Ludzie mówią, że dobro uczynione bliźniemu wraca do darczyńcy.
Piękny uczynek powiększa pozytywną energię świata i pozwala
człowiekowi czyniącemu dobro korzystać z tej energii.

Jurgen Schwarzmuller nie zaprzątał sobie głowy takimi myślami.
Jednak, kiedy jechał swoim czarnym mercedesem z odkrytym
dachem i zobaczył na drodze małego kotka, gwałtownie
zahamował. Kotek, który tak niefortunnie wybrał sobie miejsce
na poranną drzemkę, obudzony piskiem opon, czmychnął
spod kół samochodu i uciekł na pobocze jezdni. Pod wpływem
hamowania wszystkie przedmioty leżące na przednim siedzeniu
z impetem uderzyły w poszycie kabiny auta i spadły na podłogę.
Jurgen pochylił się i położył z powrotem na fotelu:
pistolet parabellum w skórzanej kaburze, złotą papierośnicę
z wygrawerowanym napisem "SS" i aparat marki Leica.

Był 1937 rok.

Cztery lata później, Jurgen Scharzmuller, jako wysokiej rangi
oficer specjalnego oddziału SS, prowadził ożywioną
działalność na froncie wschodnim. Palił, mordował, wysadzał
w powietrze, gwałcił i torturował. Wszędzie towarzyszył mu
aparat Leica, którym uwieczniał wojenne wyczyny.
Adiutant Jurgena fotografował go na tle płonących wsi,
podczas rozstrzeliwania jeńców, stojącego nad
wypełnionymi zwłokami dołami. Jurgen dbał o kompozycję
kadru i parametry ekspozycji.

Postępowanie Jurgena nie było niczym nadzwyczajnym.
Wielu SS-manów zabierało na front wschodni aparaty
fotograficzne. Najczęściej były to niemieckie aparaty marki
Leica, słusznie uważane za najbardziej poręczne i niezawodne.

Będąc na urlopie, Jurgen Schwarzmuller oddał filmy zrobione
podczas wschodniej kampanii do Zakładu Fotograficznego
"Gotz & S-ka" mieszczącego się na Goering Strasse w
Hamburgu. Starannie zapakowane, opisane imieniem
i nazwiskiem oraz adresem zamieszkania, czekały na wywołanie
i wykonanie odbitek. Kolejka była duża. Firma "Gotz & S-ka"
cieszyła się świetną opinią i wielu SS-manów właśnie tam
zostawiało owoce swoich fotograficznych działań.

Łatwo zrozumieć wściekłość Jurgena, kiedy zgłosił się
po odbiór odbitek. Wszystkie klisze były czarne jak smoła.
Nie wyszło ani jedno zdjęcie!

- Verflucht! - złorzeczył Jurgen na swój los. Jego niezawodny
aparat marki Leica miał uszkodzoną migawkę i prześwietlał
każdą klatkę. Jurgen skojarzył, że uszkodzenie mechanizmu
migawki musiało nastąpić w wyniku wstrząsu, jakiego doznał
aparat podczas hamowania sprzed czterech lat. Jurgen
Schawrzmuller przeklinał kotka, któremu uratował życie,
najgorszymi słowami.

Do czasu.

W 1946 roku, po przegranej przez Niemców wojnie, alianckie
sądy denazyfikacyjne zaczęły wyłapywać jednego po drugim
SS-manów, którzy zostawiali rolki filmów w zakładzie
fotograficznym "Gotz & S-ka". Okazało się, że laborantka
Ulryka Waissmuller zajmująca się wykonywaniem odbitek,
należała do antynazistowskiego ruchu oporu. Wszystkie filmy
kopiowała w dwóch egzemplarzach. Jedna kopia przeznaczona
była dla klienta, druga dla ruchu oporu. Skrzętnie notowała
imiona i nazwiska nazistów oraz adresy ich mieszkań na paczkach
z fotografiami, które wynosiła po kryjomu z pracowni.

Wielu kolegów Jurgena z kampanii wschodniej skończyło
na stryku. Zdjęcia zrobione aparatami marki Leica były ostre
i dobrze naświetlone. Stanowiły idealny dowód oskarżenia.

Jeszcze wiele, wiele lat później Jurgen Schwarzmuller
już siwy i zniedołężniały ze starości, z rozrzewnieniem
wspominał kotka, który zachował życie dzięki ludzkiemu
odruchowi jego serca. Gdyby nie uratował kotka, Leica
nie spadłaby z siedzenia samochodu, gdyby nie spadła,
migawka byłaby sprawna i zdjęcia z frontu wschodniego
wyszłyby idealnie. Gdyby zdjęcia wyszły idealnie Jurgen
Schawrzmuller wisiałby na stryku tak samo jak jego koledzy.

Dobro, które uczynił wróciło do niego.

- Pamiętajcie dzieci - mówił do swoich wnuków podczas
wieczorów spędzanych przy kominku - świat jest
sprawiedliwy i warto zachowywać się w życiu przyzwoicie.