lata siedemdziesiąte - wienczyslaw
Kategoria Konkursowa » Tydzień miniatury » lata siedemdziesiąte
W latach 70 na ulicach miast stały saturatory z wodą mineralną.
Każdy, kto miał ochotę, mógł się napić wody bez soku
za 50 groszy lub z sokiem za złoty pięćdziesiąt.
Pito ze szklanek, które potem były niedbale myte pod mini
strumyczkiem zimnej wody i natychmiast podawane następnemu
klientowi. Nikt się nie przejmował bakteriami. Ludzie zarażali się
masowo salmonellą, tyfusem i cholerą. W każdym szpitalu był
osobny oddział dla zatrutych podczas picia wody z saturatora.
W kostnicach trupy leżały w chłodniach i na korytarzach.
W szczególnie upalne dni ludzie z powodu braku miejsc
w szpitalach umierali na ulicach. I na chodnikach. Muchy
łaziły im potem po otwartych oczach i brzęczały w ustach.
Bzyczały właściwie. W nocy ze swoich nor wyłaziły szczury
i obgryzały martwe ciała.
Wkrótce muchy i szczury mające jedzenia pod dostatkiem
zaczęły rozmnażać się w zastraszającym tempie.
Powołano specjalne zmilitaryzowane jednostki do tępienia
szczurów. Zabite gryzonie wywożono z miast ciężarówkami.
Kiedy ciężarówek zabrakło ruszyły pociągi pełne martwych
ciał.
Rozmnożyły się również ptaki, które zjadały muchy.
Ptaki te zginęły wszystkie podczas zimy stulecia w 1978 roku,
kiedy to zamarzały w locie i spadały na ziemię. Ludzie zbierali
je potem brodząc w głębokim, sypkim śniegu, i piekli je
- czaple, bociany, wrony, gawrony, kawki, gołębie, wróble -
na wolnym ogniu rozpalonym z drzewa uzyskanego w parkach
z połamanych ławek.
Czarna wołga jeździła po ulicach, siała strach i porywała dzieci.
Kobiety ubrane w niezgrabne, podszyte wiatrem waciaki
i nieforemne gumofilce, tłoczyły się w kilometrowych kolejkach
po mięso. Te, którym spleśniały suchary padały z wycieńczenia
na wilgotny, pokryty liszajem brudu trotuar.
Na dziurawych drogach, po których jeździły furmanki
ze śpiącymi, pijanymi woźnicami, ludzie rozbijali się na miazgę
w swoich maluchach i syrenkach. Nikt nie zapinał pasów
bezpieczeństwa. Głowy odrywały się przy uderzeniu w tył
samochodu z powodu braku zagłówków w fotelach.
Było ciężko.
Raz na rok przed świętami Bożego Narodzenia, Pierwszy
Sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej Towarzysz Edward Gierek kupował za granicą
cytrusy dla ludu. Informacja o płynącym do Polski statku
wypełnionym pomarańczami i cytrynami była podawana
w dzienniku telewizyjnym jako pierwsza. To było najważniejsze
wydarzenie. Te zakupione za dewizy owoce mogłyby pomóc
dzieciom w walce ze szkorbutem. Niestety nie pomagały.
W cytrynach brakowało soku cytrynowego, a w pomarańczach
pomarańczowego. Dzieci masowo chorowały na szkorbut,
a jedzenie oranżady w proszku przyczyniło się do próchnicy
zębów wśród młodzieży. Przeciętna waga tornistra
pierwszoklasisty szkoły podstawowej wynosiła 38 kilogramów.
Oglądanie telewizji w kolorze wymagało hartu ducha.
Oglądanie telewizji w kolorze wymagało odwagi.
Ludzie ginęli od wybuchów radzieckich kolorowych
telewizorów. Co wieczór betonowe osiedla wstrząsały
serie eksplozji, a ściany bloków odbijały niesione echem
wrzaski rannych, zmieszane z plugawymi, jeżącymi włosy
przekleństwami chuliganów.
Nad ponurymi, zadymionymi wyziewami z fabryk miastami
wisiały nisko ciężkie, ołowiane chmury, z których siąpił
kwaśny deszcz.
Tak było.
***
Mam nadzieję, że nie czytał tego żaden staruch, któremu
z dupy sypie się próchno. To jest tekst dla młodzieży.
Staruch sam dobrze wie jak było, więc czytać nie ma
potrzeby.
Poleć
Pobierz
RSS
- Poleć ten artykuł znajomemu
- Znajomy został poinformowany
wienczyslaw · dnia 17.09.2013 19:56 · Czytań: 1238 · Średnia ocena: 4 · Komentarzy: 48
Inne artykuły tego autora:
Komentarze
Wienczyslawie,
jako żywo, tak było.
A do tego ulicami przemieszczali się szarzy, smutni, zrezygnowani, zmęczeni ludzie, z wyrazem beznadziei na twarzy. Poruszali się ruchem automatycznym, pozbawionym życia i jakiejkolwiek formy entuzjazmu. Stłamszeni. Szara, bezmózga, bezwolna masa. Wszyscy, od niemowlaka, po starca. Gdzieś tam , daleko grał Jimmy Hendrix, Janice Jopplin śpiewała dobre kawałki, a u nas raptem zespół Breakout nagrał "Kamienie" z Nalepą. Dno, prawda?
No i pamiętam zapach pieczonych bocianów.
Pozdrawiam
jako żywo, tak było.
A do tego ulicami przemieszczali się szarzy, smutni, zrezygnowani, zmęczeni ludzie, z wyrazem beznadziei na twarzy. Poruszali się ruchem automatycznym, pozbawionym życia i jakiejkolwiek formy entuzjazmu. Stłamszeni. Szara, bezmózga, bezwolna masa. Wszyscy, od niemowlaka, po starca. Gdzieś tam , daleko grał Jimmy Hendrix, Janice Jopplin śpiewała dobre kawałki, a u nas raptem zespół Breakout nagrał "Kamienie" z Nalepą. Dno, prawda?
No i pamiętam zapach pieczonych bocianów.
Pozdrawiam
Taka uwaga techniczna, żeby liczebniki jednak konsekwentnie słownie zapisywać.
A poza tym: ująłeś sedno sprawy. Tak właśnie było. Po ulicach chodzili niemal wyłącznie agenci i bezpieka. W kioskach sprzedawano prasę tylko z dnia poprzedniego, a z tygodników dostępny był tylko "Tak i Nie". Ze sklepów to pamiętam, że były tylko pasmanterie i obuwnicze, zresztą czynne tylko do 14:00.
Ale mimo, ze tak źle wszystkim było, to czytając twój tekst nie mogłem przestać sie szeroko uśmiechać Dziękuję za to
A poza tym: ująłeś sedno sprawy. Tak właśnie było. Po ulicach chodzili niemal wyłącznie agenci i bezpieka. W kioskach sprzedawano prasę tylko z dnia poprzedniego, a z tygodników dostępny był tylko "Tak i Nie". Ze sklepów to pamiętam, że były tylko pasmanterie i obuwnicze, zresztą czynne tylko do 14:00.
Ale mimo, ze tak źle wszystkim było, to czytając twój tekst nie mogłem przestać sie szeroko uśmiechać
Dziękuję za to 
Odkąd pamiętam, zawsze żyłem muzyką
A koniec lat 70-tych, kiedy to po raz pierwszy odkryłem Elvisa i innych, jawi mi się do dziś jako moje właściwe narodziny, bo stałem się wówczas mężczyzną i wszedłem w dorosłość, słuchając zachodnich idoli.
A tamte czasy?
Zaiste do bani...
Kupowało się winyle za ciężki grosz, potem zgrywało na kasetę i odsprzedawało.
By kupić kolejnego Rolling Stonesa czy choćby Chucka Berry'ego albo Johna Lennona.
Twój kawałek jest dla mnie podróżą do bardzo wczesnego dzieciństwa, lecz w moim przypadku przeżytego bardzo świadomie: od zawsze ciągnęło mnie do sztuki i zespołów, stąd ciągle kręciłem się po różnych sklepach i bazarach, by kupić jakiegoś winyla.
Dobrze oddajesz marazm.
Mnie muzyka dawała życie, potem sam zacząłem grać w zespołach na gitarze.
W PRL-u trza było jakoś się określić, bo kwas był niemożebny i mógł wessać.
Od tamtej pory w zasadzie się nie zmieniłem.
Ocaliłem swoje pasje, niezmiennie.
I fajnie, że my, ludzie z komuny, potrafiliśmy odnaleźć własne ścieżki.
A koniec lat 70-tych, kiedy to po raz pierwszy odkryłem Elvisa i innych, jawi mi się do dziś jako moje właściwe narodziny, bo stałem się wówczas mężczyzną i wszedłem w dorosłość, słuchając zachodnich idoli.
A tamte czasy?
Zaiste do bani...
Kupowało się winyle za ciężki grosz, potem zgrywało na kasetę i odsprzedawało.
By kupić kolejnego Rolling Stonesa czy choćby Chucka Berry'ego albo Johna Lennona.
Twój kawałek jest dla mnie podróżą do bardzo wczesnego dzieciństwa, lecz w moim przypadku przeżytego bardzo świadomie: od zawsze ciągnęło mnie do sztuki i zespołów, stąd ciągle kręciłem się po różnych sklepach i bazarach, by kupić jakiegoś winyla.
Dobrze oddajesz marazm.
Mnie muzyka dawała życie, potem sam zacząłem grać w zespołach na gitarze.
W PRL-u trza było jakoś się określić, bo kwas był niemożebny i mógł wessać.
Od tamtej pory w zasadzie się nie zmieniłem.
Ocaliłem swoje pasje, niezmiennie.
I fajnie, że my, ludzie z komuny, potrafiliśmy odnaleźć własne ścieżki.
Jako żywo tak było!
Woda z saturatora nazywała się gruźliczanka, z powodów, o których piszesz.
Pięknie wiedziesz wodze fantazji i ciągniesz opowieść aż do samego końca! Brawo! Wspaniale! Pełen ukontentowania jestem!
Piątka!
Dobra Cobra
PS: mike, Elvis ciągle żyje! Ostatnio widziano go w barze dla kierowców ciężarówek na Alasce. Ale nikt nie uwierzył, że on to on i go pogonili na mróz i śnieżycę. Oraz w łapska wścieklego niedźwiedzia białego! Co było dalej...
Woda z saturatora nazywała się gruźliczanka, z powodów, o których piszesz.
Pięknie wiedziesz wodze fantazji i ciągniesz opowieść aż do samego końca! Brawo! Wspaniale! Pełen ukontentowania jestem!
Piątka!
Dobra Cobra
PS: mike, Elvis ciągle żyje! Ostatnio widziano go w barze dla kierowców ciężarówek na Alasce. Ale nikt nie uwierzył, że on to on i go pogonili na mróz i śnieżycę. Oraz w łapska wścieklego niedźwiedzia białego! Co było dalej...
Z tekstu wynika, że wtedy nie bardzo kto już mógł się przemieszczać ulicami, bo wszyscy udali się do lepszego świata. A narrator chyba należy do tych nielicznych najbardziej odpornych, że zdołał napisać wspomnienia.
Dobrze Kobruś gada: pod Domami Centrum, obecnie "Galeria Centrum" w 100licy, saturatory stały jeden przy drugim, a my, szczawie, piliśmy gruźliczankę wprost namiętnie!
To były jednak nie do końca zmarnowane czasy, bo można było uszczknąć z nich coś dla siebie, jak się wiedziało, jak.
My z kumplami graliśmy rock'n'rolla i rwaliśmy laski.
Były to klawe czasy, choć w sumie ch...jowe.
Ale...
Jeśli miałeś wtedy pierwszą dziewczynę, to zapamiętasz komunę nie jako Wojtka W Czarnych Okularach, a jako swój pierwszy sex, pierwszy browar, pierwszego szluga.
Tak patrzę na te czasy, choć moja dorosłość przypadła już na lata 80-te
To były jednak nie do końca zmarnowane czasy, bo można było uszczknąć z nich coś dla siebie, jak się wiedziało, jak.
My z kumplami graliśmy rock'n'rolla i rwaliśmy laski.
Były to klawe czasy, choć w sumie ch...jowe.
Ale...
Jeśli miałeś wtedy pierwszą dziewczynę, to zapamiętasz komunę nie jako Wojtka W Czarnych Okularach, a jako swój pierwszy sex, pierwszy browar, pierwszego szluga.
Tak patrzę na te czasy, choć moja dorosłość przypadła już na lata 80-te
Poczucie humoru Madame Chauchat jest niezrównanym!!!! Brawo!
Przyjemna lektura. Dla mnie wczesne dzieciństwo. Choć bardziej lata 80'te niż Gierek, też je w tym odnajduję. Pamiętam dumę z banana, którego jadłem pierwszy raz w życiu. Pełna egzotyka.
Trochę przesady z tymi telewizorami. Nasz Rubin wytrzymał do drugiej połowy lat 90'tych (pamiętam pierwsze filmy dla dorosłych na RTL i SAT 1, kiedy kryłem się przed rodzicami), choć parę razy mocno kopcił (nie od tych filmów).
Trochę przesady z tymi telewizorami. Nasz Rubin wytrzymał do drugiej połowy lat 90'tych (pamiętam pierwsze filmy dla dorosłych na RTL i SAT 1, kiedy kryłem się przed rodzicami), choć parę razy mocno kopcił (nie od tych filmów).
Kryłeś się przed rodzicami Z TELEWIZOREM RUBIN? No!!!! pełen szacun. Tak wleźć pod łóżko z Rubinem, magiczne wręcz!
Mielim taki, oj był zajebiaszczy!!!
Ze dwadzieścia lat dygał
Ze dwadzieścia lat dygał
A udawało Ci się z nim włazić pod łóżko - że tak spytam?
Akcja była szybka. Kiedy słyszałem kroki, gasiłem telewizor i wskakiwałem pod łóżko albo za firanę...
Problemem był ognik na środku ekranu, który tlił się w ciemności jeszcze parę minut.
Problemem był ognik na środku ekranu, który tlił się w ciemności jeszcze parę minut.
To nie ognik, to demon telewizji, który mami telewidza i zmusza go, by oglądał!
A ja miałem taki yeah bunny mały telewizorek od Taty - JUNOŚĆ, radziecki, rzecz jasna, czarno-biały, na którym oglądałem Igrzyska Olimpijskie w Moskwie '80, jako mały kurdupel.
Ale jakie emocje, ludziska!!!
Wciąż pamiętam jakiś mecz, choć nie mam pojęcia, kto z kim grał.
Ale jakie emocje, ludziska!!!
Wciąż pamiętam jakiś mecz, choć nie mam pojęcia, kto z kim grał.
to jasne: grali piłkarze jednego państwa z piłkarzami z drugiego. Zawsze jest tak samo. Nie to, co w Formule Jeden :-)
O, toć widzę, że kolega miał dobrze za czasów młodości bo i malutki telewizorek był...
:-)
O, toć widzę, że kolega miał dobrze za czasów młodości bo i malutki telewizorek był...
:-)
Staruszku, nadal go mam... i wciąż chodzi, a ma już ponad 40 lat!
Radziecka myśl techniczna.
Mam też koreana z 1987, też dyga, więc te ludy Wschodu mają poczucie telewizji, że nie wiem wprost, jak tworzą tak niezniszczalne modele!
I na nim oglądałem "Ogniomistrza Kalenia", jeden z moich ulubionych filmów PRL-u
Radziecka myśl techniczna.
Mam też koreana z 1987, też dyga, więc te ludy Wschodu mają poczucie telewizji, że nie wiem wprost, jak tworzą tak niezniszczalne modele!
I na nim oglądałem "Ogniomistrza Kalenia", jeden z moich ulubionych filmów PRL-u
"Moskwa nie wierzy łzom" i "Dersu Uzała" - to też były wybitne dzieła kinematograficzne zza Buga.
Jasne, ile się tego szajsu naoglądało, to jeden Elvis raczy wiedzieć.
Ja np. pamiętam "Jak hartowała się stał" and "Cichy Don".
Spoko to chyba było, choć moja ocena po latach może być nieco wygła...
Ja np. pamiętam "Jak hartowała się stał" and "Cichy Don".
Spoko to chyba było, choć moja ocena po latach może być nieco wygła...
Nie pamiętam tych czasów, urodziłem się zbyt późno. Tekst mnie zaciekawił głównie ze względu na treść, wykonanie to lekki niedosyt.
Przy okazji tekstu przypomniał mi się cytat z filmu "Alternatywy 4":
"Bo na zachodzie wszyscy są gotowi na najgorsze, u nas na najlepsze"
Pozdrawiam.
Przy okazji tekstu przypomniał mi się cytat z filmu "Alternatywy 4":
"Bo na zachodzie wszyscy są gotowi na najgorsze, u nas na najlepsze"
Pozdrawiam.
Co będę pisać, jak nie jestem w temacie 
Czytało się dobrze, aczkolwiek wolę inny zapis.
Pozdrawiam
Czytało się dobrze, aczkolwiek wolę inny zapis.
Pozdrawiam
łojej! jaki tu ruch. a zdążyłem raptem "Emigrantów" Mrożka obaczyć na "kulturze" Kondrat i Zamachowski - GENIALNE!
Zaiste! Tak było
Berbecie pod pierzyną w zimę stulecia, gdy zamarzało wszystko:
łącznie z kluskami pod nosem
Światła nie było tydzień, gdy na jednym z osiedli; jak to mówili spece od wybuchów: ,,pierdyknął" RUBIN.
Huk zmiótł trzy mieszkania, deportowano sto sześćdziesiąt osób z Alternatywy4
reszta z braku laku: czyli lokum zastępczych, została w na wpół rozerwanych ścianach.
Szczęście przynosił kominiarz, podkowa i - ma się rozumieć: bocian.
Wyszukiwał w kapuście co lepsze okazy i wrzucał przez komin.
W ten sposób dzieci przychodziły w latach siedemdziesiątych na świat.
Edukacja seksualna była wystarczająco zawoalowana.
Zresztą - woalki były modne i większość ludzi chodziła w woalkach, kufajkach i welonkach.
Moherowe berety pojawiły się później.
Banany szły w ruch przed świętami, albo częściej, jak kto mógł,
bo wyż demograficzny największy to z tamtych czasów właśnie.
Tak było.
I żeś to bardzo dobrze napisał
Berbecie pod pierzyną w zimę stulecia, gdy zamarzało wszystko:
łącznie z kluskami pod nosem
Światła nie było tydzień, gdy na jednym z osiedli; jak to mówili spece od wybuchów: ,,pierdyknął" RUBIN.
Huk zmiótł trzy mieszkania, deportowano sto sześćdziesiąt osób z Alternatywy4
reszta z braku laku: czyli lokum zastępczych, została w na wpół rozerwanych ścianach.
Szczęście przynosił kominiarz, podkowa i - ma się rozumieć: bocian.
Wyszukiwał w kapuście co lepsze okazy i wrzucał przez komin.
W ten sposób dzieci przychodziły w latach siedemdziesiątych na świat.
Edukacja seksualna była wystarczająco zawoalowana.
Zresztą - woalki były modne i większość ludzi chodziła w woalkach, kufajkach i welonkach.
Moherowe berety pojawiły się później.
Banany szły w ruch przed świętami, albo częściej, jak kto mógł,
bo wyż demograficzny największy to z tamtych czasów właśnie.
Tak było.
I żeś to bardzo dobrze napisał
od samego początku skojarzyło mi się z takim czymś co kiedyś podróżowało swobodnie drogami majlowymi
https://docs.google.com/presentation/.../edit?pli=1#slide=id.i0
jako wspominka dla staruchów to całkiem może być ale jako tekst literacko ciekawy to się jednak słabo broni...
https://docs.google.com/presentation/.../edit?pli=1#slide=id.i0
jako wspominka dla staruchów to całkiem może być ale jako tekst literacko ciekawy to się jednak słabo broni...
Obyś żył w ciekawych czasach...
Ja nie żyłem. Dla mnie to nie do końca nowe informacje, ale wciąż brzmią jak scenariusz filmu sci-fi, plan wydarzeń z dnia północnokoreańskiego skręcacza długopisów, włóczęgi żyjącego po wojnie nuklearnej. Jakby mogło wydarzyć się wyłącznie gdzieś cholernie daleko, z dala od mojej głowy.
Odwrotnie niż w komentarzach, nie wyczuwam w tekście nostalgii - czyste informacje. Trochę jak notka z encyklopedii, wienczysław, jakbyś chciał raz jeszcze wypunktować miniony system. W zasadzie się udało, przestroga działa.
Klasyk. Chyba niezależny od epoki. Wystarczy czasem wyjść na ulicę w deszczowy dzień - to samo wrażenie. To tak poza tematem
Ja nie żyłem. Dla mnie to nie do końca nowe informacje, ale wciąż brzmią jak scenariusz filmu sci-fi, plan wydarzeń z dnia północnokoreańskiego skręcacza długopisów, włóczęgi żyjącego po wojnie nuklearnej. Jakby mogło wydarzyć się wyłącznie gdzieś cholernie daleko, z dala od mojej głowy.
Odwrotnie niż w komentarzach, nie wyczuwam w tekście nostalgii - czyste informacje. Trochę jak notka z encyklopedii, wienczysław, jakbyś chciał raz jeszcze wypunktować miniony system. W zasadzie się udało, przestroga działa.
Cytat:
A do tego ulicami przemieszczali się szarzy, smutni, zrezygnowani, zmęczeni ludzie, z wyrazem beznadziei na twarzy
Klasyk. Chyba niezależny od epoki. Wystarczy czasem wyjść na ulicę w deszczowy dzień - to samo wrażenie. To tak poza tematem
Cytat:
Mam nadzieję, że nie czytał tego żaden staruch, któremu
z dupy sypie się próchno. To jest tekst dla młodzieży.
Staruch sam dobrze wie jak było, więc czytać nie ma
potrzeby.
z dupy sypie się próchno. To jest tekst dla młodzieży.
Staruch sam dobrze wie jak było, więc czytać nie ma
potrzeby.
Sądzę, że jednak się nie udało. Dlaczego? Bo "starsi" przeczytają ten tekst żeby sobie powspominać, kiwnąć głową i powiedzieć "kurde, tak było (jak byłem młody)". A młodzi? No cóż.
Jako młody, który przeczytał powiem tak: nie ma tu nic, co by przyciągało. Ot, taki opis, których słyszałem już setki od osób starszych ode mnie, które żyły w tamtych czasach. Także no... do czytania i zainteresowania czytelnika raczej słabe, ale... Ale pewnie dobrze by wypadł taki opis, kiedy wyszedłby z ust moich dziadków/rodziców wieczorem, przed kominkiem przy kubku gorrącej czekolady.
To pozdrawiam,
Zach.
Cytat:
To jest tekst dla młodzieży.
Do straszenia, Wieńczysławie?
Cytat:
Staruch sam dobrze wie jak było, więc czytać nie ma
potrzeby.
potrzeby.
Zgadza się. Zrezygnowałam w połowie.
W dodatku tak nie było - wyraźnie puściłeś wodze fantazji.
Chyba że to jakaś cholerna groteska i połączenie Dżumy z trzecim światem.
A przy okazji - to nie była woda mineralna - to była woda sodowa.
Miłego
dziękuję Wam wszystkim za wizytę. mam kilka uwag. a właściwie jedną. ci, którzy wzięli ten tekst na poważnie, są chyba niepoważni czy naprawdę musi być przy wszystkim napisane: groteska, humoreska, dramat, sramat,długie, krótkie? Zachary Ann - naprawdę słyszałeś setki razy od osób starszych o trupach leżących na ulicach i szczurach wywożonych ciężarówkami? czy aby na pewno?
i uwierzyłeś im?
Miladora - jeśli zrezygnowałaś w połowie, to jakim cudem przeczytałaś ostatnie zdanie?
no chyba, że zaczynasz czytać teksty od połowy. ale wtedy trudno ogarnąć całość
pozdrawiam wstrząśnięty
czy naprawdę musi być przy wszystkim napisane: groteska, humoreska, dramat, sramat,długie, krótkie? Zachary Ann - naprawdę słyszałeś setki razy od osób starszych o trupach leżących na ulicach i szczurach wywożonych ciężarówkami? czy aby na pewno?i uwierzyłeś im?
Miladora - jeśli zrezygnowałaś w połowie, to jakim cudem przeczytałaś ostatnie zdanie?
no chyba, że zaczynasz czytać teksty od połowy. ale wtedy trudno ogarnąć całość
pozdrawiam wstrząśnięty
a ja myślałem, że młodzież przedszkolna wyciskała kiedyś 40 kilo w przysiadzie, a ludzie jedli martwe ptaki z ulicy 
absurd podlał te wspomnienia, przesadzone, podkolorowane, co nie znaczy - nieprawdziwe. poważny tekst.
wienczysławowo poważny, a jak?
absurd podlał te wspomnienia, przesadzone, podkolorowane, co nie znaczy - nieprawdziwe. poważny tekst.
wienczysławowo poważny, a jak?
no dobra poważny i prawdziwy. tak było
poważny i prawdziwy. tak było
Cytat:
W latach 70 na ulicach
– liczebnik zapisz słownie
Cytat:
za 50 groszy lub z sokiem
– Liczebnik słownie
Cytat:
Wkrótce muchy i szczury(,) mające jedzenia pod dostatkiem(,)
zaczęły rozmnażać
zaczęły rozmnażać
Cytat:
Kiedy ciężarówek zabrakło(,) ruszyły pociągi
Cytat:
Ludzie zbierali
je potem(,) brodząc w głębokim,
je potem(,) brodząc w głębokim,
Cytat:
Te, którym spleśniały suchary(,) padały z wycieńczenia
– i rym ci się wdał
Cytat:
Raz na rok(,) przed świętami Bożego Narodzenia,
Cytat:
Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej(,) Towarzysz Edward Gierek
Robotniczej(,) Towarzysz Edward Gierek
Cytat:
cytrynami była podawana
w dzienniku telewizyjnym jako pierwsza. To było najważniejsze
była / było – powtórka
w dzienniku telewizyjnym jako pierwsza. To było najważniejsze
była / było – powtórka
Cytat:
od wybuchów radzieckich(,) kolorowych
telewizorów.
telewizorów.
Ojoj, bardzo prawdziwy ten obraz. Działa na wyobraźnię. Ja, co prawda, w latach siedemdziesiątych nie byłam nawet w planach, ale tę wodę z saturatorów pamiętam była też później. Pointa radykalnie sprowadza na ziemię.
Przyzwoicie napisany tekst.
Pozdrawiam.
dziękuję za wizytę i trud dydaktyczny poprawię błędy jutro.
pozdrawiam
poprawię błędy jutro.pozdrawiam
wienczyslaw napisał:
jeśli zrezygnowałaś w połowie, to jakim cudem przeczytałaś ostatnie zdanie?
Zażartowałam, Wień, bo ja mam takie specyficzne poczucie humoru.
))
no to jest nas takich co najmniej dwoje na tym portalu
Fajnie było po wspominać, uśmiechnąć się tu i ówdzie.
Literacko słabo i niechlujnie. Do dopracowania jak dla mnie
Literacko słabo i niechlujnie. Do dopracowania jak dla mnie
Nooo nie da się ukryć, że było po prostu... strasznie.
Pomimo tego, że tekst opowiada o koszmarnych sprawach to wywołał na mojej twarzy uśmiech. Dlatego, że potrafisz pisać z odpowiednią dawką poczucia humoru, świetnie "bawisz się" słowem.
Nie wyobrażam sobie tamtych czasów. Przechodzi to moje pojęcie.
Ciężko było, ciężko.
Rzeczywiście, taki tekst przyda się dla nas, młodzieży.
Cieszmy się z luksusów z jakich możemy korzystać dzisiaj
z pozdrowieniami
Pomimo tego, że tekst opowiada o koszmarnych sprawach to wywołał na mojej twarzy uśmiech. Dlatego, że potrafisz pisać z odpowiednią dawką poczucia humoru, świetnie "bawisz się" słowem.
Nie wyobrażam sobie tamtych czasów. Przechodzi to moje pojęcie.
Ciężko było, ciężko.
Rzeczywiście, taki tekst przyda się dla nas, młodzieży.
Cieszmy się z luksusów z jakich możemy korzystać dzisiaj
z pozdrowieniami
wienczyslaw napisał:
poprawię błędy jutro.
Jeszcze masz półtorej godziny, żeby się wymieścić.
Makabreska wyszła. Przesadzone tak mocno, że aż wiadomo, że nie może być do końca na serio. I dlatego właśnie mogłam się uśmiechnąć.
Rozszalałeś się w wizjach niemizernie.
Sposób napisania taki trochę jak relacja w telewizji. A przy okazji zajrzałam do linku, który podał julass. Ileż tam optymizmu.
Wszystko zależy od punktu zaczepienia i celu.
Pozdrawiam księżycowo, sprawozdawco Wienczyslawie.
dziękuję dziewczyny za wizytę
julass napisał/a:
jako wspominka dla staruchów
Wypraszam sobie!
Było wtedy fajnie, bo byliśmy małymi dziećmi. I tyle. Julass, myślę, że obecne nastolatki też śmiałyby się z Twojego Atari (jeśli Ci starzy kupili), czy innego prehistorycznego sprzętu, lub sposobu spędzania czasu
Co do tekstu - no, cóż. Tak było. Nieco przekoloryzowane, ale wyobraźnię masz całkiem niezłą, wienczysław, młodsze pokolenie mogłoby się nabrać
Rozpoznawalnie napisane, jakbyś wizytówką- zapisem w oczy czytelnika ciskał.Pozdrawiam, rozbawiona.
A mnie się źle czytało. Nie widzę, abyś powyższe uwagi poprawiał, toteż ze swoimi nie będę wpadać.
I - żeby nie było - nie nabrałam się. Po prostu nie znajduję tu nic dla siebie.
I - żeby nie było - nie nabrałam się. Po prostu nie znajduję tu nic dla siebie.
Taki tekst w latach 70. zrobiłby furorę w "drugim obiegu", być może zostałby przemycony za granicę i odczytany w radiu "Wolna Europa", a I sek. PZPR E. Gierek dostałby piany na ustach.
Bajarzu, bajarzu, nalewka rozgrzała Ci zwoje, połowa uwierzy, połowa wie swoje. Ubawiłam się zwłaszcza w przekoloryzowanych momentach, no i znalazłeś mi zajęcie, muszę obejrzeć wnikliwiej dupę.
ja już swojej nie oglądam nawet. po prostu WIEM, że się sypie
No to przypomniałeś stare czasy.
To były czasy!
Szczurów nie pamiętam, ale oranżadę w proszku jak najbardziej.
Była świetna, bez oranżady życie właściwie nie istniało.
Pamiętam też świąteczne pomarańcze dzielone na cząstki i całą rodzinę - tak dobrych nigdy już nie jadłam, nigdy nie odnalazłam tamtego smaku, nawet wtedy, gdy mogłam gryźć je jak jabłka.
Wszystkiego było skąpo, dlatego drobiazgi miały wartość.
Fajnie, że o tym przypomniałeś.
Pozdrawiam
To były czasy!
Szczurów nie pamiętam, ale oranżadę w proszku jak najbardziej.
Była świetna, bez oranżady życie właściwie nie istniało.
Pamiętam też świąteczne pomarańcze dzielone na cząstki i całą rodzinę - tak dobrych nigdy już nie jadłam, nigdy nie odnalazłam tamtego smaku, nawet wtedy, gdy mogłam gryźć je jak jabłka.
Wszystkiego było skąpo, dlatego drobiazgi miały wartość.
Fajnie, że o tym przypomniałeś.
Pozdrawiam
dziękuję piknie za odwiedziny
no tak. nanjaras były dobre, bo było ich mało. więc nawet brak soku nie przeszkadzał
no tak. nanjaras były dobre, bo było ich mało. więc nawet brak soku nie przeszkadzał
No ja już nie ogarniałam, co prawdą jest, a co żartem. Może dlatego, bo ja młodzież.
Nie będę się rozwodził szczególnie w komentarzu. Przyjemnie czytało się te nieprzyjemne rzeczy, które opisałeś. Aż lęk przed powtórką z rozrywki nawiedza człowieka, młodego człowieka, bo lat siedemdziesiątych pamiętać nie mogę. Przyłączam się do ostatnich autorskich słów. Młodzi powinni zerknąć wstecz i spojrzeć na teraźniejszość z pewnej perspektywy.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
dzięki za odwiedziny. gdzieś ty był jak cie nie było? albo wakacje albo znalazłeś pracę
Ostatnio dodane recenzje
- Czy guguły mogą być smaczne?
- Samotność Boga – Antoni Grycuk
- „Zabójca w bezpiece”, czyli proza niedoceniona
- Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie - recenzja książki S. Żadana "Internat"
- Recenzja książki portalowej koleżanki
- Kazimierz Junosza „Buntownik” - recenzja książki
- Kompot. Trudny powrót do życia - recenzja książki
- Jezioro
- Król
- Pokora
- Sen o stołku
- Kuzynka
- Co to za mundury?
- Marionetki (fragment)
- Saudade - fragment
- Prostytucja w PRL cz. 5
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.2
- Problemy byłego więźnia cz. 4
- Bajka o królu Srulu
- Żydek
- Dykciarze i inni, cz.3/3
- Dykciarze i inni, cz.2/3
- Dykciarze i inni, cz.1/3
- Nieporadnik przed wypłynięciem na szerokie wody pisarstwa
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.1
- FILIPEK CONTRA FILIP. HISTORIA MAŁO ROMANTYCZNA
- COME BACK
- Tęsknota za łzami
- Przedwieczorny seans
- Benek
- Urodziny
- Korzenie
- Młynarz i król
- Odrażający drab
- Jarek wpada w kłopoty, cz. 3
Proza: Dolna Półka
- Mężczyzna z uschniętą różą
- Egzaminator 07
- Domorosły detektyw.
- Wszyscy jesteśmy różami
- Winowanie
- Egzaminator 06
- Sto donośnych słów
- Golda. Rozdział 2 Siedem razy TAK
- Żywoty świętych 2
- O wieczności
- O ludziach
- O nienawiści
- Golda. Rozdział 1. Mgła nad Miastem.
- Umierają nawet cmentarze
- Zamknięty krąg
- Prezent dla Mikołaja
- Egzaminator 05
- Stanik testowy
- Współlokatorzy
- Witch, ty głupia Babo!
- wehikuł czasu (dane wejściowe plus teoria chaosu)
- świątynia
- Rzecz o pisarstwie *
- Nie da rady
- Niedomoga
- Wyrapidlo
- Myśli niezespolone
- Plaśnięcia
- Solarpunk
- Dnoryt
- Fosfeny
- Co słonko widziało *
- Dowody nieobecności
- o zmarłych albo dobrze
- Na wiosenne życia tchnienie
- Ostatni wieczór
- plamy słońca i cienia
- jesteś. jestem
- Poezjo, ty moja..
- jakie to proste
- Zapalniczka
- Taszczyciele wymiarów
- to nie jest wiersz o kasjerce
- Teraz możesz bezpiecznie wyłączyć ogródek
- Nadzabijaj
Poezja: Dolna Półka
- Zabawa
- Marzenie o niebie w gębie
- nic o pokoju
- Serce jak z lawy
- nogami w chmury
- Z optymizmem na garb lat
- Niesamowite
- rozkwitanie
- Niedoskonałe
- kartki z kalendarza
- Niekontrolowane
- Do wytrącenia z oczu
- upadek Ikara
- O przedświątecznym myciu okien
- Żółtoróżowe
- Erotyk o nienasyconym
- pusto tutaj
- O zasłużonym w stanie... spoczynku
- wiosenne kurze
- Ananas czy z wodą ambaras
Galeria
Polecane
Nawigacja
-
Promocja -
Społeczność -
Konkursy -
Przydatne Linki -
Nasze Antologie
Ostatnie komentarze
- d.urbanska
- 15/04/2024 19:06
- Poruszający tekst, świetnie napisany. Skrzący się perełkami… »
- Marek Adam Grabowski
- 15/04/2024 16:24
- Kopiuje mój cytat z opowi: "Pod płaszczykiem… »
ShoutBox
- Leszek Sobeczko
- 02/04/2024 18:12
- Komu po drodze -Zapraszam [link]
- Zbigniew Szczypek
- 01/04/2024 10:37
- Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
- Darcon
- 30/03/2024 22:22
- Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. Wszystkiego co dla Was najlepsze.
- mike17
- 30/03/2024 15:48
- Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze
- Yaro
- 30/03/2024 11:12
- Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
- Marek Adam Grabowski
- 30/03/2024 10:46
- Składam wam wszystkim serdeczne życzenia świąteczne
- Kazjuno
- 28/03/2024 08:33
- Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
- mike17
- 26/03/2024 22:20
- Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
- Kazjuno
- 26/03/2024 12:12
- Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
Ostatnio widziani
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty
Najnowszy:Usunięty
© Copyright by Portal Pisarski 2006-2024
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt