Fraza 'pada i wieje wiatr' sugeruje jakby wiatr nie tylko wiał, ale i padał. Poza tym nagromadziłaś za dużo przymiotników: wilgotną, spragnione, smutną, rozmarzonych, mokry, czule, lekko, ciepłym, samotne, dziko. Nie robi to dobrze wierszowi. Staraj się ograniczać je na przyszłość. Poza tym sama zobacz:

"krople deszczu liżą

wilgotną pieszczotą"

Jeśli liżą i są to w dodatku krople, to wiadomo, ze pieszczota będzie wilgotna, a nie sucha.

Uważam, że wierszowi przydadzą się poprawki. Może tak?:


pada i wieje
krople deszczu liżą
spragnione usta

ściekają łzą
znacząc mokry ślad
przez bladość policzków

palce wiatru błądzą czule
we włosach
muskają ramiona
otulają samotne biodra
wirują dziko pod płaszczem

deszcz i wiatr
moi jedyni kochankowie

Jako fan i zagorzały wielbiciel Młodej Polski i światowego Modernizmu dostrzegam tu iluminacje tej maniery: gdzieś w tle łka deszcz, całość jest jakby wyrwana ze snu, odrealniona, wysnuta z innego wymiaru, ładnie płyną wersy, bardzo plastycznie, subtelnie, lirycznie i nienachalnie, a to sztuka nie lada, bo w tak delikatnej liryce miłosnej, erotycznej rzekłbym, każdy detal, każdy dźwięk wpływa na odbiór całości - twój wiersz ewidentnie działa nastrojem.
Liryka wersów niebanalna, dobór słów zmysłowy, a poszczególne z nich dopełniają aury erotyzmu...
Stylistyka młodopolska i to się czuje.
A ja bardzo animuję się w tym świecie

Małe sugestie:


"wiatr" śmiało opuść - wiadomo, że nic innego nie wieje jak wiatr

oj, to "poprzez" nie pasuje, raczej "przez".

słowo "dziko" nagle odbiera całej tej subtelnej magii tego wiersza, to za ostre określenie do tak stonowanego utworu, może coś innego? Może "szaleńczo", hm?

bardzo dobra pointa.

Już chyba wiesz, że mi się podobało
Subtelnie oddany klimat tęsknoty za kochaniem.
Prosto, a co za tym idzie, czytelnie i nie ma tu niczego niezrozumiałego.

Bardzo ładny tytuł.

A co do wiersza - faktycznie nadmiar określeń, z których część jest po prostu zbędnymi dopowiedzeniami, i wśród których rozmywa się nieco klimat.
Na przykład:
- kro­ple desz­czu liżą -
wil­got­ną piesz­czo­tą - skoro deszcz, to wiadomo, że wilgoć. Liżą pieszczotą?
spra­gnio­ne usta
Czyli środkowy wers bym usunęła.

- ście­ka­ją smut­ną łzą
z roz­ma­rzo­nych rzęs
zna­cząc mokry ślad - łza jest zawsze mokra.

- pada i wieje wiatr - podobnie jak Ajw.

- palce wia­tru błą­dzą czule
we wło­sach
mu­ska­ją lekko
ra­mio­na
otu­la­ją cie­płym do­ty­kiem - jeżeli pada i wieje, to słowa te malują obraz niezbyt miłej deszczowej i jesiennej pogody, więc dość nielogiczna staje się ta zwrotka o czułym i ciepłym dotyku wiatru, zwłaszcza że masz poniżej:
- wirują dziko pod płaszczem.

Też jestem za większą zwięzłością, no i uspójnieniem, które można uzyskać, pozbywając się niektórych określeń, będących w dodatku zbytnimi dopowiedzeniami.

Czyli coś w tym sensie:

- pada i wieje
krople deszczu liżą
spragnione usta

ściekają łzą
znacząc ślad
na bladości policzków

wiatr błądzi
we włosach
muskając ramiona
samotne biodra
wiruje pod płaszczem

deszcz i wiatr
jedyni kochankowie

Aha - dobrze byłoby wyłączać przy dodawaniu "edytor wizualny" tekstu - wtedy nie ma takich dużych enterów, które rozwlekają wiersz w pionie.

Miłego

Whole, jesteśmy na portalu pisarskim, czy można by tutaj, nawet w komentarzach używać języka polskiego, bez skrótów "społecznościowych"? Nie posiadam FB, na GG wchodzę, bardzo sporadycznie, czasem córka wyjaśni mi jakieś tam lole (myślałby kto, że chodzi o człeka ). Pozwalam sobie na tę dygresję, gdyż msz, odczytałam, jako masz, a że stylistycznie nie pasuje do posłużyłaś? , sądziłam, że była tu zmiana myśli i zapomniałaś wykasować, co przecież czasem się zdarza. Dlatego wczoraj rozważałam, czy nie oburzyć się, bo wyszło, że i ja, jako odbiorca jestem kiczowata, itp. Ale stwierdziłam, że nie warto i nie dlatego, że mi się nie chciało. Dzięki więc za wyjaśnienie, bo tym razem poczułam, że jest sens się odnieść.

Pozdrawiam

Tekst bardzo dobry, absolutnie niczego nie zmieniaj.

Nie zgadzam się z większością rad, które tak licznie pod tym tekstem się pojawiły. Nie ma czego skracać, nie ma się co przyczepiać do określeń - pal sześć, ile z nich jest przymiotnikami.


Taa... Życzę Ci, byś nie spotkała w życiu pieszczoty, która byłaby sucha, mimo, że spodziewać by się należało, że będzie wilgotna... Ale tak bywa.


Doprawdy? Panie młodopolanin, gdybyś pan czasem - zamiast akademicko się mądrzyć - był po cichu zwiał z wykładów i poszedł z kolegami na absynt, to wiedziałbyś, że można wiać wiatrem nie będąc, a i nawianym też czasem być można...


No i masz babo placek, zamienił stryjek siekierkę na kijek. Stryjku, "dziko" Cię boli, a "szaleńczo" jest bardziej, hm, "subtelnie magiczne"? "stonowane"? Gratuluję własnego słuchu literackiego. Ale słowa oprócz brzmienia mają też znaczenie. Jeżeli szaleństwo, czyli - co tu kryć - defekt psychiczny - jest dla Ciebie bardziej subtelny i magiczny niż dzikość (która jest rodzajem pierwotności, przeciwieństwem udomowienia, ale na pewno nie wadą), to błagam, nie zapraszaj mnie nigdy na piwo.


"Zawsze", to w końcu trzeba umrzeć. I płacić podatki. W pozostałych przypadkach, to różnie bywa. A w poezji, to upierać się przy jakimkolwiek "zawsze" to zakładanie miny w wc. Oksymorony, dajmy na to, dadzą pani od cholery łez suchych, proszę mi wierzyć.
Zresztą, podobnie jak przy pieszczotach.

A do wszystkich fanów nożyczek, co poprzycinaliby ten tekst - żadna z zaproponowanych wersji "poprawionych" nie jest lepsza od oryginału. Wyleczcie się z tej pesudotajemniczej maniery, że niedopowiedzenie zawsze jest lepsze niż jasność przekazu, że bezosobowość podmiotu lirycznego jest lepsza niż podkreślenie ja, a skrócenie to...
A skrócenie, to prowadzi do dupy. Z całym szacunkiem. Bo wszystko, drodzy fani skróceń, na ten temat mówi dyskusja nad tym całym "msz". Owy skrót, to oznacza Ministerstwo Spraw Zagranicznych. A nie "moim skromnym zdaniem". Ale jak się ktoś uprze, że mu to właśnie to znaczy, to... się uprze. Szkoda, bo tylko niepotrzebnie zaciemni obraz przekazu, a dla tekstu przez to piękniej nie będzie.
Pozdrawiam.

Mede_o, Twojego wiersza bronić nie trzeba. Sam się broni najlepiej. Bo jest świetny, co pozwoliłem sobie podkreślić oceną.
Jeślim, niechcący, stanął w szranki jakie, szaty na progu rozdzierając, to z tego tylko powodu, że krytyki wymagała... krytyka, jaka się pod tym tekstem pojawiła ze strony wielu odbiorców. A która była, jeśli nie nieroztropna, to przynajmniej niesprawiedliwa. Co nie zmienia faktu, że należy się cieszyć z faktu, iż tekst poruszył tak liczne grono, które z zaangażowaniem postanowiło się nad nim pochylić.
Swojego pierwszego komentarza nie poświęciłem jednak Tobie, wiejska - jak chcesz się widzieć - wierszokletko dumna jak paw, a Twojemu tekstowi, bo akurat znajduję go doskonałym. Tobie, choć zapewne równie doskonała jesteś, nie śmiałbym uwagi poświęcać, bo wycieczki osobiste w dyskusjach wszelakich i inne argumenty "ad personam" to na ogół porażka dyskutanta i obnażenie braku argumentów. A Twój tekst akurat inspiruje na tyle, że braku argumentów być nie może.
A za pochwałę "Herbatki...", mocno głaszcząc swoje ego, tym niemniej dziękuję.