Tak, Julko, ja człek po czterdziestce już pamiętam piękne czasy, kiedy wszystko było inne i lepsze, i ludzie bardziej przyjaźni, skorzy do pomocy, ludzcy i łaknący wzajemnego kontaktu, i świat nie gnał tak bezrozumnie do przodu, jakby w tym gnaniu i pomnażaniu przeróżnych technologii zaklęta była Mądrość Życia.
Ona jest w prostocie, w spokoju i doświadczeniu starych ludzi, w wyciszeniu, jakie daje życie na wsi.
Smutne są twoje wnioski, ale i życie i świat coraz mniej przyjazne nam, ludziom tej ery.
Ja na szczęście mam wspomnienia i swoje małe miejsce na ziemi, w mazurskiej wsi, gdzie ładuję akumulatory i zapominam na długo o świecie, który coraz rzadziej nazywam moim...

mike
ten tu przyszedł zza światów, kiedy kilometrami konikiem się przemieszczało
Nie wiem jak ty, ale ja chciałbym znaleźć się w takich czasach, kiedy wszystko było naturalne,
i nie było pogoni za majątkami.
Kiedy nie było za co zabijać, bo wszyscy mieli za malo, żeby bylo co wydrze ć drugiemu.
Nie było złota i wszelkich luksusów do latwego życia, ani dóbr, które są powodem dzisiejszych nieszczęść.

ajw
Ja nie bardzo mogę pojechać do dziwiczych miejsc w kraju, no bo pewne środki temu nie sprzyjają
Ale szukam wokół takich pieknych miejsc, żeby nacieszyć oczy.
Dobrobyt zdobyty ponad cieszenie się dniem codziennym i każdą chwilą życia nie jest największym szczęściem na tej ziemi.
W obecnej dobie jednak wszystko jest eksploatowane do granic niewytrzymałości.
Dzieje się tak w sporcie w gromadzeniu pieniędzy w bankach, już nic nie jest piękne, ale wyżyłowane kosztem utraty zdrowia.
Pędzimy ku zgubie.

Pięknie pozdrawiam miłych czytelników moich wierszy