Twarze - Figiel
W witrynie sklepowej pojawiła się twarz. Delikatna, o łagodnych rysach i wyrazistych oczach. Spojrzała na prostą sukienkę Lazaro Hernandeza, zgrabną, czarną torebkę Yves Saint Laurenta, kolorowe okulary Marca Jacobsa i odpłynęła. Pozostał po niej obłoczek pary na szybie - widoczny znak oddechu żywego ciała. Chwilę trwał, a potem zniknął.
Później przyszły dwie dziewczęce. Łakomymi spojrzeniami głaskały tkaninę złocistej sukni Very Wang, usta poruszały się w słowach, rozciągały w uśmiechach, lecz nie wydobywał się żaden dźwięk. Dwa przytulone do siebie obłoczki pary wykwitły na szklanej tafli, po czym rozpłynęły się w mgnieniu oka.
Następna była kobieca twarz w kapeluszu. Obrzuciła chłodnym spojrzeniem wystawę i odeszła. Ślad jej oddechu był słaby, żył krócej, niż ruch motylego skrzydła. W końcu pojawiła się męska, widoczna jedynie zakolami wysokiego czoła. Nie pozostawiła żadnego znaku.
Było ich wiele: dziewczęce, młodzieńcze, damskie, męskie, a nawet dziecięce, choć dzieci nie zostawiały niknących obłoczków, tylko trwałe ślady małych paluszków.
Nieustannie, od rana do wieczora, przez długie dni w witrynie gościły twarze. Młode i stare, brzydkie i piękne. Smutne i wesołe. Początkowo zaciekawione. Potem obojętne. Coraz bardziej obojętne. W końcu tylko obojętne, więc mój czas się kończy.
Pamiętam już tylko migawki, urywki obrazów i zamazane rysy twarzy niepoznanych, obcych, niedostępnych, dalekich. Były ich setki, a wśród nich tylko nieliczne, znaczące swoją obecność ciepłym oddechem.
Czy to właśnie było życie?
Jutro przestanę być suknią Tadashi Shoji - romantyczną kreacją w delikatnym kolorze nude z odkrytymi ramionami. Nie żałuję, bo cóż mi po niej.
Chciałbym tylko naprawdę żyć.
Ja, manekin.
***
Nie strzelaj do manekinów, gotowe w pamięci zmartwychwstać jako ludzie. /Stanisław Jerzy Lec/
Poleć
Pobierz
RSS
- Poleć ten artykuł znajomemu
- Znajomy został poinformowany
Figiel · dnia 25.10.2013 21:13 · Czytań: 736 · Średnia ocena: 4,78 · Komentarzy: 23
Inne artykuły tego autora:
Komentarze
Figielku, zajebiste!
Od samego początku czułem, że walniesz jakimś zgoła nieoczekiwanym, nagłym suspensem, bo pozorna zmyłka w tym, o czym była mowa na początku, była oczywista - czułem, że na coś się tu zanosi, że będzie przesilenie, że coś dygnie w którąś stronę.
Ciekawa rzeczywistość z perspektywy manekina...
Fajny pomysł, ale jest w tym wiele smutku, jakiego?
Nie wiem, takiego nienazwanego, bo manekin sam w sobie jest martwy, a więc czuć nie może, jednak tu, u Ciebie, ma chyba uczucia, chce odczuwać jak my, ludzie, został niejako uczłowieczony i poprzez to unieszczęśliwiony, na swojej wystawie, samotny, sam z tymi ciuchami, co przeminą...
Ale ja tu widzę drugie dno.
To o człowieku, który przybiera rożne maski, różne pozy, stara się przypodobać światu, a tu nic z tego...
Jest niewidoczny, przeźroczysty, żaden...
Jego nie ma.
Są tylko jakieś mdłe iluminacje, ale do środka nie zajrzy nikt.
Tak to zobaczyłem.
Mało słów, a daje po deklu
Od samego początku czułem, że walniesz jakimś zgoła nieoczekiwanym, nagłym suspensem, bo pozorna zmyłka w tym, o czym była mowa na początku, była oczywista - czułem, że na coś się tu zanosi, że będzie przesilenie, że coś dygnie w którąś stronę.
Ciekawa rzeczywistość z perspektywy manekina...
Fajny pomysł, ale jest w tym wiele smutku, jakiego?
Nie wiem, takiego nienazwanego, bo manekin sam w sobie jest martwy, a więc czuć nie może, jednak tu, u Ciebie, ma chyba uczucia, chce odczuwać jak my, ludzie, został niejako uczłowieczony i poprzez to unieszczęśliwiony, na swojej wystawie, samotny, sam z tymi ciuchami, co przeminą...
Ale ja tu widzę drugie dno.
To o człowieku, który przybiera rożne maski, różne pozy, stara się przypodobać światu, a tu nic z tego...
Jest niewidoczny, przeźroczysty, żaden...
Jego nie ma.
Są tylko jakieś mdłe iluminacje, ale do środka nie zajrzy nikt.
Tak to zobaczyłem.
Mało słów, a daje po deklu
Nie będę strzelać do manekinów! Oiecuję! A co, było takie zagrożenie, że ostrzegasz?
To znana prawda, że faceci są najmniej czuli na pozostawianie oddechu, chociaż na pewno nie wszyscy, jak się zdaje. Zimne suki, jakieś menadżerki czy biznes łimen, też mają braki w zostawianiu oddechu. Najwierniejsze są dzieci, choć i je System chce przemielić. W pięknej Anglii właśnie rządzący debatują z ludem w sprawie posyłania czteroletnich dzieci do szkół. Szybko, byle jak najkrócej były ze swoimi matkami, byle jak najszybciej wszczepiać w nie przekonanie, że to, co się ich uczy, co oglądają w telewizorze, to jest jedyna prawda.
Tu teraz zachodzi walka o dusze. W sumie nic nowego. Niegdyś jezuici glosili hasło: dajcie nam dziecko a oddamy wam mężczyznę. Jakież ono adekwatne do dziś dnia! Nowy Ład, New World Order, zaczyna swoje panowanie...
Opowieść bardzo miła, treściwa, któtka -) oraz alegoryczna. Bo coraz więcej ludzi to manekiny. Kto ma najlepszy smartfon? Kto się gdzie ubiera i jakiej marki ciuchy kupuje? Bogatsze kasty walczą na szwajcarskie zegarki lub eleganckie samochody. W pewnych kręgach trzeba mieć kdpowiednio ładną żonkę... I tak dalej.
- Pięknie - zamlaskał DoCo i pogladził się po brzuszku.
- Dlaczego akurat po brzuszku? - spytała autorka Figiel.
- Nie wiadomo.
I w takiej niewiedzy wypada nam się teraz rozstać. Niechaj każdy pójdzie swoją drogą. Jedni coś zjeść, inny luknąć w telewizor a jeszcze inny walnąć się po prostu spać.
Z szacunkiem,
Dobra Cobra
To znana prawda, że faceci są najmniej czuli na pozostawianie oddechu, chociaż na pewno nie wszyscy, jak się zdaje. Zimne suki, jakieś menadżerki czy biznes łimen, też mają braki w zostawianiu oddechu. Najwierniejsze są dzieci, choć i je System chce przemielić. W pięknej Anglii właśnie rządzący debatują z ludem w sprawie posyłania czteroletnich dzieci do szkół. Szybko, byle jak najkrócej były ze swoimi matkami, byle jak najszybciej wszczepiać w nie przekonanie, że to, co się ich uczy, co oglądają w telewizorze, to jest jedyna prawda.
Tu teraz zachodzi walka o dusze. W sumie nic nowego. Niegdyś jezuici glosili hasło: dajcie nam dziecko a oddamy wam mężczyznę. Jakież ono adekwatne do dziś dnia! Nowy Ład, New World Order, zaczyna swoje panowanie...
Opowieść bardzo miła, treściwa, któtka -) oraz alegoryczna. Bo coraz więcej ludzi to manekiny. Kto ma najlepszy smartfon? Kto się gdzie ubiera i jakiej marki ciuchy kupuje? Bogatsze kasty walczą na szwajcarskie zegarki lub eleganckie samochody. W pewnych kręgach trzeba mieć kdpowiednio ładną żonkę... I tak dalej.
- Pięknie - zamlaskał DoCo i pogladził się po brzuszku.
- Dlaczego akurat po brzuszku? - spytała autorka Figiel.
- Nie wiadomo.
I w takiej niewiedzy wypada nam się teraz rozstać. Niechaj każdy pójdzie swoją drogą. Jedni coś zjeść, inny luknąć w telewizor a jeszcze inny walnąć się po prostu spać.
Z szacunkiem,
Dobra Cobra
O, tak, Mike. Jest w tym wiele smutku. Bo to jest też o przemijaniu i podsumowaniu życia, kontaktach międzyludzkich i tego jakimi one się stają wraz z upływem czasu. Czasem każdy z nas
Bywa,że patrzymy na innych jak na manekiny, czasem inni tak patrzą na nas.
Dziękuję za poczytanie
DoCo
Dorośli, ich związki mogą przemijać, stawać się byłymi, tylko czasem gdzieś tam wyjrzeć z pamięci. Dzieci zawsze pozostawiają trwały ślad. Być może mają widzenia człowieczeństwa w manekinach? Wszak bawią się lalkami i przygotowują im popołudniową herbatkę, wysyłają różowym samochodem Kena z Barbie na wakacje...
I oczywiście, o kasie też to jest. Uwagę zazwyczaj zwracają dobrze ubrane manekiny.
Czemu nie strzelać? A to już manekin prosi o szansę na dostrzeżenie w nim wnętrza. A obojętność zabija celnie jak strzał.
Dzięki
Pozdrawiam
Cytat:
Jest niewidoczny, przeźroczysty, żaden...
Bywa,że patrzymy na innych jak na manekiny, czasem inni tak patrzą na nas.
Dziękuję za poczytanie
DoCo
Dorośli, ich związki mogą przemijać, stawać się byłymi, tylko czasem gdzieś tam wyjrzeć z pamięci. Dzieci zawsze pozostawiają trwały ślad. Być może mają widzenia człowieczeństwa w manekinach? Wszak bawią się lalkami i przygotowują im popołudniową herbatkę, wysyłają różowym samochodem Kena z Barbie na wakacje...
I oczywiście, o kasie też to jest. Uwagę zazwyczaj zwracają dobrze ubrane manekiny.
Czemu nie strzelać? A to już manekin prosi o szansę na dostrzeżenie w nim wnętrza. A obojętność zabija celnie jak strzał.
Dzięki
Pozdrawiam
Żadnej z wymienionych marek nie znam... upsss...
Bardzo zgrabna miniatura, stylistycznie bez zarzutów, uwagę przykuwa swego rodzaju metaforyka:
Tak sobie myślę, że cytat mógłby być na początku, nad tekstem. Wiem, że wtedy zdradziłby poniekąd treść, ale czytelnik chyba i tak przeczyta go od razu, ja przynamniej tak zrobiłam.
Jako dziecko bałam się manekinów.
Pozdrowienia!
Bardzo zgrabna miniatura, stylistycznie bez zarzutów, uwagę przykuwa swego rodzaju metaforyka:
Cytat:
Pozostał po niej obłoczek pary na szybie
Cytat:
Ślad jej oddechu był słaby, żył krócej, niż ruch motylego skrzydła.
Tak sobie myślę, że cytat mógłby być na początku, nad tekstem. Wiem, że wtedy zdradziłby poniekąd treść, ale czytelnik chyba i tak przeczyta go od razu, ja przynamniej tak zrobiłam.
Jako dziecko bałam się manekinów.
Pozdrowienia!
Jest poetycko i ładnie stylistycznie. Tekst robi dobre, zadbane wrażenie. Pomysł z manekinem ciekawy.
Cytat:
Chciałbym tylko naprawdę żyć.
Ja, manekin.
Ja, manekin.
Ilu ludzi żyje jak manekiny właśnie - nie zawsze z własnego wyboru.
Tekst odbieram jako odzwierciedlenie dzisiejszego świata, gdzie dużo dzieje się szybko i pobieżnie.
Nawet jeżeli się czymś zainteresujemy, to często jest to tylko powierzchowne i ulotne.
Bo przecież założę się, że łakomie spoglądające dziewczyny zapomną piękny ciuch już podczas chrupania następnej porcji popcornu, zajmą się rozmową o tym, jak to spojrzał na jedną z nich Maciek, a ta wydra Ewa wyobraża sobie nie wiadomo co.
Ten świat otępia nas mocno.
Dobrze to pokazałaś.
Pozdrawiam
Według mnie ostatnie zdanie psuje całe wrażenie. Bez niego zostaje jakaś tajemnica i człowiek automatycznie zaczyna odnosić sens miniaturki do wielu rzeczy, nie tylko manekina, tak jest fajniej, choć jak widzimy, mike pokusił się o głębszą interpretację. Ja osobiście nie przepadam za tekstami, które pod koniec ujednolicają mi sposób myślenia i krzyczą: O manekinie masz myśleć! Oczywiście jestem w stanie wyłuskać z niej bardzo dużo, co jest na plus, ale chodzi o to, że ostatnie zdanie mnie wybija z tego i w natrętnie każe myśleć o jednej rzeczy. Może to mój problem psychiczny, także nic wielkiego Tekścik dobry, aczkolwiek nie moje klimaty
Pozdrawiam ciepło
Tekścik dobry, aczkolwiek nie moje klimaty Pozdrawiam ciepło
Miniaturka leciutka w formie, jak wspomniane obłoczki pary, ale w treści na pewno leciutka nie jest. Manekin chce po prostu żyć – my, którzy żyjemy chcemy mieć, a gdy już mamy chcemy coś innego, nową sukienkę, okulary, samochód i często zapominamy, że tak naprawdę warto jest tylko mieć dla kogo żyć.
Tak mi się jakoś filozoficznie zrobiło, więc idę spać, może przejdzie.
Pozdrawiam
Tak mi się jakoś filozoficznie zrobiło, więc idę spać, może przejdzie.
Pozdrawiam
za puentę i ładną do niej drogę.
Puenta przepiękna, nie słyszałam tego nigdy więc dziękuję Początkowo myślałam, że jest to o kobietach - modelkach, które też bywają traktowane jako przedmioty, których cena spada po jakimś czasie i nie budzą już takiego zainteresowania. Tak bywa w świecie mody, blasku świateł i sławy - przemijającej.
Początkowo myślałam, że jest to o kobietach - modelkach, które też bywają traktowane jako przedmioty, których cena spada po jakimś czasie i nie budzą już takiego zainteresowania. Tak bywa w świecie mody, blasku świateł i sławy - przemijającej.
Poetycki tekst o przemijaniu. Bardzo zgrabna miniaturka. Podoba mi się.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Dziękuję wszystkim za obecność pod tekstem
markuja,
początkowo cytat był " po ludzku", na początku tekstu, ale z powodu o którym piszesz, zdecydowałam o umieszczeniu go na końcu.
shinobi,
wiem, jak ciężko Cię zadowolić, jak również mam świadomość, że nie Twoje klimaty.
Tym bardziej więc dziękuję za poczytanie i życzliwy komentarz.
al-szamnko,
masz rację. Dzieje się dużo i pobieżnie. Współczesność nie daje komfortu wniknięcia w istotę zdarzeń i ludzkiego wnętrza. Pozór - choćby pokrywający nicość jest w cenie.
Almari
masz rację, liczyłam jednak na rozciągniecie motywu manekina w wyobraźni Czytelnika. Już wiem, że puenty mocno podkreślone ograniczają odbiór, tak, masz rację, jakby łapały za pysk i mówiły "patrz"! Tu chciałam istotnie, by czytelnik mógł tego manekina zobaczyć, ale uwagę ogólną zachowuję w pamięci na przyszłość.
jasna,
bo to tak jest, jak z piramidą potrzeb, kto ma podstawę, chce więcej. Zastanawiam się tylko, czy gdyby taki manekin dostał życie i całą gamę odczuć właściwych człowiekowi - wykorzystałaby ją, czy wpasował się w tłum ludzkich manekinów?
laleczko
dziękuję za dostrzeżenie drogi
Madame Chauchat
ludzie patrzący na innych jak na manekiny są wszędzie, a już na pewno w środowisku o którym mówisz. A poza tym przemija wszystko, nawet życzliwa uwaga innych ludzi, szczególnie w stosunku do ludzi starych.
amsa
ten tekst w zasadzie mógłby być przekazem tego, co widzi np znudzona ekspedientka patrząca na ulice przez wystawę, stąd pewnie wrażenie "żywości". Tylko ten biedny manekin, nawet nie jest tym, czym naprawdę jest - manekinem. On jest suknią.
Czasem, gdy słyszę : jestem lekarzem, policjantem, uczniem, sprzedawcą, menadżerem itd zastanawiam się, czy ci ludzie odróżniają pojęcie kim są, od tego jaki zawód wykonują. W tym kontekście, manekin ma większą świadomość "ja" niż ludzie.
biatazdz
Jak najbardziej o przemijaniu. I o stratach, ale też o nietrwałości związków.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie
markuja,
początkowo cytat był " po ludzku", na początku tekstu, ale z powodu o którym piszesz, zdecydowałam o umieszczeniu go na końcu.
shinobi,
wiem, jak ciężko Cię zadowolić, jak również mam świadomość, że nie Twoje klimaty.
Tym bardziej więc dziękuję za poczytanie i życzliwy komentarz.
al-szamnko,
masz rację. Dzieje się dużo i pobieżnie. Współczesność nie daje komfortu wniknięcia w istotę zdarzeń i ludzkiego wnętrza. Pozór - choćby pokrywający nicość jest w cenie.
Almari
masz rację, liczyłam jednak na rozciągniecie motywu manekina w wyobraźni Czytelnika. Już wiem, że puenty mocno podkreślone ograniczają odbiór, tak, masz rację, jakby łapały za pysk i mówiły "patrz"! Tu chciałam istotnie, by czytelnik mógł tego manekina zobaczyć, ale uwagę ogólną zachowuję w pamięci na przyszłość.
jasna,
bo to tak jest, jak z piramidą potrzeb, kto ma podstawę, chce więcej. Zastanawiam się tylko, czy gdyby taki manekin dostał życie i całą gamę odczuć właściwych człowiekowi - wykorzystałaby ją, czy wpasował się w tłum ludzkich manekinów?
laleczko
dziękuję za dostrzeżenie drogi
Madame Chauchat
ludzie patrzący na innych jak na manekiny są wszędzie, a już na pewno w środowisku o którym mówisz. A poza tym przemija wszystko, nawet życzliwa uwaga innych ludzi, szczególnie w stosunku do ludzi starych.
amsa
ten tekst w zasadzie mógłby być przekazem tego, co widzi np znudzona ekspedientka patrząca na ulice przez wystawę, stąd pewnie wrażenie "żywości". Tylko ten biedny manekin, nawet nie jest tym, czym naprawdę jest - manekinem. On jest suknią.
Czasem, gdy słyszę : jestem lekarzem, policjantem, uczniem, sprzedawcą, menadżerem itd zastanawiam się, czy ci ludzie odróżniają pojęcie kim są, od tego jaki zawód wykonują. W tym kontekście, manekin ma większą świadomość "ja" niż ludzie.
biatazdz
Jak najbardziej o przemijaniu. I o stratach, ale też o nietrwałości związków.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie
Pochłonął mnie nastrój miniaturki, pełen smutku i tęsknoty. Pięknie napisany tekst.
Manekin to osoba niemogąca przeżywać głębi odczuwanych emocji, wszystko wokół ma taki sam odcień i koloryt - taka moja wolna interpretacja.
Pozdrawiam serdecznie
Manekin to osoba niemogąca przeżywać głębi odczuwanych emocji, wszystko wokół ma taki sam odcień i koloryt - taka moja wolna interpretacja.
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję, pumo.
Ano, nie może. Albo nie umie, albo inni nie dają mu szansy.
Pozdrawiam
Ano, nie może. Albo nie umie, albo inni nie dają mu szansy.
Pozdrawiam
Bardzo mi się ta miniatura podoba. Zasługuje na wysokie oceny. Za nowatorski punkt widzenia.
Za wiele treści w niewielu słowach. Pomysł. Dobór drobiazgów. Obrazowość. Subtelność. Bezpretensjonalność. I tchnącą z niej sympatyczność.
Za wiele treści w niewielu słowach. Pomysł. Dobór drobiazgów. Obrazowość. Subtelność. Bezpretensjonalność. I tchnącą z niej sympatyczność.
Świetna miniatura pokazująca bogactwo wrażliwości Autora. Jestem pod wrażeniem. Warto było zajrzeć, zatrzymać się i zostawić swój obłoczek na monitorze
Krystyno,
zarumieniłam się z radości. Dziękuję za tyle życzliwych słów.
ajw,
dziękuję. Obłoczek zachowam
Pozdrawiam
zarumieniłam się z radości. Dziękuję za tyle życzliwych słów.
ajw,
dziękuję. Obłoczek zachowam
Pozdrawiam
Zaskoczyłeś mnie Figielku.
Choć na końcu piszesz - ja manikin, odbieram tę miniaturkę jako opowieść o człowieku, który biernie obserwuje świat, tylko mu się z boku przygląda, boi się prawdziwie żyć.
Widzi wiele twarzy, spotyka wiele osób, ale z nikim nie nawiązuje rozmowy. Nie wchodzi w relacje między ludzkie.To taka moja mała interpretacja, a wynika z tego, że właśnie w ten sposób odbierałam ten tekst, aż do tego ostatniego zdania.
Niektórzy ludzie żyją tak, jakby nigdy nie stąpali po ziemi.
Pozdrawiam ciepło
Choć na końcu piszesz - ja manikin, odbieram tę miniaturkę jako opowieść o człowieku, który biernie obserwuje świat, tylko mu się z boku przygląda, boi się prawdziwie żyć.
Widzi wiele twarzy, spotyka wiele osób, ale z nikim nie nawiązuje rozmowy. Nie wchodzi w relacje między ludzkie.To taka moja mała interpretacja, a wynika z tego, że właśnie w ten sposób odbierałam ten tekst, aż do tego ostatniego zdania.
Niektórzy ludzie żyją tak, jakby nigdy nie stąpali po ziemi.
Pozdrawiam ciepło
Piękna miniaturka. Taka malutka, a niosąca takie "duże" przesłanie Mogłabym się od Ciebie uczyć
Mogłabym się od Ciebie uczyć
Monia, dzięki za komentarz. Piszesz właśnie o tym, co między innymi chciałam powiedzieć.
czy to własnie nie jest ludzki manekin?
Ago, dziękuję za dobre słowo i wysoką notę, ale nie przesadzajmy
Pozdrawiam
Monia81 napisał/a:
Widzi wiele twarzy, spotyka wiele osób, ale z nikim nie nawiązuje rozmowy.
czy to własnie nie jest ludzki manekin?
Ago, dziękuję za dobre słowo i wysoką notę, ale nie przesadzajmy
Pozdrawiam
Ciekawa zamiana perspektywy, to my uzurpujemy sobie prawo do oglądania i oceniana innych (manekinów), a tutaj? Daje do myślenia
Ta zmiana perspektywy rzeczywiście daje do myślenia. Czasem zastanawiam się, kto tak naprawdę jest manekinem.Dzięki za obecność pod tekstem.
Pozdrawiam
Ostatnio dodane recenzje
- Czy guguły mogą być smaczne?
- Samotność Boga – Antoni Grycuk
- „Zabójca w bezpiece”, czyli proza niedoceniona
- Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie - recenzja książki S. Żadana "Internat"
- Recenzja książki portalowej koleżanki
- Kazimierz Junosza „Buntownik” - recenzja książki
- Kompot. Trudny powrót do życia - recenzja książki
- Jezioro
- Król
- Pokora
- Niewolnica Isaura
- Stołówka
- Przestępczy debiut Alka
- Sen o stołku
- Kuzynka
- Co to za mundury?
- Marionetki (fragment)
- Saudade - fragment
- Prostytucja w PRL cz. 5
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.2
- Problemy byłego więźnia cz. 4
- Bajka o królu Srulu
- Żydek
- Dykciarze i inni, cz.3/3
- Dykciarze i inni, cz.2/3
- Dykciarze i inni, cz.1/3
- Nieporadnik przed wypłynięciem na szerokie wody pisarstwa
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.1
- FILIPEK CONTRA FILIP. HISTORIA MAŁO ROMANTYCZNA
- COME BACK
- Tęsknota za łzami
- Przedwieczorny seans
- Benek
- Urodziny
- Korzenie
Proza: Dolna Półka
- Ukryte Pomieszczenia Świata
- Mężczyzna z uschniętą różą
- Egzaminator 07
- Domorosły detektyw.
- Wszyscy jesteśmy różami
- Winowanie
- Egzaminator 06
- Sto donośnych słów
- Golda. Rozdział 2 Siedem razy TAK
- Żywoty świętych 2
- O wieczności
- O ludziach
- O nienawiści
- Golda. Rozdział 1. Mgła nad Miastem.
- Umierają nawet cmentarze
- Zamknięty krąg
- Prezent dla Mikołaja
- Egzaminator 05
- Stanik testowy
- Współlokatorzy
- równoważnia zdania
- Z(a)wiązek
- Serynetka
- wizja z national mall
- Bluebird II
- wehikuł czasu (dane wejściowe plus teoria chaosu)
- świątynia
- Rzecz o pisarstwie *
- Nie da rady
- Niedomoga
- Wyrapidlo
- Myśli niezespolone
- Plaśnięcia
- Solarpunk
- Dnoryt
- Fosfeny
- Co słonko widziało *
- Dowody nieobecności
- o zmarłych albo dobrze
- Na wiosenne życia tchnienie
- Ostatni wieczór
- plamy słońca i cienia
- jesteś. jestem
- Poezjo, ty moja..
- jakie to proste
Poezja: Dolna Półka
- Niezmiennie
- „ Chciej oczy otworzyć szeroko”
- " Moje miasto "
- Czym czy kim?
- Bajkowy
- Notatki i świstki sprzed apokalipsy
- Owoców moc
- Dziękuję
- ciało podatne na dotyk
- pęknięte lustro
- Dawniej znane, zapomniane
- Zabawa
- Marzenie o niebie w gębie
- nic o pokoju
- Serce jak z lawy
- nogami w chmury
- Z optymizmem na garb lat
- Niesamowite
- rozkwitanie
- Niedoskonałe
Galeria
Polecane
Nawigacja
-
Promocja -
Społeczność -
Konkursy -
Przydatne Linki -
Nasze Antologie
Ostatnie komentarze
- Janusz Rosek
- 01/05/2024 16:09
- Dziękuję za komentarz. Mieszkam, żyję i pracuję w Krakowie,… »
- SzalonaJulka
- 01/05/2024 00:14
- Bardzo dziękuję za zatrzymanie się
Dzon, ooo, trafiłeś… »
ShoutBox
- Dzon
- 30/04/2024 22:29
- Nieczęsto tu bywam, ale przyłączam się do inicjatywy.
- Kazjuno
- 30/04/2024 09:33
- Tak Mike, przykre, ale masz rację.
- mike17
- 28/04/2024 20:32
- Mało nas zostało, komentujących. Masz rację, Kaziu. Ale co począć skoro ludzie nie mają woli uczestniczenia?
- Kazjuno
- 26/04/2024 10:20
- Ratunku!!! Ruszcie 4 litery, piszcie i komentujcie. Do k***y nędzy! Portal poza aktywnością paru osób obumiera!
- Leszek Sobeczko
- 02/04/2024 18:12
- Komu po drodze -Zapraszam [link]
- Zbigniew Szczypek
- 01/04/2024 10:37
- Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
- Darcon
- 30/03/2024 22:22
- Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. Wszystkiego co dla Was najlepsze.
- mike17
- 30/03/2024 15:48
- Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze
- Yaro
- 30/03/2024 11:12
- Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
- Marek Adam Grabowski
- 30/03/2024 10:46
- Składam wam wszystkim serdeczne życzenia świąteczne
Ostatnio widziani
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty
Najnowszy:Usunięty
© Copyright by Portal Pisarski 2006-2024
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt