Cześć.
Takie uporczywe powtarzanie jednego wersu/motywu kojarzy mi się z twórczością Konrada Góry, wrocławskiego poety, nie wiem, czy podejrzewać Cię o bycie Konradem Górą Po jednym tekście trudno rozstrzygnąć.
Słabo trochę z tym krztuszę się w niebycie trwaniem i inwersją - imho zbędną - radości kęs (ale może nie czuję zamysłu w jednym i drugim przypadku).
Epatowanie chujem w dupie też mnie nie przekonuje, celnie użyte w tekście wulgaryzmy mogą być równie świetne jak każdy inny celnie użyty środek, ale moim zdaniem tutaj występuje zbyt gęsty las chujów, słowo traci swoją moc, staje się miałkie i spłycone. A płytkość i miałkość to jedni z głównych wrogów poezji.
Puzdro.

Ubawiłeś mnie - ale nie powtórzeniami wulgaryzmów, lecz nieudolnością tekstu opartego w dodatku na inwersjach, przy których zęby zaczynają boleć.
Jeżeli używasz środków poetyckich typu "chuj w dupie" (czego bynajmniej nie skreślam z listy), to musi to być podane w takiej formie, by stawało się koniecznym dopełnieniem wiersza, a nie natrętnym utykaniem co drugi wers.
Rozumiem irytację codziennością, ale kiepsko to wyszło.
Gdybym miała coś takiego napisać, to pokusiłabym się o wiersz rymowany, satyrę w lekkiej, żartobliwej formie, gdzie czytelnik nie miałby wrażenia, że mu autor młotkiem wbija "chuje" do głowy.

Coś w tym sensie, tak na szybko:

spijam kolejny poniedziałek
byleby prędzej byle dalej
a przed oczyma ciągle mur
cienie we mgle i w dupie chuj

Miłego

Fajny zamysł, akurat mi się on podoba. Gdyby zatem tekst zabrać na warsztat i według wskazówek Miladory przepisać, mógłby to być to całkiem niezły kawałek wiersza, tak sobie myślę.
Nie będę powtarzać po poprzednikach. Mam podobne zdanie jak Miladora i Emily, podpisuję się więc obiema łapkami.

Debiut, więc powituję na portalu i życzę miłej i ciekawej przygody z pisaniem. Wszak nie od razu Kraków zbudowano, ale za to teraz jest jednym z najpiękniejszych miast polskich

Powodzenia i wytrwałości.

Pozdrawiam