Z rosnącym zainteresowaniem przyglądali się poczynaniom Kucharza. Uchodził za
najlepszego w swoim fachu. Wizyta w jego miniaturowej restauracji kosztowała niebywałe pieniądze, a termin godzinnego pobytu trzeba było rezerwować wiele lat wcześniej.
Już od miesiąca zerkali z utęsknieniem na zakreśloną czerwonym mazakiem datę w
kalendarzu. Spoglądali na nią z uroczystym rozrzewnieniem, nabożeństwem prawie, gdyż to ona zapoczątkować miała przełom w ich szarym życiu - egzystencji pomiędzy trzema szarymi porcjami pokarmu, gdzie jedynymi atrakcjami dnia była kąpiel w odkażaczu i wieczorny program o reanimacji samobójców.

Siedzieli więc wygodnie na wysokich stołkach z miękkimi oparciami, każde z nich w uroczystej pelerynie
z ledwo widocznymi wycięciami na ręce. Zupełnie jak para po przeciwnej stronie, a jednak z małą różnicą. Tamci mieli srebrne przepaski na głowach - na pewno zamówili droższe menu. Wiadomo, Najwyższa Sfera.
Pomimo bojaźliwego szacunku dla Pozycji, On skłonił w Ich kierunku głowę i wstrzymując
oddech marzył, że mu odpowiedzą.
Odpowiedzieli.
Ostatkiem sił zapanował nad potokiem czołobitnych słów i tylko, z najwyższą godnością, przymknął potakująco powieki. Kolana mu dygotały pod długą peleryną, z boku poczuł buchające nagłym, przepoconym ciepłem ramię. Ona także ledwo nad sobą panowała, ale miesiące treningu, przygotowań do stosownych reakcji na każdą, najbardziej niewiarygodną nawet sytuację, robiły swoje.
Nadal siedzieli spokojnie, z wyniosłą obojętnością, a przecież za szeroką, pancerną szybą zbierało się coraz więcej widzów. Do rozpoczęcia, do gongu, brakowało zaledwie parę minut, a tutaj rozstrzygała się ich przyszłość.

Nareszcie Kucharz zakończył Ceremonię Wstępną, okadzanie i najnowsze mantry z przetworzonej muzyki pulsarów, po czym pokropił ich pokornie schylone głowy wodą z Biotopu Sugesty - to też miało swoją cenę, jako że był to jedyny wyświęcony biotop w Kraju.

Kobieta po przeciwnej stronie kichnęła znienacka i spojrzała błagalnie na sąsiadów. Drżące ręce i zielonkawa bladość twarzy świadczyły aż nadto o katuszach strachu, który właśnie przeżywała.
On nie zareagował najlżejszym nawet drgnięciem, pomimo że zachowanie damy Najwyższej Sfery, do tego w tym otoczeniu, oznaczało punkty karne na Liście Grzechów Higienicznych i poważne konsekwencje.

Gdyby tylko nacisnął przycisk meldunkowy.

Minutę potem pierścień Mężczyzny błysnął Światłem Wdzięczności.
A On wiedział już z całą pewnością, że oto otworzyła się przed nimi brama do Najwyższych Poziomów i tym samym do przywilejów, tytułów funkcyjnych, pracy, sypiącego się bogactwa, jajecznicy w niedzielę, oraz inhalacji powietrzem z okresu prekambru.
Pięć razy do roku!

Był tak zachwycony i, dzięki Bogu, tym zachwytem tak sparaliżowany, że bez zdziwienia przyjął z rąk Kucharza wyśpiewaną przeraźliwym altem potrawę.
Rybie udka.