Miło poczytałam, pierwsze trzy wersy są naprawdę świetne!
Później całość troszkę się rozmywa, ale podoba mi się.
Przypomniał mi się obraz Salvadora Dali: Łabędzie odbijające się w wodzie jako słonie.
http://www.salvador-dali.com.pl/SalvadorDali19351940/salvadordaliabdzieodbijajcesiwwodziejakosonie.html

Pozdrowienia!

Różnego rodzaju skłonności każą mi za wszelką cenę dowiedzieć się, co zostało odcięte i czy dużo krwi się polało?

Ja bym to jeszcze poćwiartowała:

schowałem się u ciebie
i dobrze mi tu

zza chmury widzę to samo
jakbym patrzył znad wody
ciepło zimno
dwie połówki
bez głosu
obojętne oczom

oddychają

Bo mam wrażenie, że taki zlepiony zapis sprawia, że za szybko się po tych wersach przelatuje i zostaje z niczym. Poza tym pierwszy wers zapisany w ten sposób:
schowałem się u ciebie i dobrze mi tu
i czytany na jednym wdechu, ma taki wydźwięk, jakby wytupywało go poirytowane dziecko:
schowałem się u ciebie i dobrze!. Coś, jak: popsułem nowego resoraka i dobrze! i tak go nie lubiłem.

A jak rozstrzelisz wersy, dasz nam szansę złapać oddech. I dłużej poprzyglądać się własnemu odbiciu w Twoich słowach.