to musiał być dobry lekarz, albo zaprzyjaźniony z rodziną zwykle weterynarze się tym parają u kotów; troszeczkę żartuję sobie, ale tekst jest dobrze poprowadzony wisi w powietrzu. bo przed kropką jest "nikt" użyty w innym kontekście, a ten kontekst z tym nie słyszeniem jakoś tak nijak jeśli idzie o psy, bo te zawsze gdzieś szczekają i ktoś ten szczek musiał słyszeć; jeśli pozwolisz

oczy bezdomnego przypominają spalone knoty.
błądzą w nich wściekłe psy którym nikt nie nalał
wody do miski.
po knotach dałem też kropkę

pozwoliłem sobie, bo wiersz jest wart zatrzymania na dłużej

pozdrawiam

ps jeszcze bym się zastanowił nad "wodą" w sensie rymu do 'knoty'

= usunąć to zęba, a łapę można amputować, odciąć itd.
a poza tym to jak zwykle u Ciebie, czyli dobrze skrojone. masz dobre oko ; pozdrawiam.

O, o, o, "odjął" byłoby dobrze, o wiele zgrabniej niż "odciął"/"obciął" i o wiele celniej niż "usunął".
A weterynarz to na upartego "lekarz weterynarii" Więc jeśli np. nie będzie Ci rytm grał z "weterynarzem", to ja bym zostawiła tego "lekarza".
Rany, bardzo dobry tekst. Będę sobie do niego wracać.

I znów - świetny zmysł obserwacji, niesamowite (niespotykane!) porównania. Niby nie opowiadasz konkretnej historii, tekst jest raczej kadrem, migawką. Ale w ten sposób zostawiasz pole do popisu dla czytelnika - mogę sobie dopowiedzieć, jeśli chcę. Między wersami czai się tajemnica, coś niepokojącego. Słowem - koleiny, wyjątkowy dla mnie, tekst.

Fajnie, że tu jesteś

Zauważyłam, że Emily zwykle poleca naprawdę dobre teksty, które przypadają mi do gustu, dlatego zajrzałam do Ciebie. I nie zawiodłam się. Wiersz uwodzi swoim klimatem, przedstawionymi motywami, błyskotliwymi skojarzeniami, tak jak napisał alleluja com, masz świetny zmysł obserwacji. Ten wiersz nie musi opowiadać żadnej konkretnej historii to jest po prostu taki zbiór obrazów, przemyśleń i dobrze.
Nie kojarzę w tej chwili, czy czytałam jakieś inne Twoje teksty, chyba nie, ale ten zachęcił mnie do zapoznania się z resztą Twojej twórczości.
Pozdrawiam i weny życzę.

Tyle tu abstrakcji! Jednak obraz, który początkowo dotyczy małego kadru - wycinka z pejzażu miasta, ogromnieje i stopniowo dobiera. Dochodzą rekwizyty i tematy, żeby powstała panorama miasta z jego mieszkańcami, kotami, psami. A wszyscy - biedni.

Smutny, wyrazisty obraz, przepuszczony przez osobistą, tajemniczą porę "odwiewania zbóż" od plew?

Gratuluję, Liathio,

z.

Witaj Liathio. Niesamowity wiersz. Piękny. Pozdrawiam.

Witaj liathio! Nie ulega wątpliwości, że jest tu mnogo obrazów, urywków z codzienności składających się na większą opowieść. Nie ulega również wątpliwości, że posiadasz wrażliwość pozwalającą na napisanie tekstu, który zauważa to, co nie błyszczy. Nie polecę jednak za mainstreamem i nie uwielbię tego kawałka, bo mimo pewnej wartości jaką za sobą niesie nie różni się od tego co masowo wychodzi obecnie spod prasy drukarskiej. Tekst jest poprawny, można z niego wyłuskać to i owo, można go pokazać szerszej publiczności bez obaw, że ktoś go uzna za miałki i niepotrzebny. Nie mniej jednak nie przypadł mi do gustu, uważam że brakuje mu czegoś, tego co odróżniłoby Cię od setek innych autorów. Zdaję sobie jednak sprawę, że obecnie króluje moda na taki właśnie styl, chociaż moim zdaniem nie wnosi on niczego do poezji - tego typu teksty jest w stanie pisać każdy kto ma trochę rozumu i wie z czym to się je.

Pozdrawiam!