Wystrzeliły cicho anonimowe karabiny

Czarnym prochem motywując pociski

By te przez śmierć obwieściły wtórne narodziny

Jak głosiły człowieczych proroków zapiski

Obecnych żywotów zguba odkupieniem

Dla poległych bohaterów stanie się przebaczeniem

Pocisk za pociskiem śmierć niósł

Rozkopanych grobów zwiększał liczbę

A Tytan Mordu nieustannie w siłę rósł

By poprowadzić zmartwychwstałą ciżbę

Los żywych i martwych został połączony

Lecz w przeciwnych kierunkach życia i śmierci zwrócony

Lud cały znał pytanie

Jeden nawet nie znał odpowiedzi

Czymże jest to zagranie

U podstaw czyich zamiarów siedzi

Los nie dał czasu na zastanawianie

Niewinnym morderstwem poganiając ku wymianie

Groby stare i milczące pospiesznie pustoszały

Przez swych dawnych władców zostawione

Na nowych z niepokojem oczekiwały

By ich przeznaczenie zostało odnowione

…Cała ziemia w glebę maszerowała

…Gleba cała na powierzchnię wypełzała

Trupy tańczyły w amoku cudzej witalności

Ich martwe ciała odzyskiwały dawny blask

A żywi odchodzili w zgryzocie niejasności

W przerażeniu decydując się tylko na wrzask

…Aż dosięgnie los, Na klepsydrze czasu rysa

…Aż zjawi się ktoś i wahadło przestanie się kołysać

 Mędrzec, dziecko, wojownik, dziewica

- Bez znaczenia

Każdy z nich musi doświadczyć

Przeistoczenia

To przymus i wola nakazu nieśmiertelnego

Ludzkim pomiotom nigdy nie przedstawionego

Decyzja bytu najwyższego:

O ludzkie upokorzenie walczącego

Z ludzkiej logiki drwiącego

Z ludzkim wizerunkiem igrającego

I przede wszystkim…

Dbającego o los starca znudzonego

Siła nadludzka wzięła więc nad tym górę

Swoimi niejasnymi kierowała się zasadami

By nad czołem zawiesić ciemną chmurę

I martwego człowieka pozostawić z pytaniami

Czy to przedsmak Świata Przeklętego?

Czy może droga do Królestwa Bożego?

Naiwna wiara i płytki wzór

                   typowy człeka twór

A to przecież głupi boży kaprys

                     zwykłe widzimisię

Jak dom dla lalek

                    Czy zabawa misiem