Dla mnie



i



to bardzo dobrze skrojone kawałki, tętnią nastrojem i łatwo otwierają głowę na pola semantyczne.
Świetne.

Bożeno, labedz, ks-hp, alleluja, marukjo - ten wiersz napisał się sam w zeszłoroczną wigilię, którą spedziłam przy łózku mojej mamy. Było to niesamowicie smutne doświadczenie. Ciche, bolesne, wywierające piętno gdzieś w psychice .. Każdy wers jest tu prawdziwy i w tym wypadku nie bedę nic zmieniać. Pomyślcie o takiej sali, gdzie zgromadzono wszystkich chorych z oddziału, bo inni powychodzili na święta choćby na przepustki. Ciało przy ciele, kazde z własna kroplówką i ten odgłos "oddychających" urzadzeń ..
Dziś mam mamę w domu, ale wciąż zawieszoną pomiędzy światami ..

Dziękuję za to, że jesteście

Ps. Bożeno - pomyślałam, że może lepiej bedzie brzmiało : "przewody kroplówek plączą drogi mędrcom" Tak lepiej?

mike - szpital to najgorsze miejsce na święta. Mam nadzieję, że taka sytuacja juz sie nigdy nie powtórzy. Dzieki za wizytę

Piękny, wzruszający wiersz.
Trudno pisać o rzeczach ostatecznych, jeszcze trudniej, gdy treść dotyka nas osobiście, ale Tobie się udało napisać to delikatnie i w wyjątkowy sposób.
Nie oceniam, zostawiam tylko ślad, że byłam.
Serdecznośći, ajw.

Od jednego więcej 'e' nic się nie zawali Pozwoliłam sobie to napisać w obronie pierwotnej wersji, bo mnie właśnie ten fragment urzekł szczególnie za sprawą maryjnej liczby mnogiej
Ale oczywiście zrobisz, jak uważasz najlepiej, ajw.
Pozdrawiam raz jeszcze!

Mhm, przewody kroplówek zdecydowanie lepiej, a i widzę, znikł rym, więc w ogóle fajnie się w tym tekście zrobiło. Jest idealnie, jak dla mnie

Pozdrowienia

I dobrze zrobiłaś. Jestem za. A wiersz niezwykły. Po tylu znakomitych przedmówcach nie mam już nic do dodania.

Jak to mawiał mój dziadek 'pośpiech jest wskazany przy łapaniu pcheł'
Dziękuję Wam wszystkim za dobre słowo

Nie wiem, który raz tu zaglądam. Wreszcie muszę coś po sobie zostawić:

Poruszający wiersz, konkretny, poważny i kręcący dziurę w trzewiach. Podziwiam, gdy ktoś umie o takich trudnych rzeczach tak rozsądnie i przejmująco pisać.
Oby takich świąt było jak najmniej.

Pozdrawiam pełna nadziei

Wracam i ja, bo poruszyłaś mnie do samego cna.
Wiersz przypomniał mi coś, co miało miejsce w... kiedyś tam.
Odszedł Ojciec, przypięty do kroplówek, z białaczką, w szpitalu, który ma w Warszawie opinię najgorszej mordowni.
Wróciły wspomnienia.
Z tego szpitala tylko ja wróciłem żywy.
Mocny ten twój wiersz, i rzadko czytam coś raz jeszcze po skomentowaniu, ale tu jakoś samo mnie przyniosło.

Ajw,

najpierw pogratuluję miejsca w "Polecanych".

Świetny wiersz, a że przez przypadek jego tematyka i nastrój mocno z mojej rzeczywistości - tekst jest mi bliski.

Poza wszystkim - tekst po prostu naprawdę dobry. Metaforyka, struktura, brzmienia - świetne!

Pozdrawiam,

z.

Piękny wiersz. Gratulacje z okazji Polecania tegoż w dziale bosskiej poezyji!

DoCo z pozdrowieniem!

Tak, znam je. Ale jeśli ktoś nie zna, to poczuje dzięki takim wierszom.