tamten wieczór w ogrodzie i nasłuchiwanie
jak zbliża się jesień. ostatnie strzyżenie trawy

i opadanie liści powolnie spopielanych przez ogień.
pachniały jabłka schowane przed pazernością słoików

gruszki wdychały leniwie soczyste ciepło nadchodzącej
nocy a drzewa falowały w rytm tykającego z opóźnieniem

zegara. siedziałem wsparty o dębowy blat stołu z uchem
przy jego oddechu i nie mogłem zrozumieć skąd w nim

tyle życia. ziemia kręciła się ani trochę nie zwalniając
ja kręciłem się razem z nią nie próbując niczego zmieniać.

potem pojawił się księżyc i niezmącona niczym pewność
że właśnie to chciałbym robić przez kolejne dwadzieścia lat