Strefa palców, tajemnicza podróż palców, nie wywołuj palca z lasu, definitywnie palce, palce rapują, powrót palców, palce wiążą, ostania deska palca, świat to wielki palec, niech nastaną palce, magiczna podróż palców, garść pełna palców, to nadeszło razem z palcami, palec to brzmi dumnie, w palec jeno wierzymy, palcoholicy, zapalczywi w zapalczeniu, urodzony, by być palcem, podpalcuj swój tyłek, delikatny szelest palców, palec to nie jest nasz ostatni, palec trzynastego, palczastość czasoprzestrzeni, klonowanie palców, spalcowany na palca, nie sraj na palec, palec, palec, co z ciebie wyrosło, nie leć w konia z palcem, z palcem bezpiecznie, palcoholizm szlifuje jaźń, kochanie, possij mi palca, a urośnie, wypalcowani palcem korytarzują palca niepotrafem*, cipki lubią palce, pan z Gazowni ma palec, poświst palców w twoim mózgu, palcowanie na sianie, let there be palec!

Byłem w nim, pewnego dnia spadłem jak gwiazda z nieba, jak osobliwy dreszczyk.

W jego głowie. W jego myślach. Zważywszy na konstrukcję psychiczną, jaką posiadał, nasze drogi musiały się wcześniej czy później przeciąć. Ssałem go, jakby Ameryka miała wydać nowego Elvisa, który potężną erekcją, ukrytą w lewej nogawce, zachwyci publikę w Azji, Australii oraz w południowych rejonach Rumunii, gdzie do dziś na chatach domów leży słoma…

Wtedy profesor zrozumiał, że to pomoże…
Z bezwzględnością dotąd niespotykaną zastosował się do nakazu.
Zaczął myć ręce.

- Wiem, już wiem… - szepnął uradowany nagłym odkryciem. – Nareszcie. Tylko policzyć i uzyskać sumę – ona oznaczać będzie granicę. Moment końcowy tego obrzydliwego koszmaru, moje katharsis.

Wtedy mu powiedziałem:

- Ale musi być osiemdziesiąt tysięcy obmyć. Dasz radę. Tyle już w życiu przeszedłeś. Im częściej będziesz myć ręce, tym szybciej wrócisz do świata. Nie chciałbyś znów jeździć po Europie i zarabiać krocie na swoich wykładach?

Palec w moich myślach, nie igraj z palcami, kochanie, bądź moim palcem, razem staniemy się Panami Palców, jaki ojciec, taki palec, jadą palce, jadą, czyżbyś wisiał na palcu? Palcz albo umieraj! W powietrzu nie ma już ptaków, są latające palce – wskazujące, środkowe i serdeczne! Woda roi się od palców-ryb, które cechuje łatwość asymilacji oraz niewybaczalnie zmysłowe i mistyczne pojmowanie energii… gazy to mikropalce, które wyparły wodór i tlen, tworząc mieszankę nadającą się do oddychania – upalcowienie Wszechświata trwa i trwać będzie aż do końca palca! W ziemi, zamiast dżdżownic, pełzają palce. I drogowskazem twym niech stanie się PALEC… właściwie to, która godzina na pana palcu? Palczenie uszlachetnia i wyostrza zmysły. Ja wypalczam! Do widzenia w krainie zrodzonych z palca. Niebo-palec czeka na tych, którzy żyli w zgodzie z palcem. Zaraz, zaraz – a palec to palec, czy nie zawsze palec? I nie próbuj tego zmieniać – palcem się staniesz i w palec obrócisz, a w radio spiker powie, że kolosalny palec nadciąga z Północy…

OD WYDAWCY:

Postać śp. prof. M. Miętusa doczekała się wreszcie własnej biografii, którą postanowiliśmy poszerzyć o znalezione w mieszkaniu niezwykłego uczonego zapiski ( może w ostatniej fazie życia postanowił pisać pamiętnik?), wszystko za tym przemawia, bowiem charakter pisma jednoznacznie wskazuje na autora. Śmierć profesora pozostaje koszmarną zagadką – zwłoki w daleko posuniętym rozkładzie odnalazł zaprzyjaźniony z nim sąsiad, który wyważywszy drzwi, wszedł do mieszkania, aby sprawdzić, co dzieje się z uczonym. Od wielu, bowiem, dni nie otwierał on nikomu i nie reagował na głośne nawet pukanie. Jakiś czas wcześniej porzucił pracę i zniknął z areny życia. Prawda okazała się straszna: na podłodze leżał martwy mężczyzna z dłońmi kurczowo zaciśniętymi na własnej szyi…
Opinia biegłego głosi, że była to niespotykana dotąd w medycynie sądowej forma samobójstwa – M. Miętus zmarł na skutek uduszenia własnymi rękoma…

* niepotraf – neologizm autorstwa M. Białoszewskiego.

16 grudnia 2013