Poprawiłam. Dziękuję, Wiolinie

Przypomina mi się taki fragment Tuwima, że będzie za nim szedł, krok za krokiem, rym z parasolem, płaszczem i tłumokiem. Ale to zupełnie inna historia. Tutaj mamy do czynienia z sytuacją, w której podmiot liryczny kreśli dramatyzm samotności, by na koniec masochistycznie skwitować - "idź już". Ja rozumiem, że to żart. Bo rozsądny człowiek raczej się tak nie zachowuje.

Ale mnie chodzi o to, że to nierozsądne! A jeśli już, to powinnaś dopisać, dlaczego tak łatwo godzisz się na sytuację, że ktoś/coś odchodzi. Sarkazm nie może być puentą, bo to smutne i żałosne.

To jest konstruktywna krytyka?

Bo ludzie w jednej chwili i złość i radość i uśmiech. Kasiu86, wydałaś tomik poezji (?), wyluzuj

Bo ja, to bym tu wstawiła taką scenę, jak on odchodzi, Ty próbujesz go zatrzymać, uczepiasz się poły płaszcza a on Cię tak wlecze za sobą aż do drzwi, które zatrzaskuje z hukiem. Następnie od futryny odpada powoli gips, tak walnął, i te okruchy gipsu są jedynym, co po Nim pozostało. I tu można puścić trochę wyobraźnię i opisać scenę lamentu z uwypukleniem symbolicznego gipsu z futryny. Ładne?

Kasiu - wszystko zatem przed Tobą - bądź lepsza od twórczyni tego wiersza, i napisz swój niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju ....po co podpowiadać innym jak ma być. Weź pióro w swoje ręce i napisz arcydzieło. Pozdrawiam.

Ojej... jaka fajna dyskusja. Nie spodziewałam się i cieszę się, że się komuś mój wierszyk podoba. Dziekuję, Dziewczęta Dzięki też Kasi i wcale nie czuję się zaatakowana. Ona ma rację, jesli chodzi o ogólne podejście do życia- w a l cz y ć do końca. Ale w miłości? Jesli odeszła lub nigdy jej nie było, a tylko się komuś zdawała, albo jest z gatunku "miłości spóźnionych"? Trzeba pozwolić Ukochanemu odejść i mieć tylko nadzieję, że w Jego życiu pozostanie nasz ślad na zawsze. A "więc już idź"- to taka próba zostawienia sobie, wbrew faktom, bo to On porzucił- pozycji decydenta. Takie samooszukaństwo, takie niby moje ostatnie słowo. Ale też "idź"- bo i tak nie odejdziesz na zawsze, niełatwo zapomisz, będę w Tobie trwać na przekór rozstaniu.

Ot, co autor miał na myśli Dziękuję za uwagę

PS. Zresztą po mnie można swobodnie sobie pojeździć Nie obrażam się. Naprawdę mam potęzną świadomość swoich braków w zakresie talentu, a niejaka wiedza z poetyki, którą dysponuję, jeszcze mnie w tym utwierdza. Piszę, bo lubię, bo wiersz pozwala mi się uporac z emocjami. Piszę bez jakichkolwiek oczekiwań na pochwały. Pozdrawiam dyskutantów.

Mede_o. Takim ludziom z ich podejściem do sprawy zawsze trzeba podać rękę. Za ich obiektywizm, samokrytykę....Już mi się podobasz. Niefizycznie oczywiście. Pozdrawiam raz jeszcze.

Jestem ładniejsza od moich wierszy...świetny kawałek na wiersz....naprawdę. Pomyśl i zbuduj coś więcej, albo kupię powyższe na swój wiersz....

DAJ ZNAĆ....trzymam za pisarskie słowo.