To jest super, naprawdę, aż pozostawia w takim zawieszeniu/zamyśleniu:



Szkoda, że utonęło w nadmiarze słów.

Z pierwszej strofy tylko ten wers:



Całość zbudowana na rekwizytach bardzo już sfatygowanych przez twórców różnego kalibru Chodzi o wszelkie obłoki, skrzydła, motyle, zaklęte itp. Gdyby w jakichś świeżo brzmiących frazach, to nie miałabym nic przeciwko, bo generalnie lubię wszystkie te eksponaty, włącznie z aniołami.

Fale też już się zużyły bardzo, ale akurat w takim zestawieniu, jak zostaje po okrojeniu pięknie się wpisują w moją wyobraźnię.

No ale pewnie komuś się spodoba w całości, nie wszyscy są wymagający, a ilu ludzi, tyle gustów

Pozdrowienia i do poczytania

rootsman - przeczytałam, potem wróciłam do wcześniejszych wierszy, bo chciałam sobie przypomnieć, zobaczyć w jaką stronę zmierzasz. I dobrze, że to zrobiłam. Dałeś krok do przodu, a nie stałeś nad przepaścią, żeby w nią upaść. Przy okazji zauważyłam, że układasz ze swoich strof pewną historię, taki cykl mi się jawi. Nie wiem czy to świadome, czy samo tak się stworzyło, ale to bardzo fajnie się przenika. Wbrew temu, co powyżej napisała Bozena B. jestem wymagająca, i dlatego utwór mi się podoba, chociaż nie jestem specjalistką od wierszy. A jednak Twój sposób pisania do mnie przemawia. Rozumiem i czuję słowa. Dla mnie nie jest ich zbyt dużo, ale ja zawsze lubiłam opisy i to one budują klimat, a nie zagadki i niedomówienia, urwane frazy, które sprawiają, że nie mam do czynienia z poezją ale jakąś tajemnicą do rozwikłania. Mam nadzieję, że pozostaniesz sobą, że dalej będziesz pisać opowieść o tym, jak czuje człowiek, jak przeżywa różne emocje.

Pozdrawiam