Całkiem niezły tekst, ale jak na wiersz, zbyt opisowy. Jednak jest tutaj kilka ładnych momentów, które można wykorzystać do napisania drugiego tekstu, wierszowego. Miałbyś wtedy dwa. Ten, taki bardziej pamiętnikarski wpis i tekst wierszowy. Może warto się pobawić i spróbować?

Myślę sobie, że warto, ale to Ty jesteś autorem. Ty decydujesz

Pozdrowienia

EDIT: Oczywiście nie spojrzałam na kategorię, w jakiej zamieściłeś tekst Mea culpa, ale w sumie nie wyklucza to tego, co napisałam powyżej, może skusi Cię do pokombinowania z tekstem.

Witaj, Darku

Twoje wariacje na temat pokazują ile można zrobić ze słowami i na jak różne sposoby wyrazić to samo. W pierwszej części gaduła z Ciebie, trochę jeszcze nieokiełznany język, ale masz zadatki na fajne gadulstwo w wierszach. Sporo fajnych fraz, które udało się skondensować w trzeciej wersji, tworząc naprawdę dobry wiersz, moim zdaniem. Jedna jeszcze drobna sugestia:



Za dużo troszkę tych -i, co wytraca płynność. Myślę, że spokojnie ostatniego można się pozbyć bez straty dla treści a sprawi, że będzie się zgrabniej czytało.

Co do wersji drugiej, to jak dla mnie zbyt hasłowa. Wygląda jak zapisane szybko biegnące myśli w notatniku, po to by w wolnej chwili usiąść i napisać wiersz.

A zatem: trójkę, trójkę wybierz, Panie

Pozdrawiam.

Dla mnie - również druga wersja: wiersz.
Udało Ci się przekazać lirycznie, ten stan -
gdy opadły emocje bohaterów, a w codzienności powoli pojawia się słońce;
w osobie pani ordynator.
Jest też Bóg w tle, a więc Twoja wiara, nadzieja, miłość.
Najważniejsze - rodzicielstwo spełniane niełatwo i w trudnych okolicznościach.
Gdy się im podoła, z pomocą innych wyjdzie na prostą - wtedy jest
hicior git
,,Ty mi tu nie przynudzaj, Wiktoria... " - możesz sobie rzec w duchu, Darku -
ale niech to będzie taka pogawędka na szpitalnym korytarzu.
Mój też nazywał się: Chirurgia i dlatego oceniam
sytuację, kiedy jest proza, pogranicze ( niezmiernie mi miło, że poszedłeś na kompromis w ,, Tacie" ), a kiedy poezja - w odniesieniu do: pacjent - wypadek - lekarz - szpital - wiara;
jakoś tak odruchowo, na podstawie tego, co kiedyś dane mnie było przeżyć.
Weselej na duszy, gdy chirurgiczne klimaty zamieniają się w pogodne wersy.