Równolegle - green
A A A
Od autora: I etap


Za niewidzialną szybą, która odgrodziła wszystkie kolory tęczy, był świat zupełnie czarnobiały. Gdzieniegdzie przeplatany srebrną nitką światła iskrzącego na tle tych dwóch barw. Wszystko działo się jakby w zwolnionym tempie i nawet nieubłagany czas spowszedniał. Znaki na niebie i ziemi wskazywały, że panuje lato.

Przynajmniej powinno, choć tu nic nie było oczywiste, ale za to pełne kontrastów.

Powietrze ogrzane słońcem i brak deszczu sprawiał, że czarnobiali mieszkańcy wychodzili ze swoich czarnobiałych domów.

Szukali schronienia na opustoszałej stacyjce, zastygłej w czarnobiałej szacie jak cała reszta świata zza szyby. Przychodzili i czekali na coś. Może na brzask, na kolor, a może tylko na pociąg, który właśnie spóźniał się o kolejne kilka lat. Zastygali.

A po drugiej stronie…

za niewidzialną szybą istniał świat całkowicie kolorowy. Przeplatany złotymi refleksami świecącego radośnie słońca.

Kanonada barw nadawała przyśpieszenia wielobarwnej krainie. Mieniła się wszystkimi odcieniami letnich nastojów. Rozgrzane i suche powietrze nie pozwalało zapomnieć, jaka jest pora roku. Tu wszystko było wyraźne i intensywne. Do utraty tchu.

Codziennie za dnia podchodziła do wielkiej szklanej tafli, za którą nie było barw i ludzie nie byli tak osobni jak ona.

Pukała, krzyczała, wypełniając przestrzeń lustrzanego odbicia stacyjki. Pragnęła przeskoczyć na tę drugą stronę w czarnobiałą fotografię. Zastygnąć.

Kalejdoskop kręcił się bez końca. Rzygała kolorami.

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
green · dnia 26.02.2014 09:19 · Czytań: 1287 · Średnia ocena: 5 · Komentarzy: 21
Komentarze
zawsze dnia 26.02.2014 12:19
Najbardziej poetycki tekst w konkursie. Mocny, obrazowy. Działa na wyobraźnię i wywołuje bardzo smutne skojarzenia...

Puenta mi trochę nie leży, odstaje, ale to subiektywnie, że hoho.
julanda dnia 26.02.2014 18:52
:) Nie wiem, jaki konkurs, ale tekst odbieram jak świat za Żelazną kurtyną. Może dlatego, że jakby ktoś mnie pytał o tamte czsy, odpowiadam, że nie było kolorów. Lata 70, to udawane barwy na ktetonowej spódniczce, a w 80, tylko zlewające się w szarość czarnobiele. Taka też wtedy była poezja i poeci. Mówię głośno, jak bardzo nie chcę pamiętać. Kolorowe były marzenia, miłość i drogie motki włóczki w Pewexie. Tak odebrałam to opowiadanie, uciekam, nie chcę zbyt dużo pamiętać. Już mam zielone, a bardziej zielone nie będzie :D! Pozdrawiam!
Wasinka dnia 26.02.2014 21:18
Tekst ma klimat. Kadry się przesuwają, choć to poniekąd jedno ujęcie. Bo one przesuwają się w głąb. Słowa ładnie wypełniają zdjęcie. Ale mogą też istnieć w oderwaniu od niego.
Nie wiem, czy mi rzyganie pasuje, choć zdaję sobie sprawę, co chciałaś osiągnąć.

Z poetycką nutą, ale intensywnie.


Cytat:
Przy­cho­dzi­li i cze­ka­li na coś.
- trochę mi tu płynność się zawahała - może "na coś czekali"? i jednak mi "Zastygali" nachodzi brzmieniowo na poprzednie czasowniki.
Cytat:
Pra­gnę­ła prze­sko­czyć na tę drugą stro­nę w czar­no­bia­łą fo­to­gra­fię.
- może bez "tę"? Albo: na drugą stronę. W czarnobiałą (czarno-białą) fotografię. / na tę drugą stronę. W czarnobiałą fotografię.



Pozdrawiam z Księżycem w uśmiechu.
green dnia 26.02.2014 21:41
Ślicznie dziękuję. Wrócę do tekstu, jak będę miała chwilę.

Pozdrawiam :)
amsa dnia 26.02.2014 23:37
green - ten tekst jest taki plastyczny, wyświetla się swoim negatywem i pozytywem, przenika, pokazuje rzeczywistość, której na ogół sobie nie uświadamiamy, a przecież dla wielu tak ona wygląda. Ten tekst można odbierać wielopłaszczyznowo. Psychologicznie, ale też jako pewnego rodzaju ogląd świata tego lepszego i tego gorszego, od którego dzieli umowna granica. Jak to wspomniała Julanda - Pewexy i GS-y, albo ludzie z zaburzeniami osobowości, którzy żyją w rzeczywistości biało-czarnej, nie rozróżniając szarości i barw życia.


Pozdrawiam

B)
green dnia 27.02.2014 07:15
Dziękuję amso, bardzo cieszy mnie Twoje czytanie:)
Usunięty dnia 27.02.2014 11:09
Tekst w żaden sposób nie przygotowuje na ostatnie "rzygała". W tym przeskoku widzę jedyny feler, ale rozumiem znaczenie. Poza tym wszystko na plus. Obrazek można sobie z przyjemnością rozwijać dalej w głowie.
green dnia 27.02.2014 11:52
Dzięki Ekszynie. Pomyślę o tym rzyganiu...nie mam na razie pomysłu. Chętnie posłucham sugestii:)
introwerka dnia 27.02.2014 12:22 Ocena: Świetne!
A mnie właśnie szczególnie urzekło to "rzygała", jakby Autorka celowo przeskoczyła nad wachlarzem wyszywanych odcieni w stronę nieoczekiwanej hiperboli tego haftowania :)

Dla mnie jeden z najciekawszych i najbardziej poetyckich tekstów konkursowych. Hiperboliczna parabola - każdy chciałby czasem wysiąść z tego kalejdoskopu...

Pozdrawiam serdecznie :)
green dnia 27.02.2014 18:54
Introwerko pięknie dziękuję:)
Wierszybajka dnia 28.02.2014 09:32
W tym szarym świecie podobnie jak introwerkę urzekła mnie kolorowa puenta ;) Miałam trochę kreskówkowe skojarzenie w bajce pewien krasnoludek... :)

Pozdrawiam :)
green dnia 01.03.2014 21:24
Dziękuję Wierszybajko:)
blaszka dnia 02.03.2014 19:02
Witaj green

czytając Twoje utwory, zawsze przenoszę się w nierealny świat, który bardzo poetycko obrazujesz. Tutaj dwa kontrastowe światy i całkowicie niespodziewane zakończenie. Jak wiele refleksji natychmiast się nasuwa. Pierwsza, może dosyć przyziemna, to taka, że kolorowy świat to bogactwo i sława, a jednocześnie samotność i tęsknota za zwykłym życiem, do którego już nie można wrócić, bo za daleko się zaszło. Twój tekst pozwala na wielość interpretacji.
Pozdrawiam cieplutko.
green dnia 03.03.2014 08:17
Dziękuję blaszko, bardzo mnie cieszą Twoje słowa:)
henrykinho dnia 04.03.2014 18:09
Najpierw lato. Później uczucie nostalgii.
Osobiście trochę skojarzyło mi się z ludźmi siedzącymi bezwładnie w pociągach i tymi na zewnątrz, którzy reagują jakby żywiej, stojąc w opozycji do przygnębionych, wyciszonych na ogół pasażerów komunikacji miejsko-wszelakich. Oczywiście to prywatne odczucie, bo kraina "po drugiej stronie" z Twojej historii istnieje na znacznie większą skalę; puentą dla mnie będzie tutaj przesłanie, że nasz świat dzieli się często na dwa: jeden pełen dobrobytu upstrzonego tęczą, a drugi mięsisty, przygnębiająco realny.

pozdrawiam
al-szamanka dnia 14.03.2014 18:07 Ocena: Świetne!
Oooo, tekst dla mnie:)
I do tego z zaskakującą końcówką.
Podoba mi się trójwymiarowość tekstu - bo taką stworzyłaś głębię, że w namalowany przez Ciebie obraz można praktycznie wejść, poruszać się w nim.
I poczuć na sobie zarówno czarno-białą rzeczywistość, jak i tę kalejdoskopową.

Jak zauważyłam, każdy miał tu jakieś skojarzenia.
Ja także.
Dwa światy, z ktorych ten niekolorowy wydaje się być nic niewarty.
Bo życie toczy się monotonnie, w nieciekawej tonacji codzienności.
Być może jedna, trochę inna od pozostałych sekunda nadaje mu znaczenia, niedostrzegalnego na pierwszy rzut oka. Może takie inne sekundy stają się w niekolorowym świecie olbrzymami wartości.
Kalejdoskop kreci się barwami, różnorodnością, zalewa bodźcami.
Pamiętam, jako dziecko pragnęłam tych bodźców jak najwięcej.
I raz przejadłam się nieprawdopodobnie smakowitym tortem...
I zamarzyłam o zwykłej, czarnej herbacie i półmroku spokojnego pokoiku:)
green dnia 17.03.2014 22:18
Dziękuję pięknie :)
Usunięty dnia 11.04.2014 19:22
Kiedy pierwszy raz czytałam ten tekst, nic nie zaskoczyło. Ale wracałam do niego wiele razy ze względu na perfekcyjne wykonanie od strony stylistycznej i w końcu zdecydowałam się dać mu punkty głównie za to. Jeśli idzie o treść, cały czas coś mi tu nie działało.
A kiedy odsłonili autora, zrozumiałam, że intuicja mnie nie zawiodła. Nie pamiętam tytułu, ale kiedyś czytałam i komentowałam jeden z Twoich tekstów. Tam też była kobieta. Też podchodziła do lustra, a po drugiej stronie nikt jej nie słyszał. I też były kolory. Czerwony lakier do paznokci, o ile dobrze pamiętam. I poczułam się nabita w butelkę. Ja nie twierdzę, że te teksty są do siebie podobne, ale zbyt dużo tu powtarzających się rekwizytów, jakby brakowało pomysłów na coś nowego. Dlatego cały czas mam wrażenie, że już gdzieś to czytałam. Szkoda.
green dnia 11.04.2014 21:02
A toż mi morfino zabiła ćwieka z tym lustrem i lakierem do paznokci... hmmm. Nie pamiętam:) ale przeszukam teksty bo może faktycznie już takiego coś napisałam:)...eh.

Dziękuję.

EDIT: to nie u mnie morfino czytałaś.
Usunięty dnia 11.04.2014 21:29
Też z ciekawości poszłam szukać. I faktycznie, to jednak nie Twój tekst. Nie wiem dlaczego mój mózg zapamiętał inaczej.
W każdym razie czytałam go na pewno tutaj, dość dawno, a jednak czytając Twój, tamten mi się odświeżył i uczucie powtarzalności mimo wszystko się pojawia. Cofam natomiast zarzut o braku pomysłów. O ile nie wpadłaś nigdy na tekst, o którym wspominam.

Reasumując. To prawdopodobnie bardziej mój problem niż Twojego tekstu.
green dnia 11.04.2014 21:33
Nie czytałam, ja niestety od dawna na pp jestem rzadkim gościem..., co nie zmienia faktu, że taka sytuacja jak ta, że coś się z czymś kojarzy jest niestety nieuniknione.
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
16/04/2024 11:04
Toż to proste! Najeżdżasz kursorem na chcianego autora i jak… »
Marian
16/04/2024 07:51
Marku, dziękuję za odwiedziny i komentarz. Kazjuno, także… »
Kazjuno
16/04/2024 06:50
Też podobała mi się twoja opowieść, zresztą nie pierwsza.… »
Kazjuno
16/04/2024 06:11
Ogólnie mówiąc, nie zgadzam się z komentującymi… »
d.urbanska
15/04/2024 19:06
Poruszający tekst, świetnie napisany. Skrzący się perełkami… »
Marek Adam Grabowski
15/04/2024 16:24
Kopiuje mój cytat z opowi: "Pod płaszczykiem… »
Kazjuno
14/04/2024 23:51
Tekst się czyta z zainteresowaniem. Jest mocny i… »
Kazjuno
14/04/2024 14:46
Czuję się, Gabrielu, zaszczycony Twoją wizytą. Poprawiłeś… »
Gabriel G.
14/04/2024 12:34
Bardzo fajny odcinek jak również cała historia. Klimacik… »
valeria
13/04/2024 23:16
Hej miki, zawsze się cieszę, gdy oceniasz :) z tobą to jest… »
mike17
13/04/2024 19:20
Skóra lgnie do skóry i tworzą się namiętności góry :)»
Jacek Londyn
12/04/2024 21:16
Dobry wieczór. Dawno Cię nie było. Poszperałem w tym, co… »
Jacek Londyn
12/04/2024 13:25
Dzień dobry, Apolonio. Podzielam opinię Darcona –… »
Darcon
11/04/2024 19:05
Hej, Apolonio. Fragment, który opublikowałaś jest dobrze… »
gitesik
10/04/2024 18:38
przeczytać tego wiersza i pozostawić bez komentarza. Bardzo… »
ShoutBox
  • Zbigniew Szczypek
  • 01/04/2024 10:37
  • Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
  • Darcon
  • 30/03/2024 22:22
  • Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. :) Wszystkiego co dla Was najlepsze. :)
  • mike17
  • 30/03/2024 15:48
  • Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze :)
  • Yaro
  • 30/03/2024 11:12
  • Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty