Bardzo dziękuję za Twój komentarz i… »
Darcon
01/11/2024 15:29
Hej, Januszu. To tekst na górną półkę, tylko mógłbyś… »
Kushi
31/10/2024 20:30
Aż chciałoby się namalować obraz czytając ten wiersz...… »
valeria
30/10/2024 22:23
Nie przypuszczałam nawet, że dam :)no jasny jest:) »
Jacek Londyn
30/10/2024 13:22
Jest listowie, igliwie, wgryzające się złote morze, dyniowo… »
ShoutBox
  • ajw
  • 01/11/2024 19:19
  • Miło Ciebie znów widzieć :)
  • Kushi
  • 31/10/2024 20:28
  • Lata mijają, a do tego miejsca ciągnie, aby wrócić chociaż na chwilę... może i wena wróci... dobrego wieczorku wszystkim zaczytanym :):)
  • Szymon K
  • 31/10/2024 06:56
  • Dziękuję, za zakwalifikowanie, moich szant ma komkurs. Może ktoś jeszcze się skusi, i coś napiszę.
  • Szymon K
  • 30/10/2024 12:35
  • Napisałem, szanty na konkurs, ale chciałem, jeszcze coś dodać. Można tak?
  • coca_monka
  • 18/10/2024 22:53
  • hej ;) już pędzę :) taka zabiegana jestem, że zapominam się promować ;)
  • Wiktor Orzel
  • 17/10/2024 08:39
  • Podeślij nam newsa o książce, wrzucimy na główną:)
  • coca_monka
  • 14/10/2024 19:33
  • "Czterolistne konie" wyszły na początku września, może nawet gdzieś się wam rzuciły pod oczy ;)
  • coca_monka
  • 14/10/2024 19:32
  • Bonjour a tout le monde :) Dawno mnie tu nie było! Pośpieszam z radosną informacją, że można mnie zakupić papierowo :)
  • mike17
  • 10/10/2024 18:52
  • Widzę, że portalowe życie wre. To piękne uczucie. Każdy komentarz jest bezcenny. Piszmy je, bo ktoś na nie czeka :)
  • Kazjuno
  • 08/10/2024 09:28
  • Dzięki Zbysiu, też Ciebie pozdrawiamy. Animujmy ruch oddolny, żeby przywrócić PP do życia.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty