Witaj Bosski. Odbieram wiersz jak rozmowę o minionym - o wypaleniu do ostatniej komórki czucia.....

dwoje ludzi
początek i koniec

szczęście zapięte
na ostatni guzik
rozrywa powietrze

Jako u Ciebie - zawsze blisko spraw o życiu. Pozdrawiam.

Za dużo cukru w cukrze, za dużo ego w ego.

Jak na pustotę myśli i słowa, dość elokwentnie...

Troszkę za dużo oczywistości i zbyt nachalne kołysanie swojega ja (przedawkowałem, za dużo mam, broczę, wypływam, przechodzę, moknę, został mi, drażni mnie, wysycham).

Próba poezji zredukowana do bałwochwalczych wypraw wysycha zanim obeschnie tusz na monitorze komputera.

Tytuł - mistrzostwo ! w kontekście słów "za dużo mam ..." ! Oko puszczone w stronę czytelnika. Tylko czy ten się nabierze?

Whole Kasiaku TFM ...widzisz myślę, że wielu z nas zapisałoby się do takiego towarzystwa, bo każdy ma za sobą minione gdzie w gronie osób opowiedziałby coś... nie coś np. o tym jak mocno czasami ten "piach" skrzypi, prawda? Dzięki piękne pozdrawiam całkiem bossko.

Wiolinie, Darku jak dwa stare konie nie mają się rozumieć dziękuję Ci i pozdrawiam.

Julanda, Julu Przyjaciółko zza rzeki miło mi, ze jesteś, zawsze czekam na te parę słó od Ciebie, bo swoją myślę karmisz słońcem, piękne dzięki

Bartku już kiedyś pod Twoim tekstem napisałem ...mamy dwa światy, dzięki za czas i pozdrawiam.

Ajw o towarzystwie napisałem u Whole więc nie będę się powtarzał, za skomentowanie bardzo dziękuję i jak zawsze zapraszam, pozdrawiam serdecznie.

efektownie i efekciarsko, tylko puenta do mnie średnio trafia

No widzisz, Bosski: Ty piszesz o dopełnieniach, ja - o okolicznikach

Serio:

doskonały zapis stanu, jaki przytrafia się artyście. Oby jak najrzadziej. Wiersz mocno skupiony na tym jednym. A czy to jego wada? Moim zdaniem - zaleta Pozdrawiam,

z.