Kto zabierze mi rzeźby z Piotrkowskiej;
Na poetycką narazi się u mnie ripostę;
Ten, liryczną szpadę mą zapamieta;
Gdzie rym jest ostry oraz cięta puenta.....

Tuwim, gdzie miałby się podziać?
Parnasu i muzom miła osoba;
Poeta, co łódzki bruk sławił;
To zadna laska, żeby go zostawić....

Reymont, który to miasto opisał;
Za Ruska, Polaka, Niemca i Żyda;
Gdzie była dla wszystkich Ziemia Obiecana;
Czy teraz w chwastach ma stać po kolana?!.....

Czy Rubinsteina postawią gdzieś w parku?;
Żeby żule cięły fortepian na złom po kawałku?;
Lub student tam dobrze robił studentce;
Na klawiszowym i szlachetnym jego instrumencie?!.....

Czy teatralne fotele z postacią Jaracza;
W parku, gdzie psy sraają, ustawić wypada?;
Żeby wygodnie w kimę tam szła Straż Miejska;
Bo dla Jaracza brak jest na Piotrkowskiej miejsca.....

Czy na śmietnik ma iść Scheibler z Grohmannem;
I najbogatszy kiedyś, Poznański Izrael;
Razem z krzesłami i stołem;
Twórcy potęgi Łodzi przemysłowej?!.....

I lampiarz z drabiną, cylindrem na głowie;
Co na Pietrynie lampy zapalał gazowe;
Miałby na zawsze opuścić to miejsce?!;
Bo dziś za kuroniówką by wystawał w kolejce......

Ostrzegam! Ja mówię poważnie;
Plaga egipska na miasto to spadnie;
Jeśli na rzeźby ktoś rękę podniesie;
Zgrzytanie zębami, wieczne potępienie.....

Bo siła liryki może sprawić wszystko;
Nie patrzy, na autorytety albo stanowisko;
Bowiem piękno kalać, to grzech;
A Panu nisko się kłaniam, Panie Szytelchelm