Czasami między ludźmi panuje temperatura równa zeru - świetnie to przedstawiłeś w tym wierszu. Pozdrawiam serdecznie

Bosski
rozgrzałam się u ajw, a tutaj mnie zmroziło.
Gdybym nie wiedziała, co było inspiracją, odebrałabym wiersz podobnie, jak ajw.
Tutaj jednak
ma znaczenie nieodwracalne.
Tylko kilka wersów, a każdy z nich niesie tonę uczuć. A ja tonę we łzach.

Wiersz trafia w sedno temperatury ujemnej. Ktoś czeka na wybudzenie, a może sam wybudzi?
Pozdrawiam Azi.

bosski - faktycznie to samo w duszy nam gra tak tu zimno, a tyle ciepła, że aż chce się te wersy wyrwać ze strony i przytulić. Pointa wzrusza. Pięknie.

Pozdrawiam

Moi mili myślę, że wybaczycie, jeśli nie odpowiem każdemu z osobna a jedynie wspólnie, nie z powodu lenistwa ltp. a jedynie dlatego, że to Taki wiersz.
Dziękuję serdecznie Wszystkim za słowa pod wierszem.
Pozdrawiam.

Ja tym razem nie zapłonę z zachwytu.
Tytuł świetny. Pierwszy wers również. Potem robi się jakoś mało ciekawie, bo te nieba, horyzonty i kieszenie pełne pozorów nie pokazują nic, czego już gdzieś nie widziałam. A może to przez te zamarzło-zimniej, płonie-wypali, wybudź-przytul, które robią jakiś sztuczny tłok na tak niewielkiej powierzchni.

Biorę jeszcze tylko:



(ale nie w jednym wierszu, ale jako niezależne twory) i sobie idę.