K..ewskie! I na modnej ostatnio fali. Trafiłeś w sedno z opisywanym problemem, którego kościól nie chce rozwiązać. Czyli, że podoba się kościołowi tak, jak jest. Niedobrze!

A może i dobrze? Bo ludzie wreszcie przejrzą na oczy. Ostatnie liczenie wiernych uczęszczających na msze w parafii Kamień Pomorski wykazało, że tylko 25 procent mieszkańców tego miasteczka uczęszcza w niedzielę do kościoła. Pewnie, że nie tylko afery pedofilskie są tego powodem.

Nic więcej nie mogę napisać, bo teraz w sieci szuka się i tropi pedofilów i mogę zaraz zostać powiązany z tym trendem :-)

Pozdrawiam

DoCo

Najgorsze są tłumaczenia Kościoła. Ostatnio biskup podzielił się publicznie swoimi fantastycznymi przemyśleniami i stwierdził, że te wszystkie "zajścia" są winą dzieci oraz rodziców, którzy widocznie nie otaczają swoich pociech wystarczającą miłością. Później takie spragnione bliskości dzieciątko wodzi księdza na pokuszenie, a ksiądz chcąc jedynie pomóc, całkowicie nieświadomie zostaje wciągnięty w szatańską rozgrywkę.
Oczywiście biskup przepraszał, ale mleko się rozlało...
Zło toczy ich od środka.

W ogóle pedofilia jest tematem niezwykle trudnym.
Osobiście jestem za kastracją. Może to niehumanitarne, ale jak się czyta akta i zeznania dzieciaków wykorzystywanych seksualnie (a tego papieru są tony, więc problem jest olbrzymich rozmiarów), to właśnie w taki sposób ma się ochotę postąpić.

Tekst zwięzły (przecież takie było założenie), intensywny i ukazujący problem.
Pozdrawiam serdecznie

Dobry, bo prawdziwy tekst, niestety...

W tej kwestii mam bardzo radykalne poglądy, takie jak Kasia-puma: kastracja albo dosłowna albo farmakologiczna, dożywotnie wykluczenie z kapłaństwa wraz z ekskomuniką, stały nadzór kuratorski, okresowe badania psychiatryczne.

To zjawisko, mnie człowieka wierzącego, doprowadza do szewskiej pasji, a jako człek łagodny, rzadko się zapieniam i bardzo trudno mnie dotknąć, jednakże ten temat działa na mnie jak płachta na byka, bo ci faceci (tak, nie uznaję ich za żadnych księży), wyciągając łapę po niewinne dziecko, mają gdzieś, jak nieodwracalnie zmienią jego życie i psychikę, mają gdzieś jego jako Człowieka, który ma uczucia i młodą, delikatną wrażliwość, mają w końcu gdzieś Boga, któremu zadają kłam i hańbią Go swoją patologią.

Myślę, że może zniesienie celibatu by coś dało, ale nie jestem tego pewien do końca.
W sumie w innych religiach nie słyszy się o pedofilii.
Myślę, że pedofilię ma się we krwi, tak jak każdą inną orientację seksualną, w tym wypadku nie jest to żadna orientacja, a obrzydliwe zboczenie.

Czekam na ruchy Kościoła i póki co jestem zawiedziony i zły.
To obraża tych, dla których wiara jest czymś ważnym, i która przez takich zwyrodniałych osobników wystawiana jest na pośmiewisko, a nic nierobienie Kościoła i mnożące się kolejne doniesienia o kolejnych aktach pedofilii są bardzo groźnym zjawiskiem, niewróżącym dobrze.

Udało Ci się mnie poruszyć, Andre, tekst ważny, bo na czasie.

Mnie jednak niepokoi taki styl uprawiania "poezji"
Poezji bo tu.
Nie, nie jestem z tego klanu, i sam bym już dawno im portki przetrzepał porządną ruską lagą.
Jednak tu nie powinien być pomimo strzału w dziesiątkę.
Pozdrawiam Andre

Ale do rzeczy jak już rzecz jest.
Tak Mike, zezwolić na małżeństwo bo inaczej nie będzie. Powiedzcie mi, jak tacy młodzi, zdrowi, dobrze wykarmieni bez trosk mający wiele czasu i kasy utrzymają swoją godność w celibacie. Jest to niemożliwe.
Jak niemożliwe jest by zniesienie celibatu coś dało, pedał zawsze się znajdzie, pedofil też. To co zrobić?
Zmienić prawo i w końcu wziąć się za tych nietykalnych pasożytów.

No bo czemu tylko trąbią o pedofilii w Kościele, skoro "świeckich" pedofilii pewnie drugie tyle albo i więcej.
Tak jak mamy pijaków wśród lekarzy (znam), polityków i ministrów (jeden jakiś czas temu sam się przyznał do alkoholizmu), tak mamy też wśród zwykłych ludzi.
Zjawisko jest niestety uniwersalne
Tyle że księża to osoby publiczne i to o ich grzechach dowiemy się, zwykły ślusarz z Koziej Wólki będzie molestował może po kres swych dni...

Zawsze uważałam, że celibat jest niezgodny z naturą ludzką. Wstrzemięźliwość musi wypływać z własnych przekonań, a nie na rozkaz. Jeżeli nie ma naturalnego ujścia dla seksualizmu, może on zacząć chodzić innymi drogami. I chodzi, tylko dopiero teraz zaczęło być o tym głośno. A że Kościół próbuje zminimalizować straty? Zawsze to robił, zamiatając pod dywan wszystko, co było dla niego niewygodne. Kościół to instytucja, która dobrze potrafiła i potrafi dbać o zyski, pasąc swoje stado baranów, pardon, baranków. Pasterze to też ludzie i trzymani z daleka od kobiet, korzystają z innych środków – vide wszystkie kawały na temat owieczek.

A co do tekstu – przekonywujący, chociaż oczywiście wcale tak nie musi być w życiu.
Myślę o metodach przekonywania.
Czy „na zakrystii” to celowy zwrot?
Aha – „należy do niego” – do Niego, bo mowa o Jezusie.

Miłego

Celibat w Kościele Katolickim to kwestia wyboru, nie przymusu. Wyboru, gdyż jest nierozerwalnie związany z kapłaństwem i o tym kandydaci do tego stanu doskonale wiedzą. Jeśli aplikujesz na jakieś stanowisko w firmie i jednym z warunków zatrudnienia jest np. wpis w umowie o zmianie miejsca wykonywania pracy na żądanie pracodawcy, masz wybór- możesz pracy nie podjąć, gdy jeden z warunków Ci nie odpowiada. Podobnie z kapłaństwem.

Żeby było jasne- nie wypowiadam się w sprawie, czy celibat jest wynaturzeniem czy nie, czy to prosta droga ku dewiacjom, jedynie zwracam uwagę na problem jednak prawa wyboru, a nie przymusu, takiego stylu życia.

Kościół to instytucja i jako taka kieruje się podobnymi zasadami co wszystkie inne.
Można nie lubić jakiejś instytucji - ZUS-u, fiskusa, Kasy Chorych, wojska, Kościoła...
Oddzielam po prostu wiarę od religii.
"Mój czas" nigdy nie przyjdzie, ponieważ nie zamierzam na stare lata nawracać się na "zakład Pascala", gdyż to hipokryzja, a tym bardziej działać w myśl porzekadła "gdy trwoga to do Boga".
Za późno, na szczęście.

Medeo - owszem, kwestia wyboru.
Ale wyboru dokonywanego przez bardzo młodego człowieka, który nie jest w pełni świadomy, czy zdoła udźwignąć ciężar kapłaństwa, mimo że może mieć najlepsze chęci. Wiele rzeczy okazuje się dopiero z czasem.
I nie mówiłam o "wynaturzeniu", tylko o niezgodności z naturą ludzką, która jak każdy organizm żywy ma zakodowany instynkt rozmnażania.

Zaczyna mi się podobać nasza dyskusja, wszak trza o tym, co podłe nie rozmawiać, a grzmieć!
Popęd seksualny (każdy zapewne wie po sobie) to SIŁA, której nie okiełznasz, no chyba że na krótką metę.
To jak budować tamę na wodospadzie Niagara - nic z tego nie będzie, woda wybuchnie.
I tak jest z seksualizmem księży: jeden jest normalny, podjął świadomą decyzję o zaniechaniu nawet myśli na ten temat, a to świadczy o wielkim morale i sile, która poniekąd panuje nad ciałem, a to Himalaje woli, ten poświęcił się dla Wiary i pewnie pójdzie tą drogą po czasu kres, inny może uciekł od życia do kapłaństwa, ze strachu przed ojcostwem, byciem mężem i opiekunem rodziny, dobrym pracownikiem, ukrył się pod sutanną przed prawdziwym realem.
I mówię to ja, katolik, ale wojujący z patologią w Kościele, bo nie ma mojego TAK na pedofilię, luksusowe wille, fury, przy których mój peżocik to lipa do entej potęgi, choć to wersja cabrio, nie ma TAK na dzieci na boku, chodzenie na dyskoteki - tak, wiem, co mówię, tam, gdzie mam działkę jest miejscowość niedaleko, gdzie młody ksiądz chodzi w soboty na disco, pije sobie piwko, przybija piątkę menelom, tańczy itd.
Nie tak widzę Kościół - dla mnie to przede wszystkim skromność i cnota ubóstwa.
I jak widzę zakonnicę w najnowszym Golfie (last week in Warsaw) to skacze mi ciśnienie.
Nie tak Bóg chyba sobie to wszystko wyobrażał.

Wracając do pedofili-księży.
Tylko zniesienie celibatu, a więc zdrowa i jakże naturalna możność wyładowania popędu płciowego jest w stanie w jakimś stopniu powstrzymać falę pedofilii w Kościele.
I tak ja to widzę, człęk wierzący z dziada pradziada, i wk...rwiony tym, co ci niby księża wyczyniają, a dla mnie to coś z pogranicza psychopatii...

Nikomu niczego nie zazdroszczę, bo żyje mi się nieźle, ale zasady Ewangelii głoszą skromność i ubóstwo, a luksusowe fury, w jakich w stolicy widuję księży zaprzeczają pryncypiom chrześcijaństwa - to nie jest religia bogaczy, a maluczkich, lichych, biednych, a przede wszystkim niewynoszących się nad innych.
Znam ks. Stanisława, to mój przyjaciel od lat, postać kultowa w swojej parafii.
How fortunate a man with none... chciałoby się krzyknąć!
Ma tylko to, co jest w jego pokoju.
Ludzie go uwielbiają, wierz mi.
A nasz proboszcz, z furką co dwa lata nową z salonu, budzi niechęć...

Mówię to ja, człowiek wierzący, ale nie ślepy na to, co w Kościele mnie drażni.
I nie tylko mnie.
Bo Kościół potrzebuje głębokich reform.
Może papież Franciszek zaszczepi w zmaterializowanym klerze skromność, a może wręcz zakaże pobierania kasy za sakramenty.

Ale co do pedofilii w Kościele to szansę widzę tylko w zniesieniu celibatu.

Bo widzisz, znamy paru takich, co poszukują, wątpią, chcą poczuć, czym ta cała wiara jest.
I widzą, jak na stacji benzynowej koło Poniatoszczaka , wysiada ksiądz... z Lexusa.
I ten poszukujący już raczej do kościoła (budynku) nie trafi.
Będzie szukał wiary na własną rękę.
Wiem, co mówię, Warszawa to duże miasto, wiele się tu widzi.
A Kościół powinien wrócić do odwiecznych zasad, a wówczas wielu niepewnych wróci, a i ci, co nie wierzyli, może uwierzą.

Ale dokąd będzie tak, jak z Jareckim, który po pijaku na moim rewirze walnął w słup, ludzie małej wiary nie zyskają dużej, bo taki pośrednik, co to pijany wsiada za kółko, lub nasz tematyczny pedofil, mogą co najwyżej obrzydzić innym wiarę.

Zupełnie nie mam pojęcia jak odbywa się kuszenie na zakrystii.
Może tak, a może zupełnie inaczej.
Jedno jest pewne - dobrze, że coraz rzadziej zamiata się takie rzeczy pod dywan.

Nie wydaje mi się jednak, że zniesienie celibatu jest lekarstwem na zboczenie.
Jeden z moich ulubionych autorów, Eugen Drewemann, teolog i zwolennik psychologii głębi, w książce "Kler: psychogram pewnego ideału", podjął się szukania odpowiedzi na pytanie, dlaczego wśród duchowieństwa katolickiego jest tylu księży o skłonnościach pedofilskich i homoseksualnych.
Doszedł do wniosku, że przyczyną nie jest celibat.
Po prostu, niektórzy mężczyźni jeszcze zanim wstąpią do seminarium mają już nieuświadomione skłonności, które w sprzyjającym, kościelnym środowisku mogą się w pełni rozwinąć.
Drewemann podawał przykłady, gdy brak pociągu do kobiet mylony był z powołaniem kapłańskim.

Jeśli chodzi o kary dla gwałcicieli dzieci - jestem za kastracją i to taką prawdziwą, nie farmakologiczną.

To faktycznie ma sens.
Zastanawia mnie jeszcze jedno - ilu młodych mężczyzn idzie do seminarium nie z powołania, ale dlatego, że jest to dobry sposób na życie bez jakichś szczególnych zobowiązań.
Albo dlatego, że nie bardzo wiedzą, co ze sobą zrobić, a wierząca rodzina podszeptuje, że to dobry zawód, przynoszący w dodatku prestiż.
Bo fakt - to dobry zawód. I luksusowe warunki, w jakich żyje większość księży, to potwierdzają.
Taki ktoś ma z głowy problemy z życiem codziennym, rachunkami, żoną, wychowaniem dzieci, staraniem się o mieszkanie, o pracę i spłatę kredytów. Ba, nie musi gotować, prać, sprzątać po sobie, naprawiać zlewozmywak czy malować pokój. Panisko, jednym słowem.
A w zamian ma dać tylko jedno - uczciwą służbę kapłańską.
Czy zawsze daje?

Temat nośny medialnie - za to niska nota. Nie mówię, że nie trzeba o tym pisać. Trzeba i to bardzo! Ale mam juz dość hipokryzji kleru w tym temacie w co drugiej wypowiedzi i trochę zniesmaczyło mnie, czytając o tym kolejny tekst. I to na PP.

Ale znam Twoje teksty, nie boisz się poruszać spraw ważnych.
Tu istotnie mocno pojechałeś. Właśnie przez delikatność, pulchne, gładkie i różowe łapska (tak je sobie zwizualizowałam) faceta w sukience. Problem pedofilii to nie tylko fizyczność, ale oddziaływanie na świadomość, a później podświadomość molestowanego dziecka. Chciałam napisać, że mi zabrakło jakielkolwiek reakcji ze strony chłopca, ale nie. Widziałam jego szeroko otwarte oczy, nie rozumiejące zupełnie, co się wyrabia.
Za ten niemy/zdziwiony/zaskoczony/i wpatrzony u Ukrzyżowanego wzrok - bdb.

Co jeszcze dla mnie ciekawe: tak przed krzyżem z Chrystusem to robił?! Że niby Jezus jak marchewka na kiju?!
Porażające.
Brud i zgnilizna.

No, ale to wyjątki. Mam nadzieję.

Też mi drabel smakuje. Szkoda, że tylko jeden dla wszystkich.

Tak sobie czasem stanę i popatrzę w księdza i widzę, że celibat chroni go przez okazaniem się 0% mężczyzną. Często kleryk staje się klerykiem, bo nie umie zaspokoić chuci. Ucieka w celibat i ma wymówkę, a wraz z celibatem nabywa (niemal z automatu) powagę wyboru, szacunek, co z kolei karmi ego. W efekcie kwitnie już nieudawana aparycja, która ściąga ofiary, jak widma z przeszłości, z którymi dawniej sobie nie radził. Teraz je ma. Jak mawiają, stara nienawiść nie rdzewieje.

Szkoda, że patronuje temu niewinny Jezus.

Mówię, przeczytam sobie jakąś miniaturkę. Wchodzę na PP, sprawdzam ostatnio dodaną prozę. Wchodzę w tekst o osobliwym tytule i myślę: "kurczę, co taki krótki". Ale, rzecz jasna, przeczytałem.
Rany, aż mi ciarki przeszły po plecach. Tekst jest tak wiarygodny, że aż niepokojący! Atoli chodzi mi tylko o treść... Aż mi się niedobrze zrobiło, kiedy wyobraziłem sobie tę sytuację. Dosadnie i krótko, kontrowersyjnie i z empatią. Duży plus. Spory. Ogromny.
Muszę przyznać, że nie byłbym taki "subtelny" jak mike17 czy puma81. A to tyczy się dodatkowo morderców i gwałcicieli. Bo, kurczę, to są tak paskudne zbrodnie, powodują tyle cierpienia... a przecież tylu ludzi czeka też na przeszczep, żeby dalej żyć. Możecie myśleć, że to niehumanitarne, ale, do licha, ofiary mają już zniszczone życie. A zwyrodnialec wyjdzie, zrobi to samo, znów kogoś zrani i wróci na ciepłą zupkę za nasze pieniądze.
Religia, wiadomo, rzecz osobista, ale jakiś czas temu zastanawiałem się, dlaczego tak ślepo podążam za kapłanami i ich naukami. Byłem wychowany na katolika, więc odpowiedź jest prosta. Ale aż boję się myśleć, jak zachowałbym się, gdybym jako łatwowierny dzieciak trafił na takiego zwyrodnialca. Dziś, po racjonalnym myśleniu (wiem, dość prowokujące), debatach i licznych protekcjonalnych i bezsensownych zachowaniach duchownych (mam na myśli wszystkie religie) oraz spojrzeniu na religię z punktu historycznego i fizycznego stałem się ateistą. I nie przeszkadza mi religia dopóty, dopóki to rzecz prywatna i wierni nie chcą każdego usilnie nawracać na swoje dogmaty.
Nie można ignorować takiego perfidnego, paskudnego i obrzydliwego zachowania, jakie ukazał autor tekstu. Nie wspominając już o lekceważeniu tego przez Kościół...

Dobrze napisane, choć odrażające. Jakbyś tam był.
Tylko już tak na marginesie tego tekstu, bo ty za to nie odpowiadasz, zastanawiam się, czemu tak usilnie broniono innych, którzy popełniali takie grzechy: pewnego dyrygenta z Poznania, pewnego reżysera światowej sławy, znanego polskiego terapeutę? Trzeba do wszystkich stosować jedną miarę potępienia. Kiedyś na wykładach słyszałam, że to dość częste w sferach artystycznych. Słyszałam. Ja na ten temat nic nie wiem, tyle co z publikacji i opracowań naukowych.

Nie mogę nie dodać, że zrobiło mi się lżej na sercu, gdy oceniłeś mój komentarz jako pomocny. Nie wiedziałam, jak skomentować twą miniaturę, a w dodatku bałam się, że się wszystkim narażę. A więc dobrze, iż dopuszczasz różne punkty widzenia na dany temat. Jeszcze raz podkreślam, że doceniam twoje celne pióro oraz łatwość podchwytywania aktualnych problemów.
Zachęciłeś mnie do poznania innych twoich tekstów, ale ośmielam się poniżej zgłosić pewne zastrzeżenie, że nie każdy temat z prasy jest dla literatury dobry. O tym poniżej.

Ale muszę jeszcze dodać ostrzeżenie, że nie zawsze warto brać pomysły do literatury z gazet. Trzeba je czerpać z własnego serca i własnego intelektu. Literatura wymaga prawd uniwersalnych o człowieku, a tu dobry pisarz zawsze może dorzucić coś, czego nie odkrył nikt inny przed nim. Nawet inne spojrzenie na to samo, co wszystkim dobrze znane. Publicystyka gazetowa bywa pułapką.
Niech przestrogą będzie refleksja, gdzie dziś miejsce dla literatury, jaka kiedyś czerpała z doraźnej publicystyki, a właściwie propagandy gazetowej? Gdzie wiersze na cześć Stalina? Gdzie powieści nawołujące do zakładania spółdzielni produkcyjnych czy do wyścigu pracy z przekraczaniem 500% normy? I te z potępianiem ludzi o nieco innych poglądach niż było wymagane ? I te potępiające imperialistów zachodnich, kułaków, podżegaczy wojennych?
Wystarczy przejrzeć w bibliotece prasę i książki z lat 50-tych.