Ponownie stawiasz pierwszy krok i co najważniejsze: - tak! Bo nadzieja powinna umrzeć ostatnia.
Poruszasz, bosski.
PoZdrówka.

I cóż ja Ci, Tadeuszu, napisać mogę?
Że znów mnie zatkało, że intensywność tego utworu jest tak głęboka, że ja, prozaik, rozbudowałbym na kanwie tych wersów solidne opowiadanie, z czysto egzystencjalnymi dialogami, od niej do niego, bo jest tu gęsto emocjonalnie, aż prosi się o dłuższą formę, o rozbudowanie, bo niedosyt, który mam po lekturze tych niezwykłych wersów, po prostu ssie mnie i czuję, że będę tu często wracał, bo to jeden z twoich dłuższych, bardzo nasycony tym, co nasze, człowiecze, co określa relacje międzyludzkie.
I ta znajoma od dawna intymność.
Po tym poznam Cię na końcu świata!
Piszesz, Tadeusz, sercem, a twoja wrażliwość twórcza jakże bliska mojej.
Dałeś wiele wersów, a wrażenie?
Jakbym przeczytał poemat o tym, co w nas śpiewa najczulej.
Forma utworu jest długa, lecz jak dla mnie... no wiesz, poczytałoby się jeszcze

Kurcze, jeśli ktoś umie dotknąć nagich uczuć kobiety i mężczyzny, to tym kimś jesteś Ty
A ja, zawsze gotowy, popłynę w kolejną liryczną podróż...

Kamyczku pięknie sie ukłonię i pozdrowię.
neestix miło Cie widzieć z podziękowaniem zapraszam i pozdrawiam.
Mike, Michale i...cóż ja Ci mogę odpowiedzieć jest mi szalenie miło, ze tak odbierasz głęboko dając mi do zrozumienia a Ty facet pisz pozdrawiam.
AL oczywiście wkradła się literówka hihi...jak to u mnie dość często bywa ba ale gdyby poezja polegała na literówce nie byłoby pewnie poezji, bardzo Ci dziękuję jesteś jak zawsze mile widziana pod moimi tekstami, serdecznie bardzoooo pozdrawiam.

I zatrzymał, zatrzymał na dłużej, zresztą jak prawie każdy Twój, i mam problem bo za każdym razem muszę pisać to bardzo dobry wiersz, przede wszystkim mądry co doceniła Akacjowa i ja też się pod tym podpisuję, pozdrowienia poeto.

Ktoś kiedyś powiedział, że nazywanie przedmiotów w wierszu nie zawsze je ożywia i napełnia esencją. I tutaj tak się dzieje: esencji brak. Pewnie dzieje się to z powodu nadmiaru: filiżanka - czy musi być po herbacie? Kawa - czy musi być wystygła? Klawiatura - i rozgrzana? i nocą? Pościel - koniecznie sterylna?

Przegadanie wiersza jest w rzeczywistości uciekaniem od treści. I nie świadczy o emocjonalnej dyscyplinie, a ta jest w poezji kluczowa.

Niby prosto, bez zbędnych metafor, bez niepotrzebnych niedopowiedzeń. Życie od nowa zaczyna się pewnie czasami ot tak.
Świetny wiersz.
A.