Tak, marzenia czasem kończą się przy barze...
Obrazowo oddałeś to, czego chcemy od życia, na co czekamy, co nam się śni.
Ale czy ono jest naszym przyjacielem?
Nie zawsze, choć...
Daje nam małe kęski szczęścia, które urastają do rozmiarów sukcesów.
I uczymy się zadowalać tym, co niesie Los.
To nieuniknione, tego się nie przeskoczy.
Jesteśmy częścią Wszechświata i ile nam da, tyle nasze.
I w niespełnieniu żyjemy.
Wśród cieni marzeń, rojeń o rajach przeróżnych.
Lecz ten bezwzględny pan, zwany Przeznaczeniem, postawi kropkę nad i...
Zawsze było obok, i będzie po czasu kres...

Tak to odebrałem, Tadeuszu

Diable, smętkiem refleksyjnym zawiało, a "niepoprawne wnioski przełknięte za barem" zagadały dodatkowo.
Oby przeznaczenie szykowało miękkie lądowanie.

Pozdrawiam ciepło.


PS
Zapomniałabym, ale jak postawiłabym na czepianie, to wpadło mi na siebie nienasycenie i zaskoczenie brzmieniowo.

To bardzo mądry i refleksyjny tekst, piękna liryka i jej wykonanie, jak zawsze pod wielkim wrażeniem Twojej subtelności. Pozdrawiam zielono