powiedziałaś: przemoknięte dni rozmyły nasz krajobraz,
tak jakbyś przeżuwała coś nieświeżego. wypalone
słoneczne - stało się tym czego należy się wstydzić (?) 

pamiętam, jak o trzeciej nad ranem księżyc na policzkach
malował bladym cieniem poczuciem niewiny,
że ta sztuka kochania jest piękna tylko nocą.
czasami lepiej podglądać niż wplątać się w akcję.
zapożyczone postanowienia zdecydowanie są łatwiej przyswajalne.

nie trzeba szafować faktami, które do nas nie przynależą. 
poszliśmy na łatwiznę biorąc miłość na wynos. poranna 
świadomość usztywniała nas - jak wykrochmalone prześcieradło,
przy każdym muśnięciu pierwszych promieni. wtedy
słowa wracały echem budzącego się miasta. Uwaga, uwaga...

o świcie na pierwszym peronie skonał pocałunek
w rozluźnionych dłoniach.

Ostatni z cyklu: Nie-dotyki