Trochę zbyt ostentacyjnie wyrażone emocje, przez co wiersz napompował się jak balon. Rozumiem treść i co autorka chciała przekazać. Wielu ludzi czasem tak ma, że czuje się źle z samym sobą i własnymi doświadczeniami. Marzy o ucieczce i spokoju.
Dlatego identyfikuję się z peelem, w którymś momencie mojego życia, ale gdyby te same emocje były napisane po jakimś czasie, byłyby zapewne wyrażone znacznie lepiej i subtelniej.
Pozdrawiam serdecznie i spokoju życzę

No i własnie dlatego wiersz brzmi sztucznie. Bo gdziś tam emocje, a gdzieś narzucone ramy. Dlatego nie lubię konkursów. Bo poezja, to nie konkurs. Poezja, to życie, to człowiek, który czuje i myśli. Może nie zawsze pisze o sobie, ale w każdym wierszu zostawia część siebie. I ta część powinna być przystępna dla czytelnika. Nie ważne o czym autor napisał, ważne co ja, jako czytelnik znajduję w nim dla siebie.
Mam kolegę, który rysuje. Narywował coś dla mnie. Z rysunku odczytałam to, co chciałam, a nie to co narysował... Tak samo jest z wierszami. Każdy jest przepuszczamy przez pryzmat umysłu i doświadczeń. Pozdrawiam

Czołem wbijam gwoździe - tak mogła postąpić tylko zdesperowana peelka, rozważna poczekałaby, aż mąż poda jej młotek...
W wierszach, jak w życiu: swoje uczucia wyrażamy (a przynajmniej tak mi się wydaje, że powinniśmy, aby wiersz nie brzmial sztucznie), poprzez emocje.
Przerost formy nad treścią jest tak minimalny, że jest to prawie niezauważalne. Ale emocje są, i to jakie!
Pozdrawiam serdecznie.

Agnieszko, już sama liczba komentów świadczy o tym, że wiersz "żyje" w świadomości czytaczy, wywołując przede wszystkim pozytywne odczucia i ja też, swoim skromnym głosem chciałbym zasilić tę grupę komentujących, którym te wersy bardzo przypadły do gustu.
Czemu?
Bo wiersz jest bardzo intensywny, mocny, człowieczy i pulsuje silnymi namiętnościami, a to lubię i cenię w poezji i prozie - cieszy mnie, kiedy mogę coś poczuć w trakcie lektury, lubię jak mnie coś poruszy, nawet wstrząśnie.
Wtedy wiem, że taki utwór zapamiętam na długo.
Jak twój, bo siła i szczerość w nim zawarta wbija w fotel i nie pozostawia mnie obojętnym.
Piszesz i rzeczy lekkie, ale widzę wszechstronność twojego pisania, a to sztuka nad sztukami
Czuć, co chciałaś tu przekazać i udało Ci się to bezbłędnie.
Wiersz było moim faworytem na KOŃKURSIE, bo już wówczas wpadł mi w oko.
Posiada ekspresję, która podoba mi się w poezji - poszczególne wersy są jak uderzenie, jak tu, u Ciebie, gdzie tyle odczuć naraz poruszasz i emocje widać jak na dłoni.

Wiesz, że będę do Ciebie wracał, bo warto
Ode mnie max