Ja to się zawsze zastanawiam, jakie słowa mogłabym Ci zostawić pod wierszem, jakie byłyby odpowiednie, ale chyba nie mam takich. Ale nic to

Tytuł jest dla mnie co najmniej trójwymiarowy. Już na pierwszy rzut oka widzi się trzy rzeczy, trzy zawarte myśli (ja widzę, w każdym razie). Jeśli jeszcze odniesie się go do tekstu, to zaczyna się poszerzać horyzont.

Ja go sobie odbieram dość osobiście, choć to tekst ani nie dla mnie, ani nie o mnie. Zahacza jednak o prawdziwe historie z przeszłości. O prawdziwe uczucia, przeczucia i rozważania. Prawdziwe zdarzenia.

Ostatnia strofa długo będzie mi się tłukła po głowie. Długo nie da spokoju.

Do poczytania

Niezwykłe. Znów mam wszystkie drogowskazy do własnej ścieżki interpretacyjnej. Wiersz mnie prowadzi, może na manowce autorskiego zamierzenia, ale ten trakt(at) zostawia mnie poruszoną. Utwór bardzo koresponduje z tytułem cyklu "bliźnięta babilońskie" i w kwestii użytych tropów, i w kwestii monumentalnej jak Brama Isztar stylistyki ( z rozkoszą wysłuchałabym Twojej recytacji w Pergamońskim Muzeum).
Chciałabym zacytować najpiękniejsze frazy, ale wówczas musiałbym cały wiersz objąć cytatem. Ale choć jedną myśl muszę- genialną:

<< chcesz pozbawić powietrza coś
co powietrza nie zna>>

Niełatwe te Twoje wiersze. Ale ja, liryczny leniuch, akurat w Twoich- w przeciwieństwie do wielu podobnych w kwestii: maksymalna metaforyka, maksymalna wieloznaczność, których zwyczajnie nie rozumiem i nie chce mi się nawet podjąć wysiłku, by coś wynieść- zazwyczaj się odnajduję i zachwycam.

Łzesz, Łżes czy jednak Łżesz?
Chociaż w sumie to obojętne, gdyż nie widzę związku.
Nie wiem też co to balony nabrzmiałe w podsierdziu.
Chciałabym wiedzieć o czym tak właściwie jest ten wiersz.
Jedyne co do mnie jako tako przemawia, to ostatnia zwrotka.

A przecież doskonale pamiętam Twoje cudowne pierzeje.

Pozdrawiam