Wstęp

Wiesz, jakie jest najgorsze uczucie?  Kiedy czujesz, że wszystkich po kolei zawodzisz?Rodziców, babcię, partnera, otoczenie. Te spojrzenia, gdy patrzą na Ciebie z pogardą, bo miałaś być wybitną dziennikarką, a kończysz na kasie w markecie.
Miałaś zabłysnąć swoim talentem, a gdzie dom, pieniądze, rodzina? Wszystko wymyka się spod kontroli. Kolejne dni mijają monotonnie, nic się nie zmienia.
Coraz bardziej czujesz, że nic dla nikogo nie znaczysz. Gdzie popełniłaś błąd? Znasz to uczucie?
Ja znam doskonale. Zawsze marzyłam o wielkiej sławie i szczęściu, a przynajmniej tak mi się wydawało. Z czasem okazało się, że to wszystko to nie moje marzenia.
Zaczęło się zwyczajnie jak każde życie, od poczęcia. I to był największy błąd – spłodzić życiową kalekę.

Rozdział I

Para studentów z dobrych rodzin. Znają się od przedszkola, dobry start w życiu, perspektywy na przyszłość. Ona na studiach prawniczych, On studiował historię.  Po pięciu latach narzeczeństwa wzieli ślub, zawsze poukładani, w ich życiu nigdy niczego nie brakowało. Aż tu nagle dwa lata po ślubie pojawiam się JA. Ona dopiero co zaczyna karierę prawniczą, On wykłada na Uniwersytecie, szybko awansował. A JA mam całodobową opiekę niani. Tak żyję sobie karmiona butelką, przewijana, i usypiana przez obcą kobietę.  Moją matkę poznałam w wieku pięciu lat, kiedy to zauważono, że odstaję od rodzinnego kanonu. Mała kuleczka w okularach i piegami na policzkach, zajadająca pączki. Przecież to niemożliwe, jak Ona mogła mieć dziecko z nadwagą, co powiedzą koleżanki? No i zaczęło się. W wieku sześciu lat regularnie miałam zajęcia dodatkowe od baletu po basen, zahaczając o jazdę konną i grę na pianinie. Nienawidziłam tych zajęć. Wyobraźcie sobie małego pączusia wkładającego jedwabny trykot, a zaraz po tym jak próbuje robić piruet i gdy prawie się udaje, trykocik pęka. Pamiętam tę chwilę do dziś. Tego nie da się zapomnieć.  Jednak najbardziej z tego wszystkiego bolały słowa własnej matki „Jesteś grubasem!” Powtarzała to zawsze, zawsze, gdy chciałam zjeść cukierka, napić się coli, lub poprosić o dokładkę obiadu.  Często wtedy myślałam, dlaczego taka jestem, skoro ona jest piękną, szczupłą kobietą. Dlaczego urodziła „grube” dziecko? Ona też się nad tym zastanawiała, a on nie zwracał na mnie uwagi był za bardzo zajęty swoimi studentkami i ich zaliczeniami. Dopiero po latach zrozumiałam, co go łączyło z tą całą masą studentek przewijających się przez nasz dom.
Zmierzając dalej do czasów ostatniej klasy szkoły podstawowej nie objawił się mój talent. A może był zbyt bardzo przytłoczony ciągłymi dietami i wymogami. Musisz być taka i owaka. Najlepsza uczennica w szkole podstawowej to i tak było dla niej za mało. Wymagała więcej i więcej, by tylko móc być dumną i oczekiwać jak najwięcej.


cdn.