Brylant.

Dzień zapowiadał się leniwy, nawet myśli nie chciały krążyć. Pustka otaczała nas od środka, a i na zewnątrz tez nie było żadnych okazji....
Służba obrażona uciekła przeklinając nas okropnie od nierobów.
Zawsze była nadzieja, bo wracała...
Zastygliśmy przy stole, połykając gorzkie wspomnienia pomówień.
Panna Weronika dosięgająca 15 lat - a wyglądająca w swym ufarbieniu na dobre 25, obok siedział dostojnie lekko wypasion jej brat zwany Marcinem lat 10 - a całość zapinałem ja człowiek o dobrym apetycie i aparycji czyli szlachetny ojciec.
Zapomniałem powiedzieć o pięknej egzotycznej matce, którą przezywaliśmy pieszczotliwie Służba...Trochę nerwowa i krzykliwa była. Szczerze, to kłębek wrzeszczących bez powodu i z powodem nerwów.
Dlatego właśnie siedzieliśmy tacy okropnie sami…
Cisza była, tylko kropelki deszczu lekko odbijały się od szyby. Kota spał...
Pani Weronika rzuciła hasło, że może by tak Pizzę. Popatrzyła
tym swoim żebrzącym wzrokiem i było po mnie. Pan Marcin
radośnie przytaknął i poszerzył temat o Coca –colę.
Wykonałem polecenie. Zadzwoniłem. Zamówiłem.
Obiecali dostawę w ciągu 50 minut. Czekaliśmy cierpliwie przyzwyczajeni do nic nie robienia, wiadomo z czyjego powodu. Rozmowa się nie kleiła. Zabrakło sił na robienie zastępczych form z mąki.
Po dwóch godzinach oczekiwania byliśmy
rozgoryczeni i już wiedzieliśmy, że życie jest okrutne.. Nic się nie działo, nawet w przełyku...
Na szczęście nadjechała odobrażona Służba.
Ta dobrze zbudowana, ciemna, urokliwa-wykształcona, acz nie zrealizowana w naszym kraju-za to dbająca przesadnie o dzieci kobieta, o wiele mniej kłopotliwa co prawda od swej matki-opowiedziała nam ponurzastą historię swego powrotu autobusem.
Oznakowany właściwie ten duży pojazd-potrącił jadącego chybotliwie skuterem nieoświetlonego człowieka, z którego rąk wypadło opakowanie pizzy z ...uwaga, uwaga - właśnie naszym adresem.
Konający w kałuży krwi brzydki jak zimowy wieczór w Jaśle
dostawca pizzy, ostatnim wysiłkiem podał charakterystyczne pudło
rzucającej się swa urodą wśród tłumu oczekujących na jego zgon- naszej właśnie Służbie - mówiąc:
-Poznaje was ze zdjęcia satelitarnego Służbo-oddajcie pod wskazany adres, ten smakołyk, który zakupiłem dla twoich nierobów, bo tak naprawdę jestem synem milionera przebranym za dostawce Pizzy- bardzo zakochanym w Pannie Weronice....
Tak jakoby brzmiały jego ostatnie słowa, bo podobno jeszcze cos ględził
ale kto by go słuchał w deszczu bez parasola...
Jak za dotknięciem zaczarowanej różdżki na stole wylądowała super pizza. Przetarliśmy szmatką ślady krwi na opakowaniu i z poczuciem odpowiedzialności jedliśmy ją z honorami-w milczeniu, ale i łapczywością głodomorów, myśląc o człowieku, który poświęcił życie, by nam ją dostarczyć.
Pod ostatnim kawałkiem znaleźliśmy karteczkę , że w Pizzy jest ukryty 5 karatowy brylant wartości dobrego domu.
Ktoś z nas musiał połknąć pierścionek zaręczynowy z brylantem, ale nie wiemy kto, bo tacy byliśmy zabiedzeni, że połykaliśmy cale kawałki - a przepijaliśmy Colą.
Głupio nam się zrobiło, że z głodu pochłonęliśmy coś niejadalnego, a tak obrzydliwie drogiego. Moglibyśmy do końca życia siedzieć tak beztrosko bez wyrzutów sumienia -ale w tym momencie nasza ciemna piękność wyciągnęła rękę i powiedziała:
-wstrętne i durne żarłoki, na szczęście mam więcej od was rozumu i wydłubałam ten pierścionek-oto on.-Rozpostarła swa delikatną rączkę, na której lśnił jakiś stary perłowy guzik noszony "na szczęście" od lat.
-zaraz, zaraz pomyliłam się.-Rzekła Służba i nerwowo rozpoczęła przeszukiwania swej jedynej kieszeni w kurtce- i oto stal sie cud, zobaczyliśmy wszyscy jak z tej kieszeni, na samym dole, wychodzi niczym robaczek -śliczny paluszek właścicielki dziurawej kieszeni.
To co było dalej, jest nieciekawe, psychiatra kazał nam o tym zapomnieć.
KONIEC- powiedział-i niech tak zostanie.
Marmar