zastanawiam się, czy to tak do końca potrzebne.



przydałoby się coś pomiędzy, przecinek jakiś, bo czy coś.



położyła się spać


To powyższe rzuciło mi się w oczy, oczywiście, nie mówię, że coś z tym musisz zrobić, ale po prostu popatrz i może gdzieś sie zgodzimy.

Pozdrawiam,
Ann.

No chyba że tak. Chociaż jakoś do końca nie jestem przekonany do tego myku, ale to moje zdanie.



A proszę bardzo - ogólnie, skoro o treści nie mówiłem, to też się jej nie czepiam, czyli, że jest dobrze. Fajny motyw z pestkami, bardzo obrazowy i działający. Skoro rośnie cykl, to postaram się zaglądać.

muszą być długie. Widzę je jak z baśni Roszpunka.


Nie wiem, czy to świadomy zabieg, ale wkradł się tu rym. Swoją drogą, porównanie - piękne!


Tu natomiast zwrot wydaje mi się bardzo powszechny. To oczywiście moje subiektywne odczucie, które być może powodowane jest przesytem - motyw rzęs pojawia się ostatnio bardzo bardzo często w różnorakich wierszach.


nietuzinkowa, oryginalna metaforyka, zwraca na siebie uwagę na tle wiersza.


kapitalny koniec.

Całość bardzo ekspresjonistyczna, dużo niepokoju, paradoksalnie - przełamanego spokojnym rytmem.
Pozdrawiam!

Masz chyba dziś swój dzień, Borku, i we mnie wiersz nielicho zawibrował, poczułem liryczne lśnienie i, co rzadko mówię, uważam, że twoje pisanie jest z najwyższej półki.
Wyżej jest już tylko geniusz
Metafory i frazy wywołały na mej twarzy uśmiech, a to oznacza podziw.
Tak, to jest skończona całość w sensie idealnym, widać, ile pracy musiałeś w to włożyć, ile szlifów, by dać tak niesamowity kawałek.
Klimat wiersza oddany wybornie, to się po prostu czuje, to każe snuć w wyobraźni pasma obrazów, których w wierszu mnogość, podoba mi się też podtext erotyczny.
By nie powtarzać przedmówców daję Ci maxa

Hm… Przeczytałam raz, potem drugi. Odkrył się przed oczami obraz, który mnie zaniepokoił. Przeczytałam komentarze, by sprawdzić, czy zobaczyłam to samo, co inni. Lektura nic nie dała. Nikt nie odniósł się do treści poza ogólnikami. Próbuję więc zagadkę obrazu rozwiązać sama. Tytuł. Fobia letalna- rozumiem, jak letalna dawka prowadzi do śmierci. Ale ta pierwsza niewiadoma: ABORACJA. Nie znam znaczenia słowa. Google też o nim nie słyszało. Szukam w Kopalińskim- między „abonowanie” a „abordaż”- pustka. A więc neologizm- od Borka? Na wzór brzmieniowy i tym samym znaczeniowy aberracja? Borkowe zbłądzenie? śmiertelna fobia Borka? Podobne w konsekwencji treści do: „ Życie to śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową”?

A dalej… Myśli mkną w jednym kierunku, ale… sprawdzam- brak kategorii +18. Jednak i tak ten kierunek zostaje- jest zbyt natrętny we mnie: sex- widziany z męskiej pozycji, bardzo naturalistyczny, biologiczny, dosadny, choć poezji pełen. Ale tej ostrej, sapiącej, dyszącej astmatycznie. W sferze stylistycznej- nie dla mnie, za mocno, za głęboko, za zwierzęco ( jakkolwiek to brzmi). Akt kończy się „korzeniem” i „ kłączami zwisającymi z warg”- nowym życiem?

I teraz nie wiem. Trafiłam czy to moja dzika, zmysłowa część osobowości wymalowała taki obraz z elementów, które miały budować np. sielski wieczór we dwoje.

Autorze, hop, hop!

PS. Gdy to pisałam n ie było jeszcze wielu komentarzy- od marukji.

Postanowiłam, że trochę się Ciebie nauczę. Ciebie najświeższego.
Tytuł skojarzył mi się z aborcją, ale potem pomyślałam, że zbyt łatwo mi poszło i zrezygnowałam z podzielenia się tą uwagą. Aż wpadłam na komentarz made_i. Czyli jednak coś załapałam.
Reszta jest bardzo obrazowa. I cudownie zatrważająca. Ale wracałam tu wiele razy i potrzebowałam dużo czasu, zanim prócz mrocznych migawek zobaczyłam ból i bezradność, Rzeczy, które są od nas silniejsze, bo napędzane predyspozycjami naszej natury i rosną do potwornych rozmiarów, na miarę ukazanych obrazów.

wywinięte wnętrza wleciały mi tylko trochę na korzeń wewnątrz, ale może po prostu już zbyt mocno się w to wgryzam.