Chyba "brata syna marnotrawnego", Grzesiu.

Nieźle.
Też zawsze miałam ochotę wziąć stronę owego brata, chociaż definicja brzmi, że cenniejszy jest powrót jednej zbłąkanej owieczki niż istnienie stada niezbłąkanych - czy jakoś tak.
Ale inna głosi - każdemu według jego zasług.
I przychylam się do tej drugiej.
A abstrahując od wszystkiego - czasem kocha się jedną osobę bardziej od drugiej i nikt nic na to nie poradzi.

Ale ad rem:


Opuściłabym po prostu to "porwie się".
- Brat wie że jesz­cze wsta­nie
odzia­na w lścią­ce trze­wi­ki - literówka
Trud­no się dzi­wić dąsom
gdy jego rolą bę­dzie
jej strzec - skróciłabym w ten sposób, a wtedy brzmi wieloznaczniej - strzec pięty albo duszy.
Do wyboru.

Miłego