Wzrusza. Piękne, jak dobra fotografia. Ciekawe, że chciałoby się przedwiersz i następne, bo chciaż można dopowiedzieć, ale Autor mógłby zrobić "dokrętkę". Dusza prozatorki rzuca się na więcej kadrów. Ciekawa piętka nieba i piąstka wnuka. Anatomicznie, a jeszcze w niektórych rejonach piętką zwie się skórkę z chleba. Bardzo polski wiersz, lecz nie pytaj, dlaczego, to już zostawię sobie.
Pozdrawiam!

Poczytywałam na innym portalu, a nie widziałam, że tutaj również zawędrowałaś. Bardzo się cieszę, tym bardziej, że widzę duży krok naprzód

Bardzo dobry wiersz, obrazowy. Jest w nim trochę żalu, bezsilności wobec niektórych spraw, ale i jakaś tam nieśmiało przebijająca się nutka optymizmu. Wiersz prowadzony sprawnie, poprawnie i bardzo ciekawie, jak dla mnie.

Pozdrawiam i do poczytania

To zajrzałam z rewizytą.

Pachnie świeżością rekwizytów. Nie silisz się w na wielką metaforę, co wielką zaletą w moim odczuciu. Piętka nieba - cudny przykład metafory dopełniaczowej, która wznosi wiersz. I, bardzo ładna puenta.
Przywołałaś mi wspomnienia babcinej chałupy, w której zawsze trzeba było coś zrobić, czy to wewnątrz czy w ogrodzie. Zwykle tym zajmowali się rodzice, a ja naciągałam babcię na bułki słodkie z serem, więc piekła je dla mnie i snuła opowieści, to był taki czas wnuczki z babcią, był taki czas.

Bardzo dobry wiersz! Pozdrowienia.

Stardust - dziękuje!
Ona naprawdę taka jest


Julanda - od piętki chleb się zaczyna i na piętce kończy
W tych kilku kadrach wszystko się kumuluje, wszystko się zawiera.
Ale miłe mi Twe słowa bardzo, dziękuję!


Wiolin - dziękuję i również pozdrawiam!


Bozena B - jak miło! Widać krążymy podobnymi ścieżkami
Dziękuję za ten "krok naprzód". Mam nadzieję, że nie ostatni
Pozdrawiam ciepło!


Ajw - zrobię co w mojej mocy;-) Dziękuję!


Esy Floresy - To jest właśnie taki dom. Tam wszystko jest proste, od uczuć, po słowa.
Pięknie Ci dziękuję, za poczytanie, za komentarz i za Twoje wspomnienie.
Pozdrawiam!


Kameadore - uśmiecham się szeroko do Twoich słów! Postaram się sprostać
Dziękuję i pozdrawiam!

Prostoduszny, nieudziwniony, choć obrazowy i przez to nadzwyczajnie piękny, poetycki portret. Przeczytałam z przyjemnością. Pozdrawiam
V.

Zola111, ogromnie mnie cieszą Twoje słowa, dziękuję!

Vimba, Twoje "nadzwyczajnie piękny" również sprawiło mi ogromną przyjemność Bardzo dziękuję!

Memoria23, pięknie to odczytałaś. Cieszę się, że to uczucie można wyłuskać z wiersza.
Dziękuję!

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie!