Przeszkadza mi zapis, to masakryczne rozbicie wersów (enterozą to zwą i coś w tym jest zapewne) i nadmiar interlinii pomiędzy strofeńkami też nie pomaga.

Treść zgrabna, przyjemna, płynie tęsknie i z rozmysłem. Jednak zamiast twe skrzydła wolałabym twoje skrzydła. Te archaiczne formy zaimków niespecjalnie mi się podobają, acz bywa, że w niektórych tekstach zdarza mi się ich nie zauważyć. Wszystko zależy od konstrukcji wiersza.

I jeszcze jak jak w zbyt bliskim sąsiedztwie też odrobinę przeszkadza w odbiorze.

I skoro już mam dziś dzień na marudzenie (czyli jak zwykle ) to jeszcze dodam, że tutaj nieco mi szyk nie pasuje:

Przejdzie mi tylko chwilę przez myśl

W sumie to jednak drobiażdżki. Tekst nie jest może wysokich lotów, nie powala, ani w fotel nie wbija, niemniej czasem przyjemnie dać się ponieść i takim słowom.

Pozdrowienia

Sporo i mało.

Obszernie to nawet trudno określić jako miniaturę , ale z drugiej strony nasuwa się jakaś wieloznaczeniowość owego fragmentu. Zawsze tak mam, że jeśli nie wiem, o czym jest tekst, staram się znaleźć jakiś sens, klucz, punkt zaczepienia. Tutaj odnajduję ich dość sporo, a nie sądzę, żeby twoje zamierzenia było takie, aby zawrzeć wszystkie prawdy życia, znajomości i egzystowania w kilku krótkich, acz ładnych zdaniach.
Będę nad tym pewnie jeszcze myślał.

Pozdrawiam